Bardzo lubię książki biograficzne, autobiograficzne, wywiady, dlatego z chęcią sięgnęłam po Całą prawdę o - czyli wywiad z Iloną Felicjańską prowadzony przez Anetę Pondo. O Ilonie od pewnego czasu bardzo głośno we wszelkiego rodzaju mediach, a szczególnie w plotkarskich portalach. II Wicemiss Polonia ('93) w  2010 roku spowodowała wypadek samochodowy, a świadkowie twierdzili, że chciała zbiec z miejsca zdarzenia. Rok później w popularnym programie śniadaniowym przyznała, że boryka się z problemem alkoholowym. Jak nietrudno się domyślić, brukowa prasa szybko podchwyciła te "gorące newsy". W tym roku modelka znów wzbudziła medialny szum poprzez wydanie swojej debiutanckiej powieści erotycznej "Wszystkie odcienie czerni". Również wyznania jakie padły z ust Felicjańskiej w Całej prawdzie o stały się idealnym tematem do plotkarskich doniesień.

Nie mnie oceniać samą panią Ilonę, jej życie i decyzje - w tej recenzji chciałabym skupić się głównie na książce, a nie cokolwiek wartościować.

Ilona Felicjańska opowiada o całym swoim życiu - począwszy od niełatwego dzieciństwa, kończąc na dniu dzisiejszym. Modelka nie boi się trudnych odpowiedzi, nie owija w bawełnę, opowiada o wszystkim wprost, nie unika niewygodnych tematów - wyznaje również sekrety małżeńskie. Nie zabrakło miejsca na opowieść o charytatywnej działalności pani Ilony w fundacji "Niezapominajka".

Pytania stawiane przez Anetę Pondo nie są łatwe, nie omijają żadnego skandalu w jaki zamieszana była modelka. Sama konstrukcja książki pozwala czytelnikowi ominąć nieinteresujące go fragmenty, jednak - jak to spontaniczna rozmowa - pozycja wciąga i czyta się ją bardzo szybko. Całość ubarwiona jest wkładką ze zdjęciami pani Ilony z różnych lat i sytuacji.

Pozycja dostarcza sprzecznych emocji. Chwilami jest to wzruszenie i podziw dla siły charakteru kobiety, która niejedno w swoim życiu przeszła. Chwilami zaś powątpiewanie w niektóre słowa, tłumaczenia, próby wybielenia i wydelikacenia niektórych sytuacji. Jednak historia modelki, której udało się pokonać masę trudności, zawirowań życiowych, niepomyślności losu może być dla czytelników niezwykle budująca i dająca nadzieję.

Niewątpliwie jest to książka dla osób lubiących biografie, historie prawdziwe, opowieści o życiu. Na pewno też dla tych, którzy chcą poznać głośno komentowane w mediach wydarzenia dotyczące pani Ilony z jej perspektywy. Miłośnicy jej debiutanckiej powieści będą mieli szansę poznać lepiej autorkę. Jest to także propozycja dla czytelników, którzy chcą przeczytać coś odmiennego niż zwykle.

Jest to pierwsza tego typu książka wydana przez wydawnictwo Harlequin. Żywię nadzieję, że nie ostatnia.

za egzemplarz recenzencki książki Cała prawda o... wraz z autografem pani Ilony Felicjańskiej, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Wszyscy słyszeliśmy chyba o likwidacji Google Readera. Nikt nie wie czy za tym pójdzie też 1.07 likwidacja obserwatorów, dlatego chciałam Wam podać kilka miejsc w których jestem i sposobów na obserwowanie mnie i interakcje ze mną w różnych formach :)

Google+ : https://plus.google.com/u/0/115245408101358967036

Bloglovin: http://bloglovin.com/waniliowa

Fanpage na Facebooku: https://www.facebook.com/waniliowe.czytadla

Dodatkowo możecie śledzić moje filmiki na YT (nie wszystkie umieszczam na blogu, a po egzaminach - czyli około 5 lipca - rozpocznie się prężny rozwój kanału) 

http://youtube.com/wanilioweczytadla

Twitter: http://twitter.com/AgataCzyta

Ask.fm: http://ask.fm/AgataCzyta

Zapraszam serdecznie :)

Zaledwie wczoraj pisałam Wam o pierwszej części KISS - Kronika ślubnych wypadków. Dzisiaj chcę Wam opowiedzieć o drugiej książeczce z serii - Kto się śmieje ostatni.

