Z zakonem Ojców Dominikanów byłam związana bardzo długo. Przez ponad 2 lata śpiewałam w scholi w kościele świętego Jakuba w Sandomierzu, a w krakowskim kościele O. Dominikanów bierzmowałam się i przeszłam cotygodniowe dwuletnie przygotowanie do tego sakramentu wśród wspaniałych ludzi i świetnych braci. Miałam ogromne szczęście poznać wielu wspaniałych Ojców, w tym "Wodza", Ojca Tomasza Nowaka, który - nie ukrywam - był idolem wszystkich przypadkowo zebranych w Przystani nastolatków przygotowujących się do bierzmowania. Tym chętniej sięgnęłam po książkę Ojca Krzysztofa Pałysa - kocham  specyficzne, dominikańskie poczucie humoru i podejście do świata. Oczekiwałam pozycji niebanalnej - i nie zawiodłam się!

Dwójka Dominikanów - Krzysztof i Maciej - postanawiają wyruszyć w niecodzienną pielgrzymkę do Macedonii, miejsca, w którym swą działalność rozpoczynała Matka Teresa. I nic by w tym nie było niecodziennego, gdyby nie fakt, że całą drogę zdecydowali się przebyć... autostopem. W podróży czeka ich wiele trudnych chwil i niewygód - długie oczekiwanie na życzliwych kierowców, zmaganie się z warunkami pogodowymi, nierzadko też z brakiem  lokalnych pieniędzy na prowiant. Jednak cała ufność w Bogu - a On nie zawodzi. Bo zawsze ma dla nas plan, choć nie zawsze taki "po naszej pierwszej myśli".

Jeśli po tym opisie spodziewacie się książki mówiącej tylko i wyłącznie o Bogu - nic bardziej mylnego! Książka ta jest podróżą, nie tylko przez obce kraje, ale przede wszystkim przez ludzkie historie. Jest portretem osób, których bracia spotkali na swojej drodze - ludzi życzliwych, zadziwiających, o ciekawych bądź trudnych przeżyciach, ludzi barwnych, bardzo różnych, wyjątkowych i nieprzewidywalnych - w końcu nigdy nie wiesz do czyjego auta tak naprawdę wsiadasz. Jest to opowieść o katolikach, prawosławnych, muzułmanach, buddystach, hinduistach, ludziach poszukujących. Ale ponad wszystkim jest to opowieść o ludzkiej miłości, dobroci, zaufaniu i o radości z rzeczy najmniejszych.

Język jest typowo "Dominikański" - kto ich zna ten rozumie co mam na myśli. Kto nie zna - na pewno pokocha. Cała książka jest opatrzona pięknymi szkicami Jolanty Franus, na początku znajdziemy też mapkę przybliżającą nam drogę jaką przebyli bracia. Opowieść jest zarówno pełna humoru - tego specyficznego, dobrego i uroczego, który tak uwielbiam - jak i wielu życiowych prawd i mądrości - tych małych, codziennych, i tych w życiu najistotniejszych. Ciekawe, ważne lub śmieszne fakty, zostały dodatkowo wyróżnione ramką.

Książką "Ludzie 8 dnia" jestem absolutnie zachwycona. Polecam wszystkim czytelnikom - bez wyjątku. Dostarczy ona nie tylko świetnych chwil relaksu i uśmiechu, ale także nienachalnie i naturalnie skłoni do wielu refleksji. Umożliwi też poznanie zakonu bliżej, z ludzkiej strony - bo nie taki Dominikanin straszny, na jakiego wygląda :)

+9/10

Za możliwość przeżycia cudownej "Dominikańskiej" przygody, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Kolejna książka z półki makijażowej jaką dla Was recenzuję skupia się na partii twarzy w makijażu najważniejszej - na oczach. To oczy nadają wyrazistość i charakter całemu wizażowi. Makijażystka gwiazd - Taylor Chang-Babaian - zdradza nam swoje triki, tajniki pielęgnacji oczu i całej ich oprawy - brwi, rzęs, skóry wokół nich - oraz przedstawia wiele ciekawych makijaży z opisem ich wykonania oraz pięknymi fotografiami.

