Lydia Hoffmann przeżyła w swoim trzydziestoletnim życiu za dużo. Dwa razy walczyła z rakiem, pierwszą chemioterapię przechodziła jako nastolatka. Jednak ból młodej dziewczynki po stracie włosów i strach o własne życie nie dotknęły jej tak bardzo jak śmierć ukochanego ojca, który był dla niej w czasie choroby największą podporą. Na domiar złego Lydia jest poróżniona ze swoją jedyną siostrą, a matka nie radzi sobie ze stratą męża. Lydia ma jednak jedno marzenie do spełnienia - i spełnia je, chcąc wreszcie żyć. Otwiera sklepik z włóczką na remontowanej Blossom Street, wierząc, że jej się uda. Promocją dla sklepu i metodą zdobycia dodatkowych funduszy jest kurs robienia na drutach. Projekt pierwszy: dziecięcy kocyk.

Jacqueline Donovan zapisuje się na kurs by wydziergać prezent dla nienarodzonej wnuczki, mimo, że jej zaborcza matczyna natura nie jest w stanie zaakceptować w rodzinie nowej synowej.

Carol Girard wierzy, że kocyk jest znakiem - ostatnia próba zapłodnienia in vitro na pewno się powiedzie.

Alix Townsend widzi w kursie szansę na przyjemniejsze odpracowywanie godzin społecznych zasądzonych jej przez sąd.

Wszystkie cztery kobiety są od siebie zupełnie różne, ich historie również, ale kurs robienia na drutach wniesie w ich życie coś, czego się nie spodziewają.

Obok książki Debbie Macomber "Sklep na Blossom Street" nie sposób przejść obojętnie chociażby ze względu na piękną okładkę utrzymaną w pastelowych barwach. Sama powieść jest utrzymana w konwencji typowo obyczajowej, dotykających różnych kobiecych problemów - utrata bliskich i nieporozumienia rodzinne, relacje matki z synową, próba zajścia w ciążę czy odbijające się na teraźniejszości ciężkie dzieciństwo. Cztery kobiety - cztery historie.

Rozdziały podzielone są według bohaterek - na zmianę śledzimy losy każdej z nich z osobna, a także razem, gdy spotykają się na kursie. Tylko część poświęcona Lydii Hoffman jest prowadzona przez nią samą, narratora pierwszoosobowego. Według mnie jest to ciekawa i porządkująca koncepcja zbudowania opowieści.

Jeśli chodzi o bohaterki - każda jest inna, ma inne zdanie i przemyślenia. Niektóre z nich można polubić od razu, inne dopiero stopniowo. Wywoływanie emocji, sympatii i antypatii w czytelniku to także dobra cecha książki. Pojawiają się także wątki miłosne.

Całościowo patrząc cała historia jest bardzo spokojna - mimo trudnych problemów, które porusza - utrzymana w ciepłym klimacie. Zdecydowanie jest to pozycja, która umili wieczór i pozwoli odpocząć od cięższej, bardziej wymagającej literatury. Minusem, który mogę "Sklepowi" zarzucić to akcja, która u jednych bohaterek rozwija się bardzo powoli, u innych szybko. Na początku też ciężko było mi się przyzwyczaić do stylu autorki - chociaż sama nie wiem dlaczego.

Pragnę jednak polecić książkę wszystkim czytelniczkom (bo jednak jest to typowa literatura kobieca), które szukają czegoś lekkiego na chwilę wytchnienia, a przy tym ocierającego się o prawdziwe problemy, które dotyczą każdej z nas. Sprawdzi się na pewno jako prezent urodzinowy czy gwiazdkowy - wszystko jedno czy dla nas, naszych mam, czy innych kobiet w rodzinie.

6+/10

Za chwile odpoczynku w babskim gronie w niepowtarzalnym klimacie "Świata Włóczki", dziękuję z całego serca wydawnictwu

Do książek okrzyczanych i popularnych podchodzę z pewną nutą rezerwy. Mój stosunek do tego typu pozycji zmienił się po wielkim "bum" na sagę Zmierzchu. Zraziłam się nie tylko do popularnych serii, ale też do książek z akcentem paranormalnym, obfitujących w fantastyczne stworzenia. Do "Cinder" również podeszłam ostrożnie, jednak z nadzieją - chyba nie bez powodu została nominowana do najlepszej książki 2012 w kategorii "young adult fantasy & sf" na portalu Goodreads.