Książka opowiada o Mirandzie Kravitz, prezydenckiej córce, która lubi dobrze się zabawić, niekoniecznie w eleganckiej, ołówkowej spódniczce i białej koszuli. Dziewczyna rwie się do beztroskiego życia, choć nie powinna narażać reputacji ojca, ani sprowadzać kłopotów na siebie samą. Cóż jednak ma zrobić? Jest młoda, ma tysiąc pomysłów na minutę. Dlatego ojciec zadbał by była pod stałą opieką zatrudniając coraz to nowych ochroniarzy. Najnowszy z nich - Tyler - poznaje się z Mirandą w nietypowych okolicznościach. Oboje z trudem odnajdują się w tym układzie. On chce jak najlepiej i najrzetelniej wykonywać swoje obowiązki, starając się nie zwracać uwagi na ponętność i seksapil Mirandy. Ona z kolei za nic nie chce dać się ujarzmić...

Mini-kobieca seria, w cudnych pastelowych kolorach, odpowiednia do damskiej torebki i... damskiego humoru. Nietypowy harlequin, bo pełen błyskotliwych momentów, zabawnych sytuacji i dialogów, nieprzesycony scenami miłosnymi i napisany w bardzo przyjemnym stylu. Jest to historia która szybko wciąga i równie szybko się ją pochłania - wystarczy jeden spokojny wieczór, żeby przeżyć przygodę z Mirandą i Tylerem.

Oczywiście jak to w romansie bywa - wszystko z góry przesądzone, ale wcale a wcale nie psuje to czytelnikowi zabawy. Ta książka jest naprawdę pełna humoru i uroku - od okładki aż po ostatnią stronę.

Spodobał mi się swobodny styl autorki. Nieprzesadzony, nienaciągany a płynny i naturalny.

Kolejne spotkanie z serią KISS uważam za bardzo udane. Cykl trzyma poziom, a co najważniejsze, mimo przewodniego tematu miłości, tło wydarzeń jest bardzo różnorodne, co tylko wzmaga moją ciekawość o czym będą kolejne książki!

8/10

za egzemplarz recenzyjny drugiej części uroczej serii dla kobiet KISS, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Lato powitało nas nieznośnym upałem i ostudziło burzami i deszczem. Na każdą pogodę dobry jest przyjemny romans. Odpręży, zrelaksuje. Tego właśnie oczekiwałam od pierwszej książki z nowej serii kobiecej KISS, o której już wspominałam na blogu. Nie wymagałam od niej wiele i miło się rozczarowałam, bo tak dobrego stylu i ciekawej historii się nie spodziewałam!

Firth jest niezależną i samowystarczalną kobietą. Życie jej nie rozpieszczało. Ojciec odszedł do innej kobiety, a matka nigdy się z tym nie pogodziła. Ambitna i uparta Firth postanowiła odciąć się od finansowej pomocy ojca i osiągnąć wszystko sama. Została inżynierem budowlanym i pragnie rozwijać się w tymże zawodzie. Mimo iż z natury jest osobą opanowaną i spokojną, z równowagi wyprowadza ją przystojny George, przy którym nie potrafi ukryć płonących policzków. Na dodatek w posiadłości lorda Whellerby, który jest zleceniodawcą Firth, pojawia się jej bogata, rozpieszczona i rozkosznie naiwna przyrodnia siostra Saffron z problemami jakie spotkały ją podczas organizacji własnego ślubu...

