Siła Serca jest książką towarzyszącą filmowi o tym samym tytule, który swą światową premierę miał w październiku 2014. Pozycja jest swego rodzaju "duchową lekcją" i wskazówkami, doświadczeniami osiemnastu myślicieli, i nauczycieli duchowych (wśród nich między innymi Eckhart Tolle, Paulo Coelho, Marci Shimoff), których biogramy znajdziemy na końcu książki. Piękne, albumowe wydanie dopełnia przesłania, jakie płynie z wywiadów przeprowadzonych przez autora.

Serce jest nie tylko mięśniem pompującym krew - jest ośrodkiem emocjonalnej inteligencji odpowiedzialnej za miłość, przebaczenie, wzruszenie, intuicję... Zrozumienie własnego serca prowadzi do zrozumienia własnego ja, celu naszego istnienia. Siła Serca inspiruje, uczy i porusza. Wskazuje drogę, dzięki której nie zagubimy się w chaosie dzisiejszego świata, kuszącym nas rzeczami błahymi i materialnymi.

Obok urywków z wywiadów i komentarza autora, w Sile Serca znajdziemy rozważania, duchowe ćwiczenia, pozwalające się wyciszyć i rozwinąć świadomość własnych emocji i uczuć. Poznamy też wiele inspirujących cytatów od wielkich ludzi różnego pokroju- takich jak: Gandhi, Martin Luther King, Exupery, Dalajlama, Albert Einstein, Steve Jobs czy John Lennon. 

Według mnie książkę można traktować na wiele sposobów: jako duchową lekcję, inspirację, moment wyciszenia, chwilę na poukładanie własnych emocji. Nie sposób zaprzeczyć, że w sercu i emocjach z niego płynących tkwi ogromna siła - zapoznając się z książką Baptist de Pape mamy szansę nauczyć się jak w pełni wykorzystać ten wielki potencjał.

Naszą największą chwałą nie jest to, by nigdy nie upaść, lecz to, żeby wstać za każdym razem, gdy upadamy

Konfucjusz

Wypadek, w którym uczestniczyła Mia i który odebrał jej całą najbliższą rodzinę, odcisnął się piętnem nie tylko na dziewczynie, ale również na jej chłopaku, Adamie. Niektóre rany goją się zbyt wolno. Drogi zakochanych rozchodzą się. Mia studiuje na Juilliard i zdobywa sławę jako obiecująca wiolonczelistka. Adam i jego zespół Shooting Star wspinają się na szczyt muzyki rockowej, ubóstwiani przez fanów i otoczeni przez dziennikarzy i papparazzi. Chłopak z trudem znosi rozgłos, a minione wydarzenia odbijają się echem w jego twórczości. Los splata drogi Mii i Adama w najmniej odpowiednim momencie. A może właśnie najlepszym?

Poprzednia część, Zostań, jeśli kochasz była napisana w świetnym stylu, trzymała czytelnika w napięciu i dostarczała wielu silnych emocji. Autorka zdołała utrzymać ten poziom, choć do mnie bardziej trafiła Zostań. We Wróć, jeśli pamiętasz  to Adam jest narratorem, poznajemy więc wydarzenia z poprzedniej części z jego perspektywy, odkrywamy jego uczucia, rozterki, strach, doświadczamy jego bólu. Autorka zdołała nadać obu narracjom odmienny wydźwięk i choć czytamy wspomnienia wydarzeń, których byliśmy świadkami czytając Zostań, możemy zobaczyć je teraz w zupełnie inny sposób. Napięcie dozowane jest w bardzo umiejętny sposób i ciężko się domyślić jak naprawdę skończy się ta opowieść, dlatego zaangażowanie czytelnika nie maleje nawet na chwilę.