Nowy Pekin po IV Wojnie Światowej. W codziennym życiu oprócz wysoko zaawansowanej techniki ludziom pomagają roboty-androidy. Cinder - młoda i zdolna dziewczyna parająca się profesją mechanika - jest inna niż wszyscy. W połowie ludzka, w połowie mechaniczna - jest cyborgiem. Wersja wydarzeń, w którą wierzy od dawna jest taka, że awiar, którym podróżowała ze swoimi rodzicami uległ wypadkowi. Aby ją ratować trzeba było przeprowadzić ciężką operację połączenia resztek jej ciała ze zmechanizowanym systemem. Są jednak plusy. Cinder wie, kiedy ktoś kłamie.

Od lat mieszka z przybraną matką Adri i dwoma siostrami - Pearl i Peony, a jedynymi przyjaznymi jej istotami są ta ostatnia, oraz jej ukochany android Iko. Jednak wszystko się zmienia, kiedy przyjmuje zlecenie naprawienia robota należącego do księcia Kaia (za którym szaleje cała żeńska część Nowego Pekinu), w mieście wybucha dziesiątkująca społeczeństwo nieuleczalna zaraza lutemosis, a na Ziemię, w celach zawarcia sojuszu poprzez małżeństwo z księciem Kaiem przybywa okrutna Lunarka, królowa Księżyca - Levana.

Oczywiste jest nawiązanie do Kopciuszka - osierocona Cinder, poniewierana przez przybraną matkę i starszą siostrę, zmuszana do pracy za pieniądze, których nigdy nie zobaczy, bo idą na potrzeby "gospodarstwa domowego", w końcu nawet jej odkręcana stopa, która sprawia tyle problemów. Autorka w bardzo ciekawy sposób zainspirowała się klasyczną baśnią, by stworzyć ciekawą, pełną nieoczekiwanych zdarzeń historię.

Główna bohaterka jest bardzo dobrze zbudowaną postacią. Ma specyficzny, indywidualny charakter, tok myślenia i zachowania. Kreacja bohaterów wypadła autorce naprawdę świetnie. W przeciwieństwie do pierwowzoru, czyli baśni, nie znajdziemy tu postaci czarno-białych (no, może póki co nie licząc Levany) - wydawałoby się, że książę Kai będzie nieskazitelny, a opiekunka prawna Cinder - Adri - do szpiku zła i wyrachowana. Jednak oboje przeżywają różne emocje, co czyni ich postaci barwnymi i nieliniowymi.

Udanym przedsięwzięciem okazało się też osadzenie historii w przyszłości - świecie pełnym elektroniki, futurystycznych technologii i rozwiązań. Tego najbardziej się w książce obawiałam, a środowisko stworzone przez autorkę jest teraz według mnie jej największym atutem!

"Cinder" jest zarazem smutną, tajemniczą jak i ciepłą pozycją. Wciąga od pierwszych stron dając czytelnikowi wiele niejasnych momentów i pole do wyciągania własnych wniosków. Rozwiązania jednego z najważniejszych wątków domyśliłam się już po przeczytaniu 30% książki. Wbrew moim obawom absolutnie nie zniszczyło to satysfakcji z czytanej książki - zakończenie zwaliło mnie z nóg i teraz z ogromną niecierpliwością czekam na kolejną część! Pisząc to nadal nie mogę wyjść z szoku, że ta historia potoczyła się w ten sposób...

9+/10

za możliwość przeczytania tej niezwykłej książki, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Po drugą książkę z cyklu o Zatoce Aniołów sięgałam z ogromną ochotą. Liczyłam na ciekawą, pełną akcji i zagadek, a zarazem ciepłą historię z romansem w tle - kolejny raz Barbara Freethy nie zawiodła moich oczekiwań.