Pierwsza książka z serii KISS jest dla mnie bardzo dużym, pozytywnym zaskoczeniem. Przede wszystkim urocze okładki! Sama kolorystyka frontu - pastelowy kolor sukienki - już mnie zniewoliła, a tylna okładka jest cukierkowo różowa - to tak bardzo kobiece, że aż chce się taką książeczkę nosić w torebce! Mini format również temu sprzyja. KISS możemy czytać gdzie tylko chcemy.

Kronika ślubnych wypadków jest naprawdę dobrze napisana. Styl nie jest ani zbyt prosty ani zbyt ciężki - co rzadko się zdarza w książkach tego typu. Na dodatek wydarzenia są realistycznie opisane, nie poczułam przeciągania wątków na siłę, wszystko składnie i ładnie się toczy. Jessica Hart ma naprawdę lekkie pióro i potrafi to bardzo dobrze wykorzystać. Dodatkowo bohaterowie są indywidualni, wyraziści, ciekawi - co jest odmianą po różnorodnych acz lekko płaskich romansowych postaciach.

Historia - mimo, że zmierza do oczekiwanego końca - jest przeurocza i wciąga! Nie zmęczyłam się jej czytaniem, nie miałam ochoty odłożyć, często się uśmiechałam, bo zabawnych momentów w tej powieści nie brak.

Co więcej - o dziwo Harlequin ten nie jest przeładowany miłością... dziwne, prawda? Jest romansu tyle ile trzeba, udało się jednak wpleść elementy refleksyjno-obyczajowe, hurra!

Zdecydowanie polecam! Bardzo dobry początek serii, mam nadzieję, że zwiastuje on równie dobre następne części.

8/10

za egzemplarz recenzyjny pierwszej części uroczej serii dla kobiet KISS, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Zamieszczam ten post ponieważ propozycja wydawnictwa M wydała mi się naprawdę interesująca. Sama mam w rodzinie osoby, którym mimo jeszcze niepodeszłego wieku ciężko czytać małe literki - szczególnie w Piśmie Świętym, gdzie druk jest naprawdę niewielki, do tego podzielony na kolumny. Według mnie jest to bardzo dobry patent dla osób, które mają problemy ze wzrokiem, starszych - naszych rodziców czy dziadków.

Carla po pobycie w szpitalu w izolacji od swojego nowo narodzonego dziecka nie poznaje przyniesionej jej dziewczynki. Uparcie twierdzi, że nie jest to jej córka, chociaż lekarze, mąż i wszyscy dookoła twierdzą, że jest w szoku, a dziewczynka to jej własna i ukochana Felicitas. Jednak kobieta czuje, że coś jest nie tak. To na pewno nie jej dziecko. Mimo ciężkiej i rzadkiej choroby jaką wkrótce zdiagnozowano u maleństwa, nie ustaje w poszukiwaniu prawdy, a najbliżsi powoli upatrują w tym oznak szaleństwa.

Fiona jest przekonana, że ktoś chciał ją zamordować. Kiedy obudziła się w wannie z podciętymi żyłami była pewna jednego - nie ona to zrobiła. Wkrótce seria niespodziewanych zdarzeń zmienia jej życie na zawsze.

Powieść opisuje dwie różne historie. Pierwsza wydarzyła się w latach 70-80, druga swój początek ma w 2009 roku. Czytelnik bardzo powoli i stopniowo dostrzega rodzące się powiązanie między nimi. Autorka w prostych słowach i opisach przybliża nam psychikę zrozpaczonej kobiety i tej, która czuje się absolutnie zagubiona w swoim złudnym życiu.