Mam nadzieję, że autorka dotrzyma słowa i nie napisze kolejnej części - wydaje mi się, że historia Mii i Adama została opowiedziana w sposób najlepszy z możliwych, a czytelnik może sam domyślać się jak dalej toczy się życie bohaterów. Nie ma sensu jej jeszcze rozdrabniać i dodawać dramatyzmu - tyle emocji wystarczy. Nie mogę się jednak doczekać na to, kiedy inne książki autorki pojawią się na polskim rynku wydawniczym.

Całą serię ze szczerym sercem polecam. Jest niedługa objętościowo, lecz emocjonalna i przejmująca, bardzo dobrze napisana.

8/10

If I Stay - światowy bestseller amerykańskiej pisarki Gayle Forman, został uhonorowany wieloma nagrodami i nominacjami, a także doczekał się ekranizacji. O dwutomowej serii mówi praktycznie cały czytelniczy świat. Spodziewałam się ckliwej, nudnej i infantylnej książki dla nastolatków. Najlepszą rekomendacją będzie chyba to, że pochłonęłam ją w jeden wieczór, nie mogąc uwierzyć, że ta niepozorna powieść niesie ze sobą tak wiele.

Siedemnastoletnia Mia stoi przed najtrudniejszym wyborem w życiu - albo poświęci się ukochanej muzyce i wyjedzie do Juilliard, najlepszej szkoły dla muzycznych talentów, albo zostanie z ukochanymi rodzicami, bratem i swoją pierwszą miłością, Adamem. Nie spodziewa się jednak, że za chwilę stanie przed nią wybór jeszcze trudniejszy. Ten wypadek sprawił, że straciła ukochanych rodziców, jej braciszek Teddy walczy o życie, a ona... zawieszona w próżni, widzi co dzieje się w okół - swoje niemal martwe ciało, bliskich gromadzących się na szpitalnych korytarzach... zostać, czy odejść?

Krótka objętościowo, a naładowana emocjami po same brzegi historia młodego życia, które zaraz może zostać brutalnie przerwane. Retrospekcje ukazujące więź jaką Mia dzieliła z rodzicami, bratem, dziadkami, chłopakiem i swoją ukochaną wiolonczelą. Niesztampowi bohaterowie - od głównych, po pobocznych. Świetnie zbudowana fabuła, narracja, doskonale dozowane napięcie. To tylko część tego, co oferuje nam Gayle Forman w Zostań, jeśli kochasz.

Podczas czytania wzruszałam się, uśmiechałam, rozczulałam, trzymałam kciuki za bohaterów, czułam się jakbym sama była na zatłoczonym, szpitalnym korytarzu, czekając na decyzję Mii - obudzi się? Wróci? 

Obawiam się sięgnięcia po film, nie sądzę, że dorówna książce. Od razu za to sięgam po Wróc, jeśli pamiętasz mając nadzieję na kolejną przygodę ze świetnym stylem autorki. Brawa należą się też za tłumaczenie, które nie sprawiło, że chciało mi się książkę odłożyć, a zachowało emocjonalny i specyficzny klimat pozycji.

Serdecznie polecam! Warto przekonać się dlaczego powieść ta zasłużyła na wydanie jej w ponad trzydziestu językach świata.

8/10

Belly jest już na studiach. Układa sobie życie u boku ukochanego Jeremiego. Oboje, mimo kilku potknięć, są na tyle zaangażowani w ten związek, że w końcu postanawiają się pobrać. Nie wiedzą jednak jak zareagują ich rodziny (przede wszystkim brat Jeremiego, Conrad) i ile przeszkód szykuje dla nich los.

Wydaje się, że historia młodej Belly wreszcie znajdzie swój happy end. Czy jednak jest tak jak czytelnik oczekiwał przez pierwsze dwa tomy? Miotająca się między dwoma braćmi, Isabel skłaniała się zawsze bardziej ku tajemniczemu Conradowi. Teraz postanawia spędzić życie z jego bratem. Powracają jednak wspomnienia i emocje, które wzbudzał w niej starszy z Fisherów. Belly zawsze wiedziała, że będzie miała na nazwisko Fisher - ale który z nich tak naprawdę wygrał w jej sercu?