Do Zatoki Aniołów po wielu latach powraca Lauren Jamison, aby zaopiekować się cierpiącym na Alzheimera ojcem. Niestety powrót okazuje bardziej bolesny niż to sobie wyobrażała, nie tylko z powodu choroby ojca - Lauren musi zmierzyć się z demonami swojej przeszłości, morderstwem młodszej, piętnastoletniej siostry, po którym całe jej życie legło w gruzach. Śledztwo dotyczące Abby Jamison zostaje wznowione - przez policję, producenta filmowego Marka Devlina, który na tragicznej historii chce zbić fortunę, oraz przez samą Lauren. Niespodziewanie z pomocą w małym prywatnym dochodzeniu kobiety przychodzi jej dawna miłość i pierwszy podejrzany - Shane Murray.

Prócz głównego wątku tej części będziemy też świadkami dalszych losów znanych nam już bohaterów. Kara Murray, siostra Shane, nadal oczekuje na przyjście na świat swego pierwszego dziecka podczas gdy jej mąż Colin nie wybudził się jeszcze ze śpiączki po tragicznej strzelaninie na służbie. Charlotte nadal zmaga się z tajemniczymi duchami swojej przeszłości, pomaga matce i ciężarnej Annie w przeprowadzce i z trudem opiera się urokowi Joego Silveiry. Ten ostatni łudzi się jeszcze, że jego małżeństwo nie jest fikcją...

Barbara Freethy po raz kolejny udowodniła, że potrafi przykuć uwagę czytelnika od początku do ostatniej strony, w miarę czytania wzmagając tylko jego ciekawość i domysły. Zagadka kryminalna sprzed wielu lat, nowe części układanki na tle znanego nam już uroczego miejsca, jego barwnej społeczności i ich problemów. Tak jak kobiety z Zatoki Aniołów tkają swój tradycyjny patchwork, tak my - czytelnicy - znowu otrzymujemy kolorowy splot intrygujących wątków. Romans jest tutaj tłem dla ważniejszych wydarzeń, a nie przytłaczającym i przewidywalnym motywem - co jest ogromnym plusem książki.

Pozycja napisana jest w sposób bardzo prosty i niewymagający, jednak rekompensuje to ciągłe napięcie i niespodziewane zwroty akcji.

Ta, jak i poprzednia część cyklu z Zatoki Aniołów trzymała mnie w napięciu i niepewności do samego końca. Pojawili się w niej znani już i lubiani bohaterowie, a wątek kryminalny był naprawdę znakomity. Muszę przyznać, że ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza. Z niecierpliwością czekam więc na trzeci tom powieści, który ukaże się już lada dzień!

8+/10

Za kolejną niesamowitą przygodę w uroczej Zatoce Aniołów dziękuję z całego serca wydawnictwu:

Najukochańszym przeze mnie rodzajem książek jest... saga rodzinna. Uwielbiam odkrywać rodzinne sekrety, czytać o codziennych i tych niezwykłych problemach pojawiających się w międzyludzkich relacjach. Najlepiej jeśli do tego wszystkiego dodamy niepowtarzalny urok domu oraz okolicy, w której się znajduje... Saga rodzinna musi mieć w sobie czar. I to wszystko, a nawet więcej odnalazłam w "Krainie białych obłoków" Sary Lark!

Helen Davenport jest dwudziestokilkuletnią guwernantką w bogatym londyńskim domu. Gwyneira Silkham to nieposkromiona, siedemnastoletnia córka lorda Silkhama, znanego hodowcy owiec. Życia obu tych kobiet niespodziewanie splotą się w drodze do nowej, nieznanej ziemi - Nowej Zelandii, od niedawna zasiedlanej przez angielskich osadników.

Helen wyruszy tam zawrzeć zaaranżowane przez parafię małżeństwo - w nowozelandzkim Christchurch jest znacznie więcej mężczyzn niż kobiet, ci więc poszukują kandydatek na żony i gospodynie, towarzyszki codziennych trudów życia. Panna Davenport tylko w ten sposób widzi swoje przyszłe życie - nie ma bowiem posagu, który mógłby jej zapewnić przyzwoitego męża w Anglii. Jednak już pierwszy list Howarda sprawia, że serce rwie się w daleką podróż.