Książka zaczyna się w mocny sposób. Wydarzenia szokują, a ich następstwa niemniej. Akcja się nie rozwleka, jest konkretna, brnie szybko, jednak wymaga od czytelnika dużego skupienia i zaangażowania w treść - co przy tak zbudowanej powieści nie jest bardzo trudne, bo historia wciąga od pierwszej strony. Jest trochę mroczna, trochę tajemnicza i niepewna. W końcu już sami nie wiemy jak oceniać Carlę, a historia Fiony staje się lekko niedorzeczna. Do czasu gdy przychodzi rozwiązanie. I mimo, że nie jest ono bardzo zaskakujące, to podane w taki sposób, że w pełni satysfakcjonuje.

Zamiana, prócz wątków czysto dreszczowo-psychologicznych, dotyka wielu pobocznych problemów - ostracyzmu społecznego, na który powoli skazuje się Carla, rozpadu małżeństwa i więzi rodzinnych, usilnego szukania sensu we własnym życiu, niełatwych, skomplikowanych uczuć.

Fani gatunku nie będą zawiedzeni. Miłośnicy kryminałów także. Myślę też, że również czytelnicy "przypadkowi" nie będą narzekać - trochę surowy sposób prowadzenia narracji nie zmienia faktu, że jest to książka na bardzo wysokim poziomie. Gra na emocjach, zaskakuje i wymaga myślenia, a to właśnie powinna robić dobra literatura.

7/10

za możliwość przeczytania tej niezwykle wciągającej i tajemniczej historii, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Dzisiaj mam dla Was zapowiedź książki od Wydawnictwa Dreams. Myślę, że wszyscy kojarzą to wydawnictwo nie tylko z pięknymi okładkami, ale i ciekawymi, niebanalnymi pozycjami, umilającymi czas nie tylko młodzieży! Jest to druga część książki "Wiatr. Wiadomość do mnie". :)

Wiatr – Jaskółczy lot

TĘSKNIĘ ZA TOBĄ
Wiadomość wyświetliła się na ekranie komórki. Była od Grety. Tylko te trzy słowa, bez podpisu, bez buziek, bez wykrzykników, ale zupełnie wystarczyło, aby serce Anselma wykonało salto. Jego palce natychmiast wystukały odpowiedź.PRZYJEDŹ

Greta ma wyścigówkę i dom, który zbyt często bywa pusty. Nie lubi mieć z górki, nie znosi szkoły, za to uwielbia pędzić z wiatrem i kocha Anselma. Jest nieuchwytna i zachwycająca jak obłoki na niebie.

Emma jest Holenderką i jeździ na holenderce, sama jest piękna, jej rower już mniej. Mieszka we wspaniałej willi w centrum Rzymu. Ma czwórki z włoskiego, matkę dbającą o pozory i kilka krzywd do wybaczenia.

Lucia ma wielką rodzinę i dziecinny rower w kropki i kwiatki. To Sciagalle go tak dla niej wymalował, piętnastoletni artysta, najbardziej osobliwy z nich wszystkich.
Trzy przyjaciółki razem w jednej klasie i razem w warsztacie Anselma. Odnawiają swoje rowery snując marzenia o tym, co je jeszcze czeka. Anselmo potrafi odczytać przyszłość pisaną światłem na wietrze. Niestety, kiedy jego wzrok napotyka oczy Grety, wszystko rozpływa się w największej tajemnicy świata. To miłość.

Nie wiem jak Wy - ja jestem bardzo ciekawa tej pozycji. 

Czytając tę książkę mocowałam się z moją pracą licencjacką. Zastanawiałam się ile rad w niej zawartych może mi pomóc w mojej "twórczej kradzieży" jaką było formowanie tła teoretycznego dla mojego problemu badawczego. Okazało się, że porady Austina Kleona są naprawdę przydatne. Co więcej, poczułam przypływ energii i ochoty do tworzenia, ot, takiego "twórczego kopa".