Format książki jest niewielki, a okładka miękka, co pozwoli nam zabrać książkę w podróż lub w razie potrzeby zabrać gdzieś ze sobą. Znajdziemy w niej wiele działów tematycznych, między innymi na temat pielęgnacji oczu (np. wrażliwych, z widocznymi żyłkami, opuchniętych), pielęgnacji i podkreślania brwi, technik malowania każdego typu oczu (małych, dużych, głęboko osadzonych, z opadającą powieką itp.) oraz obszerny dział przedstawiający różne makijaże.

Moim zdaniem szczególnie działy dotyczące pielęgnacji zasługują na uwagę czytelniczek, ponieważ o  niej starannej i troskliwej, najczęściej zapominamy lub nie przywiązujemy do niej dużej wagi. Profesjonalne porady i wskazówki ułatwią nam dbanie o tak ważną część naszej twarzy, którą przecież najczęściej i najchętniej malujemy.

"Przebiegła i niewinna" to druga powieść Shirlee Busbee, która ukazała się w Polsce nakładem wydawnictwa Bellona. Poprzednią książkę o tytule "Uległa i posłuszna" przeczytałam jakiś czas temu i czas spędzony z nią wspominam bardzo dobrze (recenzję możecie przeczytać -tutaj-). Wydarzenia "Przebiegłej..." nie są fundamentalnie powiązane z akcją pierwszej części, co według mnie jest dużym plusem, bo możemy ją czytać jako kontynuację lub zupełnie osobną powieść.

Tak jak w "Uległej" akcja rozgrywa się w realiach angielskich XIX wieku. Wraz z bohaterami będziemy poruszać się po przepięknych majątkach i poznawać dawne ziemskie obyczaje i kurtuazje.

Tym razem głównymi bohaterami są Asher Cordell, którego pamiętamy z poprzedniej części jako porywacza Isabel, oraz Juliana Greeley - córka pana Kirkwooda, młodziutka wdowa po panu Greeleyu. Tych dwoje łączy coś więcej niż wspólnie przeżyte dzieciństwo. Oboje mają zatarg z bogatym lordem Ormsbym. Juliana, mimo niechęci i strachu przed Cordellem postanawia poprosić go o pomoc w wykradzeniu ważnych listów, które mogą skompromitować jej młodszą siostrę Thalię i uniemożliwić ślub z ukochanym Caswellem. Cordell decyduje się pomóc Julianie. Ale czy tylko dlatego, że sam ma porachunki z Ormsbym?

Jak zwykle Shirlee Busbee przygotowała nam historię, która ma dwa mocne wątki: miłosny, rozwijający się od samego początku (co pozwala skupić się bardziej na drugim z nich), oraz poplątaną intrygę, napędzającą dynamiczną akcję i wiele nieoczekiwanych zwrotów. Przyznam, że czytając "Przebiegłą" i odkrywając powoli niuanse z przeszłości Ashera, nie spodziewałam się takiego obrotu spraw i rozwikłanie zagadki było dla mnie niemałym zaskoczeniem.

Jedyne co mogę zarzucić tej powieści to schematyczność bohaterów. Dwie główne postaci budowane są na bardzo podobnym szkielecie charakterologicznym, co w poprzedniej części. Inaczej niż w "Uległej" na miłosne uniesienia nie musimy długo czekać i są one znacznie intensywniejsze i - jeśli mam być szczera - lepiej opisane. Zastanawia mnie bardzo czy w kolejnej powieści "Waleczna i krucha", autorka znów posłuży się swoistą "kalką" w tworzeniu i rozwijaniu bohaterów.

Nie można książce odmówić specyficznego klimatu, który ja naprawdę polubiłam. Opisy posiadłości i gra kolorów to mocne atuty językowe "Przebiegłej".

Uwagę należy też zwrócić - jak i poprzednio - na przepiękne wydanie książki. Według mnie jest najładniejsze ze wszystkich światowych wydań (tytuł oryginału to "Passion Becomes Her").

"Przebiegła i niewinna" to typowy, lekki romans z nutą kryminału i trzymającej w napięciu tajemnicy. Spodoba się amatorkom historii miłosnych budowanych na tle strojów i obyczajów minionych epok, oraz czytelnikom lubiącym elementy kryminalne i zagadkowe. Spędziłam z twórczością Pani Shirlee kolejne świetne chwile i z niecierpliwością czekam na trzecią powieść.