Gwyneira również płynie za morze w celu zamążpójścia. Gerald Warden, hodowca owiec z Nowej Zelandii, widzi w niej szansę na polepszenie sytuacji w swoim dworze - w końcu jest córką lorda Silkhama, a do tego zna się na psach pasterskich, jej suczka Cleo jest jedną z najlepszych w całej Walii. Upatruje więc w niej świetną kandydatkę na żonę dla swojego syna Lucasa. Natomiast Gwyneira pali się ku przygodzie, a w nowozelandzkich okolicach pokłada nadzieję na odnalezienie wielu ścieżek, którymi będzie mogła kłusować na swojej ukochanej klaczy Igraine.

Wszystko wydaje się więc przesądzone i po myśli naszych bohaterek. Czy jednak Howard okaże się tym, za którego przedstawiał się w listach? A jak Gwyneirze spodoba się dystyngowany i uczony Lucas Warden? Czy małżeństwa dojdą do skutku i czy poukładają się? I jaką też tajemnicę skrywają Gerald z Howardem?

Powieść już od pierwszej strony urzeka czytelnika niepowtarzalnym, ciepłym stylem autorki. Jest wspaniale napisana, aż nie chce się od niej odrywać, a czytając czytelnik naprawdę traci kontakt z rzeczywistością i odnajduje samego siebie w realiach XIX wieku. Wszystkie szczegóły ówczesnego życia zostały dokładnie opisane - od obyczajów przy stole, po stroje, wystrój wnętrz i najmniejsze detale. Jednocześnie język jest niezwykle barwny i pociągający - chce się czytać więcej i więcej. Akcja toczy się w odpowiednim tempie, raz po raz przenosimy się do wydarzeń z życia Helen i Gwyneiry. Tajemnicze wątki, bardzo powoli odkrywane na kartach książki, budują świetne napięcie. Wszystko to tworzy jedną z najlepszych powieści jakie czytałam przez ostatnie lata.

Ta książka jest pozycją obowiązkową dla miłośniczek sag rodzinnych, dla czytelniczek, które kochają barwne, magiczne opisy, które lubią całkowicie oderwać się od rzeczywistości i przenieść w świat powieści. Powieść jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególe, bohaterowie wyraziści, tło malownicze, a akcja spowita odpowiednią dozą napięcia i tajemnicy.

Dawno nie przeżyłam tak wspaniałych chwil przy lekturze.

10/10 , książka z wyróżnieniem

Za możliwość zapoznania się z tą wspaniałą pozycją, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Kiedy jesteśmy zdrowi i wszystko nam się jakoś układa w ogóle nie zwracamy uwagi na świat wokół nas. Żyjemy szybko, nie martwimy się o jutro. Dopiero nagła trudna sytuacja może nas zatrzymać i sprowokować do zadania sobie pytania "co dalej?", "dlaczego mnie to spotyka?".

Cami Walker niedługo po ślubie staje przed największą tragedią swojego życia - stwardnieniem rozsianym. Diagnoza totalnie ją zmienia. Z dnia na dzień wpada w coraz większą rozpacz, traci zapał. Wie, że nie ma żadnych leków, które mogą jej pomóc. Że już nic nie będzie jak dawniej, a snute z mężem plany nie ziszczą się, a przynajmniej nie tak jakby sobie tego życzyła.

Na jej drodze staje jednak jej przyjaciółka-uzdrowicielka, która przychodzi z pewnym wyzwaniem: 29 darów w 29 dni. Każdego dnia ofiarować dar komuś lub sobie samej.

Początkowo Cami jest sceptyczna, ale postanawia spróbować. Nawet nie wie jak dobroczynny wpływ na jej życie będzie miał telefon do przyjaciółki, pięć dolarów ofiarowane breakdancerowi czy list z podziękowaniami dla własnej mamy...

Książka "29 Darów" jest pisana w formie pamiętnika Cami. Pamiętnik ten jest jednocześnie skarbnicą refleksji, porad i życiowych wskazówek dla czytelnika. Pokazuje jak w prosty sposób można poprawić sobie nastrój, jak zwyczajny - codzienny - gest, może okazać się dla kogoś czymś niezwykle cennym. Krótkie rozdziały książki inspirują do walki ze swoimi problemami i dają nadzieję, optymizm i wiarę, że coś jednak można zmienić, coś z siebie komuś dać. I że dobro, które ofiarowujemy, nie idzie na marne; że kiedyś do nas wróci, z tego czy z innego źródła.