Książeczka "Twórcza kradzież" jest bardzo niepozorna. Niewielka, z małą ilością tekstu, za to pełna ciekawych cytatów, zdjęć, rysunków, odręcznych schemacików. Niektóre strony są białe, niektóre czarne. To sprawia, że pozycja jest niezwykle przyjemna w odbiorze, ciekawa i zaskakująca. Nie ma tu przeładowania mądrym, wykładowym językiem - jest za to wszystko i tylko to, co najbardziej istotne.

Dowiemy się przede wszystkim tego jaka "kradzież" jest akceptowalna i nie jest plagiatem, a jakiej absolutnie nie można się dopuścić. Dodatkowo nauczymy się łapać swoje pomysły, czerpać jak najwięcej z wykonywanych czynności, zorganizować swoje miejsce pracy wypełniając je strategicznymi przedmiotami, zaprzyjaźnić się ze wszelką formą inspiracji.

Książka Austina Kleona nie jest przeznaczona jedynie dla artystów, ale dla wszystkich ludzi, którzy coś tworzą - choćby tak jak ja pracę licencjacką, bloga. Porady można wykorzystać też przy projektach biznesowych, a w zasadzie w każdej "twórczej" czy "odtwórczej" dziedzinie życia.

Pytanie brzmi - czy takie pozycje są potrzebne? Z własnego doświadczenia powiem - TAK. Nie tylko pozwalają patrzeć na swoją pracę z zupełnie innej perspektywy, dostrzec pomijane i wykorzystać zaniedbywane, ale dodają energii twórczej i zachęcają do podjęcia starań.

A na koniec odpowiedź Austina na pytanie I CO TERAZ?

8+/10

za możliwość przeczytania tej inspirującej pozycji dziękuję z całego serca wydawnictwu

Niedawno czytałam pierwszy tom trylogii o siostrach Keyes - Słodkie Słówka . Jej dużym atutem była prostota, urocza historia i łatwy do przyswojenia styl, którym posługiwała się autorka. Słodka wolność skupia się na Nicole, siostrze, która w poprzedniej części była postacią drugoplanową. Kobieta próbuje poradzić sobie ze zdradą najbliższych jej osób - męża i młodszej siostry Jesse, oraz prowadzeniem rodzinnej cukierni. Niespodziewanie na jej drodze staje opuszczony i zagubiony nastolatek - gwiazda futbolu w szkolnej drużynie, oraz jego nieziemsko przystojny trener - Hawk. Jak potoczą się losy tej trójki? Czy niezobowiązujący romans zaspokoi tęsknoty Nicole? Jakie problemy jeszcze ją czekają?

Jak zwykle w przypadku Susan Mallery możemy się spodziewać przyjemnej historii, która lekko dotyka poważnych obyczajowych problemów. Styl autorki jest niewymagający, prosty, przyjemny. Jak zwykle wyraziści i ciekawi bohaterowie. Mimo, że główną bohaterką jest Nicole, dowiemy się też co słychać u znanej nam z poprzedniej części Claire. Pojawi się też co nieco o jak na razie owianej tajemnicą najmłodszej Jesse.

Książka jest tak skonstruowana, że spokojnie można ją czytać jako osobną powieść. Susan Mallery postarała się o - na szczęście skrótowe - retrospekcje i podsumowania poprzedniego tomu.

Podoba mi się też klimat jaki autorka potrafi stworzyć w swojej serii. Uroczy, ciepły, rodzinny - mimo wielu problemów. Niestety, chwilami miałam wrażenie, że niektóre wątki i zdarzenia są delikatnie przesadzone - od romansów wymagam mało, ale realność historii jest rzeczywiście dla mnie ważna. Niemniej jednak nie mogę zarzucić tej pozycji wiele. Jest naprawdę fajnym, babskim czytadłem, chociaż może odrobinę gorszym niż część poprzednia. Nadal jestem ciekawa jak finalnie ułożą się sprawy między siostrami Keyes i jaka będzie historia o Jesse - dlatego chętnie sięgnę po tom trzeci. Polecam dla relaksu.