Bohaterowie przez wszystkie trzy części serii próbują uporać się ze swoimi sprzecznymi uczuciami, muszą zmierzyć się z utratą najbliższej osoby, dojrzewają, dorastają, zmieniają się. Choć autorka porusza kwestię śmierci matki chłopców i rozpacz jej bliskich, prócz tych trudnych momentów, udaje jej się utrzymać całą trylogię w lekkim, letnim stylu. Ze wszystkich trzech to właśnie ostatnia jest najbardziej zagmatwana - wszystko zmienia się tu jak w kalejdoskopie, a emocje nie opadają. Tak naprawdę do samego końca nie wiemy jak ułożą się relacje między braćmi i kto (jeśli w ogóle) stanie na ślubnym kobiercu z główną bohaterką.

Mimo kilku niewielkich nieścisłości w tłumaczeniu, całość jest spójna i dobrze się czyta. Jest to cykl, który pochłania się szybko i z lekkością. Bohaterowie są różnorodni, dają się lubić, czasem potrafią też zdenerwować czytelnika swoją niedojrzałością, która jest prawem młodych ludzi - nie ma jednak niczego gorszego niż bohaterowie bezbarwni i niewzbudzający w odbiorcy żadnych emocji, ale w tej książce takich nie znajdziemy.

Z całą pewnością mogę polecić całą serię nastolatkom, do poczytania w okresie wakacji, ferii zimowych czy wiosną, kiedy z niecierpliwością wyczekujemy gorącego lata :) Będzie to też miła lektura dla starszych czytelniczek, szukających wytchnienia od bardziej wymagających pozycji i ciekawych czym Jenny Han skradła serca czytelników na całym świecie.

7/10

Po przeczytaniu pierwszej części bestsellerowej serii The Summer I Turned Pretty chętnie sięgnęłam po drugą, jednak nie spodziewałam się po niej wiele. Dlatego byłam mile zaskoczona, kiedy część druga okazała się lepsza od pierwszego tomu, a dodatkowo po zamknięciu książki bez zastanowienia sięgnęłam po kolejny - po prostu muszę wiedzieć co się stało później!!!

Wciąż śledzimy historię nastoletniej Belly oraz jej przyjaciół - braci: Jeremiego i Conrada. Bez ciebie... jest utrzymane w nieco poważniejszym tonie niż Tego lata... - Susanna przegrała walkę z rakiem. Belly oraz jej bliscy muszą zmierzyć się z tą straszną prawdą, a na domiar złego Conrad znika ze swojego campusu. Belly i Jeremi muszą odnaleźć chłopaka i przemówić mu do rozumu, zanim stanie się coś złego. Nie przypuszczają jaki jest prawdziwy powód ucieczki starszego z braci.

Bohaterowie powieści stają się nieco dojrzalsi, wciąż jednak są nastolatkami, którym czasem ciężko zapanować nad emocjami lub podjąć rozsądną decyzję. Conrad nadal jest jedną wielką niewiadomą, czytając kolejną część mamy nadzieję, że dowiemy się czegoś więcej na temat jego uczuć, szczególnie, że pod koniec Tego lata... zbliżył się nieco z główną bohaterką. Jednak nie! Autorka nie dopuszcza nas do starszego z braci, jeszcze nie w tym tomie... Wydarzenia zaś poznajemy już nie tylko z perspektywy Belly, ale również Jeremiego.

Czytając pierwszy tom, spodziewałam się zupełnie innego obrotu wydarzeń. Fabuła Bez ciebie nie ma lata zaskoczyła mnie, pozytywnie. Na dodatek akcja przyspieszyła, a autorka nie zrezygnowała z sentymentalnych retrospekcji, które według mnie są najbardziej czarującą stroną trylogii. Zakończenie wywarło na mnie spore wrażenie i pozostawiło z wieloma pytaniami. Mam nadzieję, że w kolejnym tomie znajdę na nie zadowalające odpowiedzi!