-7/10

Zaczynając czytać książkę „Forteca. Oblężenie Gawilghur, 1803” Bernarda Cornwella, byłam świadoma, że jest to pozycja przeznaczona raczej dla mężczyzn – autor jest mistrzem powieści batalistycznych, osadzonych w różnych historycznych okresach. Jakież było moje zdziwienie, gdy „Forteca” zaczęła mnie wciągać!

Tytułowego bohatera serii „Kampanie Richarda Sharpe’a” poznajemy we wcześniejszych częściach - „Tygrys”, oraz „Triumf”. Warto wspomnieć, że każda z pozycji zawartych w serii (a jest ich naprawdę wiele!) może być czytana jako osobna powieść, a nawiązania do minionych wydarzeń są krótkie i jasne, co pozwala zorientować się w historii bez znajomości poprzednich tomów.
Tym razem Sharpe’a zmaga się z nie do końca odpowiadającym mu awansem na oficera oraz poczuciem wyobcowania w swoim regimencie. Oprócz wojny w Indiach, w której bierze udział , ma jeszcze inny cel – odnaleźć swojego wroga, który odebrał życie jego najlepszemu przyjacielowi.  Los jednak ciągle rzuca mu pod nogi jakieś przeszkody. Jakby nie mało było żywionej ku niemu zawiści, urazy i niechęci ze strony niższych rangą żołnierzy, a także przełożonych, zostaje niespodziewanie oddelegowany do zadań, z których wcale nie jest zadowolony. A przed nim jeszcze ogromna bitwa o twierdzę Gawilghur, gdzie wycofał się nie tylko wróg brytyjskiej armii, ale także sam William Dodd – człowiek, któremu Richard poprzysiągł zemstę.

Bernard Cornwell po raz kolejny pokazuje swą ogromną wiedzę batalistyczną. Czytając „Fortecę” znajdziemy się w niesamowicie wartkiej akcji, której trzonem są właśnie opisy walk – zaciekawią one nie tylko czytelników z zamiłowaniami militarnymi, ale także laików, dzięki swojej dokładności i barwności. Fabuła toczy się niezwykle szybko, wydarzenia wręcz przewijają nam się przed oczami jak film – co powoduje, że pozycję czyta się sprawnie i płynnie. Dynamika gra tu – jak zwykle u Cornwella – niezwykle ważną rolę.
Należy również wspomnieć o bardzo dobrze zarysowanych postaciach. Richard Sharpe jest bohaterem wyrazistym, z indywidualnym charakterem; w toku powieści będziemy mieć styczność z silnymi emocjami i wyborami, które stają przed oficerem. Również inne postaci są barwne i unikatowe, co powieść urozmaica i dodaje autentyzmu. Można tu odnaleźć bohaterów godnych polubienia, a także takich, których będzie się nie znosić.

Mimo iż jestem kobietą i zupełnym laikiem w kwestiach batalistyczno-militarnych, „Forteca” Bernarda Cornwella wciągnęła mnie do reszty. Przygody Richarda Sharpe’a osadzone w indyjskich realiach czytałam z przyjemnością i ochotą, aby sięgnąć po inne książki autora.

7+/10

za egzemplarz recenzencki dziękuję z całego serca portalowi

O książce "50 Shades of Grey" mówi się od kilku miesięcy na całym świecie. Byłam bombardowana jej tytułem, okładką i peanami na jej temat od długiego czasu, więc kiedy tylko pojawiła się na polskim rynku postanowiłam po nią sięgnąć, by wyrobić sobie opinię.

Zacznijmy od tego o czym jest ta historia. O młodej, naiwnej i niewinnej (w każdym tego słowa znaczeniu) studentce, która przez zbieg okoliczności zmuszona jest do przeprowadzenia wywiadu z tajemniczym miliarderem Christianem Greyem. Od tego spotkania ani jedno ani drugie nie może o sobie zapomnieć. Tyle, że Anastasia jest Christianem po prostu zafascynowana, a on...? No właśnie...

W końcu nieustępliwy Christian Grey stawia na swoim - zaczyna się spotykać z Aną i ich relacja przeradza się z fascynacji w seksualną. Ale Christianowi to nie wystarcza. Jego władcza natura woła o jeszcze, o więcej, więc proponuje Anastasii pewien niezwykły, brutalny, erotyczny układ. BDSM.