6/10

za egzemplarz recenzyjny słodkiej książki o trzech siostrach, dziękuję z całego serca wydawnictwu

W tym konkursie możecie wygrać aż 4 egzemplarze książki "Samotnica" Piotra Patykiewicza. Link do mojej recenzji znajdziecie -  TU . Jest to jedno z najbardziej oryginalnych fantasy jakie przyszło mi czytać. Wciąga, zaskakuje, odrywa od rzeczywistości. W konkursie mogą wziąć udział zarówno blogerzy/vlogerzy jak i osoby nieprowadzące bloga :) Zasady poniżej. :)

Maddie wiedzie spokojne życie w małym, urokliwym amerykańskim miasteczku. Bez reszty oddana prowadzeniu domu i opieką nad dziećmi - dwoma dorastającymi synami i kilkuletnią córką - nawet nie zauważa kiedy jej mąż zaczyna się od niej odsuwać. W końcu William Townsend oświadcza, że odchodzi. Do dużo młodszej od Madelyn pielęgniarki, która jest z nim w zaawansowanej ciąży. Jest to cios dla całej rodziny, a także szok dla miasteczka. Maddie próbuje być silna dla swoich dzieci. Najstarszy syn przeżywa sytuację najgorzej ze wszystkich domowników - opuszcza się w nauce, nie radzi sobie w ukochanym baseballu.

Na pomoc Maddie przybywają jej niezawodne przyjaciółki - Dana Sue oraz Helen proponują kobiecie wejście we wspólny biznes: Spa dla kobiet. Początkowo Maddie jest przeciwna pomysłowi, ale powoli ulega namowom koleżanek. Niespodziewanie między opuszczoną matką i żoną, a trenerem sportowym jej najstarszego syna rodzi się uczucie...

Klasyczne romanse rządzą się swoimi prawami. Tu od początku wiadomo, że dwoje mających się ku sobie bohaterów zejdzie się i basta. Wysoką poprzeczką dla autorów książek tego typu jest więc zainteresowanie czytelnika innymi, pobocznymi wątkami. Sherryl Woods się to zdecydowanie udało. Oprócz historii miłosnej mamy tu próbę pogodzenia się z bólem po rozpadzie małżeństwa, roztoczenia odpowiedniej opieki nad przeżywającymi rozwód dziećmi, fajną kobiecą przyjaźń, społeczne uprzedzenia, a tłem dla wszystkich wydarzeń jest bardzo przyjemnie zarysowane, urocze miasteczko. Autorce udało się pogodzić wątki obyczajowe z miłosnymi i stworzyć przyjemny, "swojski" klimat.
Należy też zwrócić uwagę na bardzo naturalnie prowadzone dialogi bohaterów. Bolączką czytelników romansów są naciąganie, przesadzone wypowiedzi bohaterów. Tu tego nie ma - wszystko dobrze i logicznie się układa, nie ma poczucia sztuczności. Jest to chyba największy plus "Smaku nadziei".

Nauczyłam się od tego typu książek nie oczekiwać za wiele - wystarczy mi przyjemny klimat i w miarę dobry styl (wiele też zależy oczywiście od tłumacza). Od Sherryl Woods dostałam więcej niż zwykle - na tyle, że mam prawdziwą ochotę sięgnąć po kolejne części serii oraz inne jej książki. Zdecydowanie jest to książka odpowiednia na relaksujący wieczór. Z pozoru prosta, może zaskoczyć nas podejmowanymi tematami i refleksjami, które nam się nasuną podczas czytania. Polecam!

