Ta niepozorna książeczka na pewno najbardziej zainteresuje rodziców, starsze rodzeństwo lub nauczycieli i pedagogów. Z muchą na luzie ćwiczymy buzie to zbiór ilustrowanych ćwiczeń logopedycznych dla najmłodszych - szczególnie tych z problemami artykulacyjnymi, ale nie tylko.

Książeczka zawiera zabawne wierszyki z przygodami wesołej muchy Fefe. Przy każdym wierszyku są zadania z instrukcją dla dzieci i dla rodziców - jak ćwiczyć buzię, wargi, język.

Z muchą na luzie to pozycja do poczytania i do poćwiczenia. Na wstępie parę słów od autorki - do rodziców i do dzieci - dzięki którym i jedni i drudzy dowiedzą się jak z książki efektywnie korzystać.

Dziwicie się dlaczego zdecydowałam się na zrecenzowanie tej pozycji? Otóż uczę pewnego obcokrajowca mówić po polsku i takie dziecięce ćwiczenia artykulacji są bardzo przydatne - szczególnie dla kogoś, kto nie zwykł w swoim życiu wymawiać twardego R. Eksperyment się powiódł, a jeśli powiódł się na zagranicznym dorosłym, tym bardziej powiedzie się u polskiego dziecka! Teraz książeczkę przejmie mój chrześniak, który już nie może doczekać się zabawy z muszką Fefe :)

Zdecydowanie polecam - to rozwijająca i przydatna książeczka.

Kolorowanki wracają ostatnio do łask, szczególnie u starszych i dorosłych odbiorców. Do chwili kiedy wzięłam egzemplarz Wysp wydany nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia, nie wierzyłam, że dziecinne kolorowanie obrazków może być przyjemne dla kogoś w moim wieku. No i pomyliłam się :)

Obrazki w książeczce Wyspy są szczegółowe i podzielone na malutkie fragmenciki, przez co wypełniając je kolorem trzeba naprawdę mocno się skupić. To sprawia, że wszelkie troski i problemy idą na chwilę na bok, bo nasz mózg zajmuje się zgoła czym innym.

Fakt, że nasz obrazek wypełnia się kolorami według naszego uznania daje jakiś dziwny rodzaj satysfakcji, dobrze spełnionego zadania.

Początek XVII wieku. Anglia. Królowa Elżbieta I jest w podeszłym wieku. Jest bezdzietna. Tymczasem wkrótce ma odbyć się spektakl "Ryszard II", który ma niepokojący podtekst polityczny i może znacząco wpłynąć na i tak niespokojne już angielskie społeczeństwo. Młody aktor, Nicholas Revill, zostaje  (w dość nietypowy sposób) wyznaczony do zniweczenia tych planów. Nick nie wie jeszcze jak bardzo niebezpieczną polityczną rozgrywkę przyjdzie mu rozegrać.

Chociaż Kres Królów jest drugim tomem serii Kod Szekspira, bardzo dobrze czyta ją się jako samodzielną powieść. Jest napisana przystępnym, niezbyt mocno stylizowanym językiem co dla jednych może być plusem, lecz dla zagorzałych miłośników powieści historycznej może być to jednak niewielkim uchybieniem. Philip Gooden posługuje się przyjemnym stylem, który sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko.

Historyczne realia są solidnie oddane, a spojrzenie na Londyn, jego mieszkańców, polityczne i społeczne nastroje, a także Szekspira ciekawie przedstawione. Nie brakuje pikantnych scen, a autor nie boi się słów i ich znaczeń. Główny bohater, a zarazem narrator, jest postacią wyrazistą i barwną. Elementy humoru, które autor wplótł w treść powieści są specyficzne, typowo angielskie. 

Ogólnie nie mogę powieści Goodena zarzucić wiele, brakowało mi jedynie odważniejszej stylizacji języka i rozbudowania niektórych wątków. Kres Królów to powieść z gatunku dobrych i lżejszych. Polecam szczególnie tym, którzy lubią wątki kryminalne i historyczne, ale cenią sobie również prostotę i lekkość stylu.

6+/10