Sięgając po "50 twarzy" nie miałam pojęcia, że powstała jako fanfic "Zmierzchu" - później jedynie dopracowany, ze zmienionymi postaciami i okolicznościami. Nie czytałam też "Zmierzchu" (i takiego zamiaru nie mam) więc nie potrafię dostrzec między tymi książkami powiązań czy inspiracji. Jedno mogę powiedzieć: ta książka jest... straszna.

Po pierwsze - sam pomysł może jest szokujący i skandaliczny, jednak uważam, że mógł zostać lepiej wykorzystany. Czytelnik czeka w napięciu na te "ostre momenty" a po przeczytaniu ich przychodzi rozczarowanie.

Po drugie - zasób słów jakimi posługuje się autorka (o tłumaczce będzie później) jest powalająco ubogi. Co stronę powtarzają się te same określenia, identyczne opisy sytuacji, myśli, niemal takie same dialogi. To sprawia, że na pozór wciągająca historia staje się nudna i przewidywalna. Grey zaraz powie "nie przygryzaj wargi Anastasio", albo "musisz jeść", a ona pomyśli "o rany".

Po trzecie - książka jest tak niesamowicie okrojona z fabuły, że tak naprawdę jest to 600 stron o niczym, przeplatane (powtarzającymi się) opisami pikantnego seksu.

Kolejna sprawa - bohaterowie. Najbardziej do sięgnięcia po "50 twarzy" przekonał mnie fakt "powolnego odkrywania portretu psychologicznego Christiana Greya". I co? Nic! Odkrywać to my sobie tu możemy jedynie "jak pochmurnieje jego spojrzenie" albo jak "nagle jego głos staje się ciepły i czuły". Christian Grey jest bezbarwny, to samo Anastasia, która wręcz mierziła mnie swoją naiwnością i głupotą.

A teraz sprawa tłumaczenia. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z czymś podobnym. Zwroty typu "fuck", "holy shit", które w oryginale również przewijają się co kilka zdań, tutaj zastąpione są słowami: "rany", "rany julek", "rety", "cholercia" i - tu proszę o uwagę - "o Święty Barnabo". Nie muszę Wam chyba mówić jak to ostatnie zdanie brzmi podczas "brutalnego" aktu seksualnego między Christianem a Anastasią?

Dawno nie miałam tak mieszanych uczuć co do książki, szczególnie do takiej, która została okrzyknięta światowym bestsellerem. Sama nie wiem czy będę sięgać po kolejne tomy trylogii. Niewykluczone, bo nie lubię zostawiać niedomkniętych spraw - ale na pewno nie kupię ich za cenę rynkową.

Plus w ocenie jest za to, że książkę czytałam z ciekawością. Generalnie jednak przyniosła mi mnóstwo rozczarowania.

5+/10

Myśląc o archaniołach wpierw nasuwa nam się na myśl Archanioł Gabriel, Boski posłaniec. Później przypomina nam się również Archanioł Michał, czasem Rafael. Ale archaniołów jest o wiele więcej i mówi się o nich nie tylko w dokumentach chrześcijańskich.

Książka Dr Virtue ma na celu przybliżenie nam niebiańskich istot, wskazanie ich miejsca w hierarchii anielskich bytów i dokładne zapoznanie nas z ich misją. 

W pierwszej części książki dowiadujemy się niezbędnych informacji, które będą podstawą do dalszego poznawania archaniołów - a więc w jakich pismach, dokumentach historycznych znajdziemy przekazy o tych istotach (znajdziemy nie tylko źródła katolickie, ale też prawosławne, apokryficzne, żydowskie oraz islamskie), w którym miejscu stoją w anielskich chórach, czy i jak można nawiązać z nimi kontakt.

Następnie poznajemy każdego archanioła z osobna i bardzo dokładnie - od znaczenia jego imienia, po najdrobniejsze sprawy, którymi się opiekuje. Każdy rozdział obfituje w liczne historie i świadectwa wzywania przez ludzi i otrzymania pomocy archanielskiej.

Na końcu znajdziemy krótki, pobieżny przegląd archaniołów (pomocny w usystematyzowaniu wiedzy zdobytej dzięki tej pozycji, oraz w przypadkach, gdy chcemy szybko sprawdzić informacje na temat konkretnego archanioła) i przedmiotów z nimi związanych.