Ferie zimowe bez śniegu, bez pomysłu, ociekające nudą i sterczeniem pod podwórkowym trzepakiem? Chyba nikt by nie chciał tak spędzać przerwy od szkoły. A już na pewno nie ci trzej piątoklasiści - Szufla, Pawian i Karoten. Chłopcy stanowią bardzo dziwną i zróżnicowaną paczkę, ale doskonale się uzupełniają. Rudy Karoten jest błyskotliwy, inteligentny i zna wiele ciekawostek. Szufla to szczypiornista, któremu w uprawianiu sportu pomagają duże dłonie. Pawian natomiast to klasowy błazen i kawalarz. Perspektywa na spędzenie nieciekawych ferii wpędza chłopców w marazm. Jednak zdarza się coś, co zupełnie zmieni ich plany. Niespodziewanie stają się posiadaczami magicznego bębenka, który przenosi ich do mroźnej, nieznanej krainy. Czeka ich nie tylko wiele fascynujących przygód, ale też prawdziwa walka o przetrwanie.

Jak na piątoklasistów bohaterowie są bardzo dojrzali. Miałam duże obawy związane z ich wiekiem, jednak czytając wcale nie czułam, że to tak młode dzieciaki.

Autor dokonał nie lada wyczynu. Całe magiczne uniwersum jakie wymyślił, ze wszystkimi dziwnymi roślinami i stworzeniami jest czymś zupełnie nowym, innowacyjnym i oryginalnym. Książki fantasy serwowane dzisiejszym dzieciom bazują zwykle na podobnym schemacie, wykorzystują wszystkim znane rasy, nie zaskakują. "Samotnica" nie daje się wpisać w żaden znany mi wzorzec. Jest czymś innym.

Ucieszyło mnie też, że książka napisana jest bardzo starannym, pięknym językiem, choć przy okazji prostym i trafiającym do czytelnika. W książkach młodzieżowych bardzo rażą mnie nagromadzenia slangowych powiedzeń, przekleństw i innych form zubażania polskiego języka. Tu mamy do czynienia z wysokim poziomem stylu autora.

Tempo akcji nie jest równomierne. Chłopcy przeżywają dynamiczne przygody, ale w powieści znalazło się też miejsce na opisy przyrody bajkowego świata, ras zwierząt, tubylców i ich zwyczajów. Uznaję to za duży plus, ponieważ niezaprzeczalnie działa na wyobraźnię i pozwala odbiorcy jeszcze lepiej wczuć się w klimat książki.

Dlaczego bardzo polecam lekturę "Samotnicy"? Bo jest inna, niesztampowa, dostarczająca dobrej rozrywki, doświadczenia innego wymiaru fantastyki, a co najważniejsze - polskiej fantastyki. Mimo, że w założeniu jest to książka dla młodszej młodzieży, zdecydowanie trafi do czytelników nastoletnich, a także tych w moim wieku! Gwarantuje totalne oderwanie się od rzeczywistości, wytężoną pracę wyobraźni i kontakt z dobrym językiem. Czyż nie tego szukamy w książkach?

9/10

za możliwość przeniesienia się do zimowej krainy wraz z przezabawnymi Szuflą, Pawianem i Karotenem, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Będzie krótko, zwięźle i na temat. Proszę o podsyłanie adresów na maila lub na FB :) ponadto nagrody dotrą do Was do końca czerwca - takie życie studentki, ale postaram się je wysłać jak najwcześniej :)

Skandalista -> Alicja Okońska

Syrena -> Catalinka

Niespodzianka x1 -> Kinga (kingaczyta)

Niespodzianka x2 -> Angela

Dzięki Waszym komentarzom mój blog przeszedł istną rewolucję w wyglądzie i funkcjonalności :)

Więcej na temat serii (fragmenty, tytuły, daty wydania) i konkursów z nią związanych znajdziecie na stronie wydawnictwa (przejdziecie na nią klikając w banner na górze posta lub mniejszy, na prawym pasku mego bloga!)

Od dziś można mnie obserwować również poprzez Bloglovin :)

Wystarczy Kliknąć TU :) lub w button na prawej kolumnie ;)