Mistrz Haitink i czeladnik Pieter pokazują Louise tajemniczy świat barw, perspektyw, gry świateł, "alchemii" tworzenia niezwykłych kolorów... Ale Pieter daje Louise więcej niż nowy, malarski świat do odkrycia. Daje jej opowieść o malowaniu pustego kieliszka, która staje się zaczątkiem niebanalnej znajomości tej dwójki młodych - jak potoczą się ich losy?

Skrzydła nad Delft to opowieść o przyjaźni i ciężkich do przeskoczenia barierach jakimi są pochodzenie i religia -  między wyznawcami protestantyzmu a katolicyzmu trwa "cicha, zimna wojna". Jest to książka pisana tak lekko, że niemal "malowana" słowami, opisy miejsc i wydarzeń są tak "miękkie", "plastyczne" i "pastelowe", że od książki nie sposób się oderwać. Urozmaiceniem dla czytelnika są grafiki przedstawiające bohaterów (na szczęście nie są zbyt sugestywne i nie wpłynęły w żaden sposób na moje wyobrażenia) oraz urokliwe zakątki miasta. Dodatkowym plusem pozycji jest to, że bardzo łatwo odnajdujemy się w narzuconych nam realiach - czyli w holenderskim XVII-wiecznym miasteczku, co jest zasługą prostego języka i doskonałych według mnie opisów otoczenia i ducha epoki. Mimo, że mogłabym ją zaliczyć jako tzw. "light read", pozycja ta niesie ze sobą mnóstwo ciepła, uśmiechu ale i refleksji.

Spokojny, czarujący nurt wydarzeń pod koniec zmierza ku dramatycznemu zwrotowi, a zakończenia nie da się w żaden sposób przewidzieć. Nie mam pojęcia jak dalej potoczy się ta opowieść - ku mojemu szczęściu jest to pierwszy tom trylogii o Louise! - ale wiem, że pochłonę kolejne części z nieukrywaną ciekawością.

10/10

za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej wspaniałej malowniczej historii jaką jest książka "Skrzydła nad Delft" z całego serca dziękuję wydawnictwu

Hej! Postanowiłam się Wam przypomnieć, bo jak pewnie się domyślacie - moje czytelnicze wyzwania stanowią w tym okresie... notatki! Tak, niestety, sesja zbliża się wielkimi krokami. Na szczęście pod koniec tygodnia wpadnie odrobinka luzu więc planuję napisać jakąś recenzję (albo i dwie :-).

Aby nie zbaczać z tematu bloga, chciałabym pokazać Wam dwie serie-perełki w mojej bibliotece. W moim domu królują książki, Mama ma regał zajmujący prawie cały salon :) w opuszczonym (niestety :( ) pokoju mojego brata leżą nie tylko jego, ale też moje książki, które nie mieszczą się już na mojej skromnej półce. W planach jest dobudowanie nowych :-)

Wśród naszych domowych książek można znaleźć mnóstwo wydawnictw starych i podniszczonych, ale te chyba kocham najbardziej.

Oto jedna z moich największych chlub - Ania z Zielonego Wzgórza, seria, którą czytała jeszcze moja Mama :) Kiedy była to moja lektura - i kiedy wystawialiśmy ją w szkolnym teatrze - nie wyobrażałam sobie jak można czytać tą książkę w nowym wydaniu z błyszczącą okładką. Dla mnie traciła wtedy cały czar. 

Przyznam się bez bicia, że przeczytałam tylko dwie pierwsze części, ale mam w planach wkrótce to nadrobić :) Specjalnie wyciągnęłam je z książkowych czeluści i ustawiłam na honorowym miejscu obok Iwaszkiewicza z notatkami mego Dziadka i Harry'ego Pottera - uroczego "przekleństwa" mojej generacji :)

Małe wydanie Tolkiena. Pamiętam jak czytał je mój brat mając lat naście. Kartki wypadają masowo, ale i ja przeczytałam :) Myślę, że przeczytam jeszcze nie raz. Trylogia jest w przekładzie Marii Skibniewskiej. Nie wyobrażam sobie czytać Mistrza w innym przekładzie.

A Wy macie takie stare książki z duszą? Chętnie obejrzę je na Waszych blogach :) Możemy z tego zrobić nawet TAG :) Zapraszam wszystkich chętnych!

Wyobraź sobie grę komputerową RPG tak realistyczną, że prawie czujesz pod stopami miękką trawę, nad sobą widzisz chmurne niebo, a w oddali mury średniowiecznego miasta dokąd zmierzają wozy z towarami na handel i wracają rycerze po wyczerpujących bitwach. A Ty możesz być którymś z nich!

Taką właśnie grą jest w zamyśle Hyperversum. Dzięki najnowszym technologiom niemal przenosi się w średniowieczną rzeczywistość, w której sam musisz się odnaleźć i prowadzić bohatera swoją wyobraźnią - świat bowiem jest niemal nieograniczony! W pewne urocze popołudnie kilkoro amerykańskich przyjaciół toczyło kolejną rozgrywkę tej niesamowitej gry - najstarszy z nich, student historii - Ian, opracował realistyczny scenariusz oparty na swoich badaniach do pracy doktorskiej.

I nagle stało się niemożliwe! Przez dziwne zrządzenie losu młodzi ludzie zostali... naprawdę przeniesieni do XIII-wiecznej Francji! Ian, Daniel, Jodie i Martin znaleźli się w innej części krainy niż ich pierwszy raz grający w Hyperversum przyjaciele - Carl i Donna.

Już pierwsze dni w tym niecodziennym położeniu pokazały znajomym, że nie będzie łatwo. Musieli stawić czoła wielu niebezpieczeństwom, narazić własne zdrowie i życie, uciekać...

Jak przyjaciele odnajdą się w średniowiecznych realiach? Czy ich przyjaźń przetrwa próbę czasu? Czy w dobie rycerskich wojen znajdzie się miejsce na miłość? Czy w końcu odnajdą się Donna i Carl, zagubieni gdzieś podczas wirtualnego jeszcze sztormu? O tym wszystkim przekonacie się czytając "Hyperversum" Cecilii Randall.

Książka jest z gatunku tych, których nie potrafię czytać na jeden raz. Dozuję sobię ją rozdziałami - odcinkami, jak dobry serial. Z początku ciężko było mi uwierzyć, że z tymi bohaterami zwiążę się w toku czytania, jednak na szczęście rozdział za rozdziałem coraz bardziej wciągałam się w średniowieczne przygody, chętnie sięgając po książkę kolejnego wieczora.

Jestem absolutnie oczarowana pomysłem i sposobem w jaki Cecilia Randall prowadzi swoich bohaterów, jak dokonuje w nich zmian, jak dojrzewają i z niezbyt wyrazistych i mdłych postaci stają się niebanalnymi jednostkami, z którymi ciężko się rozstać.

Słyszałam, że ma pojawić się kontynuacja "Hyperversum". Sięgnę po nią w stu procentach. 

8/10

za możliwość przeczytania tej niesamowitej i niebanalnej pozycji jaką jest Hyperversum dziękuję serdecznie wydawnictwu