Autorka przekazuje zdobyte przez siebie doświadczenie i wiedzę w sposób przystępny, klarowny i ciekawy.  Dużym plusem są przykłady i świadectwa zawarte w krótkich historyjkach. Pomaga dostrzec to anielską działalność w naszym własnym życiu. Dr Doreen Virtue jednak w żadnym stopniu nie narzuca nam wiary w te istoty. Jedynie czytelnik może zdecydować czy wierzy i czy będzie chciał korzystać z porad, by otworzyć swój świat na archanielską interwencję.

Książeczka ta jest mała, naładowana pozytywną energią i przepięknie wydana. Każdy rozdział ma przypisany inny kolor kart, odpowiadający kolorom archanielskim. Znajdziemy też ryciny oraz reprodukcje obrazów przedstawiających te boskie istoty. Czytanie "101 Archaniołów" to prawdziwa przyjemność oraz chwila na wiele refleksji.

Uważam książkę Dr Doreen Virtue za bardzo wartościową i pomocną lekturę. Na pewno będę do niej często wracać, a z dziełami autorki jeszcze się spotkam.

7/10

za możliwość głębszego poznania archaniołów i ich posłannictwa, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Jak dobrze wiecie oprócz moich zamiłowań literackich jestem zapaloną fanką makijażu, mody i stylu. Sama uwielbiam się malować, a jedna z moich koleżanek blogerek na mini zlocie śmiała się, że poznała mnie dzięki charakterystycznej torebce :) Dlatego dziś dwie moje pasje się przenikną i przedstawię Wam książkę na temat sztuki makijażu.

Rae Morris jest znaną i uznaną na całym świecie makijażystką. W omawianej przeze mnie pozycji nie tylko ukazuje arkany swej pracy poprzez niezwykle piękne zdjęcia Stevena Chee, ale również daje mnóstwo porad na temat akcesoriów, kosmetyków i samej sztuki malowania się.

W książce znajdziemy 14 działów tematycznych. Według mnie na specjalną uwagę zasługują:

- podstawy - znajdziemy tu dokładny opis pędzli do makijażu i innych akcesoriów, oraz krótkie opisy różnych typów 

- tabela kolorystyczna cieni - jest ona bardzo dokładnie przedstawiona, znajdziemy w niej również rozróżnienie na odcienie tęczówek (np. ciepłe zielone, chłodne zielone) wraz ze specjalnymi próbnikami, które pomogą nam w określeniu swojego koloru

- oczy - w tym obszernym rozdziale będziemy mieć do czynienia z wieloma tutorialami makijażowymi, a więc "jak to zrobić - krok po kroku". Na specjalną uwagę zasługuje fakt, że zdjęcia "kroków" nie są mocno retuszowane - zobaczymy osypany tusz, rozmazaną maskarę itp., nie to, co w perfekcyjnych tutorialach jakie znamy z prasy kobiecej. Tutaj zobaczymy proces tworzenia makijażu na surowo - i dzięki temu będzie nam go łatwiej odtworzyć.

- makijaż w 10 minut - bardzo proste i szybkie tutoriale makijaży, które możemy wykonać w pośpiechu przed pracą czy ważnym wyjściem.

"Makijaż bez tajemnic" obfituje w profesjonalne porady, które pomogą nam nauczyć się sztuki malowania się lub udoskonalić nabyte już umiejętności. Rozświetlanie twarzy, modelowanie jej bronzerem lub nakładanie różu - może to brzmieć banalnie prosto, jednak z zastosowaniem porad Rae, te "zwyczajne" czynności okażą się dużo bardziej efektowne.

Autorka nie porusza tylko kwestii "dobrego wyglądu", ale również odpowiedniego użycia i dbania o kosmetyki, pielęgnacji obszarów najczęściej malowanych (np. usta), idealnego doboru kosmetyków do swojej skóry (np. podkłady), pory dnia, okazji, wieku... Jednym słowem jest to skarbnica wiedzy dla każdej kobiety.

"Makijaż bez tajemnic" sprawdzi się jako poradnik dla kobiet, które z makijażem dopiero zaczynają, dla profesjonalistek, które chcą się podszkolić, dowiedzieć czegoś od jednej z najlepszych specjalistek na świecie i odkryć wiele inspiracji, a także dla zwyczajnych estetek, które cenią sobie kobiece piękno.

10/10