Lektura "29 Darów, które odmienią Twoje życie" zaowocowała wieloma refleksjami nad moim własnym życiem. Dlaczego w pośpiechu dnia codziennego zapominamy by coś komuś ofiarować? Cami mimo swojej choroby i cierpienia postanowiła podjąć 29-dniowe wyzwanie, aż wreszcie dawanie stało się dla niej nie tylko codzienną rutyną, ale i ulgą w bólu, lekarstwem na smutek i zmartwienia.

Może więc warto zapoczątkować projekt 29 Darów w naszych własnych życiach?

7/10

Za możliwość poznania cudownego projektu 29 Darów w 29 Dni dziękuję z całego serca wydawnictwu

Książce "Techniki samorozwoju" poświęciłam znacznie więcej czasu i uwagi niż innym, recenzowanym przeze mnie pozycjom. Dlaczego? Ponieważ postanowiłam naprawdę skorzystać z zawartych w niej porad i wprowadzić je w swoje życie. Nie mam problemów z nauką, ale przyznaję - czasami mam ogromny problem z organizacją czasu czy sposobu/przebiegu nauki. Liczyłam, że ten poradnik mi pomoże. Czytając tą recenzję dowiecie się, czy tak się stało.

Lektura poradnika "Techniki samorozwoju" ma pokazać nam różne metody nauki i zapamiętywania, tworzenia notatek, pomóc w organizacji czasu, zwiększyć naszą koncentrację, a co za tym idzie efektywność każdego podejmowanego na co dzień działania.

Książka jest podzielona na działy tematyczne - dział o selekcjonowaniu informacji, o koncentracji, szybkim czytaniu, technikach uczenia się oraz o ćwiczeniach rozwijających kreatywność.

Co najważniejsze dla mnie w tego typu pozycjach - nie została ona absolutnie napisana w sposób nudny. Pozycja jest ciekawa, napisana w sposób przystępny i kreatywny - jest wzbogacona o wiele ćwiczeń i ciekawostek. Ciekawostki często pomagają lepiej zapamiętać to, co przeczytaliśmy w danym podrozdziale, lub wyjaśniają pewne istotne kwestie. Niektóre z ćwiczeń możemy wykonać szybko - w trakcie czytania danego podrozdziału. Innym musimy poświęcić więcej czasu, wiele z nich jest rozłożona w czasie - część robimy dziś, część jutro, itp. Warto ich nie omijać, a sumiennie wykonać. Są one naprawdę pomocne we wdrażaniu nowo poznanych porad w swoje życie.

Kolejną zaletą książki jest jej ogromna praktyczność. Wiadomo, że nie zapamiętamy wszystkich informacji od razu, na pewno nie zaczniemy stosować wszystkich technik naraz. Możemy spokojnie w każdej chwili wrócić do danego, interesującego nas działu czy podrozdziału i zastosować się do porad lub wykonać ćwiczenia.

Osobiście książka (wraz z zawartymi w niej ćwiczeniami) zdziałała dużo dobrego w moim życiu. Nie tylko zmotywowała mnie do lepszej organizacji i zmian w codziennym postępowaniu - ot choćby takim jak notowanie w kalendarzu czy odpowiedzialne planowanie zakupów czy pracy z blogiem - ale także nauczyłam się efektywniejszego wykorzystywania czasu, tworzenia map myśli, zauważyłam poprawę koncentracji i fakt, że niegdyś męczące i nudzące czynności wykonuję z większym zapałem.

Książkę polecam uczniom liceów, studentom i wszystkim ludziom, którzy chcą nauczyć się efektywnego zarządzania swoją pracą lub nauką, swoimi planami czy nawet swoim hobby! Poradnik ten jest prawdziwą skarbnicą praktycznej wiedzy, która odpowiednio wykorzystana przyczyni się nie tylko do zaoszczędzenia tak ważnego w naszym życiu czasu, ale i podniesienia naszej satysfakcji z dobrze przepracowanego każdego dnia.

10/10

Za możliwość uporządkowania swojego życia z książką "Techniki samorozwoju", dziękuję z całego serca wydawnictwu Edgard