7/10

książkę możecie kupić na:

Już dawno chciałam przeczytać serię Summer, którą otwiera The Summer I Turned Pretty. Planowałam czytać ten bestseller w oryginale, jednak kiedy zorientowałam się, że wyszło polskie tłumaczenie zdecydowałam się właśnie na nie.

Książka jest kierowana do nastolatek i o nastolatkach opowiada. Historię poznajemy z perspektywy piętnastoletniej Belly, która od niepamiętnych czasów każde wakacje spędza w domu przyjaciółki swojej mamy, w nadmorskim miasteczku Cousins. Dziewczyna nie wyobraża sobie lata bez tego miejsca na ziemi, a przede wszystkim bez dwóch synów Susanny - Jeremiego i Conrada. Tego lata... opowiada nie tylko o bieżących wydarzeniach z życia Isabel, jej miłosnych rozterkach i perypetiach, ale wprowadza czytelnika w świat retrospekcji, sentymentalnych wspomnień związanych z Cousins i przeżyciami dziewczyny, pomagając zrozumieć teraźniejszą akcję i relacje łączące bohaterów.

Postaci w książce są barwne, fabuła lekka i napisana przyjemnym stylem. Jest to typowa książka do poczytania dla relaksu. Mam cichą nadzieję, że mogę ją traktować jedynie jako wprowadzenie do trylogii, a w kolejnych tomach będę obserwować jak bohaterowie dojrzewają.

6/10

Tytuł powieści możecie kojarzyć z czteroczęściowym mini-serialem produkcji HBO na jej podstawie. W Polsce pierwszy raz została wydana w roku 2010 jako Okruchy Codzienności. Rok wcześniej otrzymała prestiżową nagrodę Pulitzera w kategorii "Fikcja literacka".

"Olive Kitteridge" jest zbiorem trzynastu krótkich opowiastek o mieszkańcach małego miasteczka Crosby w Nowej Anglii, które łączy tytułowa bohaterka, zgorzkniała i oschła nauczycielka matematyki. Opowieści te są sentymentalną podróżą w świat wspomnień bohaterów, gorzką lekcją życia i rozczarowań jakie ze sobą niesie, próbą adaptacji gdy cały ich świat i wartości nagle obracają się w pył, ale także chwilą refleksji na ich drodze życia, iskrą nadziei i odwagi. Nie wszystkich bohaterów i ich wybory czytelnik zaakceptuje i pokocha, jednak na pewno ich zrozumie. Autorka subtelnie dotyka trudnych tematów, nie podając wszystkiego na tacy, licząc na wrażliwość czytelnika. Mimo krótkiego czasu obcowania z większością postaci, jesteśmy w stanie zapoznać się z ich portretem psychologicznym i być może nawet przez chwilę czuć tak jak oni.

Postać Olive Kitteridge, będąca swoistym spoiwem dla całej powieści, nie jest głównym tematem wszystkich rozdziałów. W niektórych pojawia się na bardzo krótko, w niektórych zostaje jedynie wspomniane jej imię, jednak z każdą stroną jesteśmy bliżej poznania i zrozumienia właśnie jej - z zewnątrz gburowatej i niewzruszonej, ciężko doświadczonej przez los, skrzywdzonej kobiety.

Nie ukrywam, że styl autorki, w połączeniu z naprawdę dobrym tłumaczeniem na nasz rodzimy język, zrobił na mnie ogromne wrażenie. Powieść jest napisana w sposób prosty, lecz niezwykle plastyczny i oddziałujący na zmysły. Miejscami, podobnie jak Olive, jest surowy i twardy, by zaraz zmienić się w miękki, ciepły i barwny. Książkę czyta się szybko, lecz z uwagi na trudne problemy, o których traktuje, nie zaliczyłabym jej do gatunku lekkich.

"Olive Kitteridge" to niecodzienna opowieść o ludzkiej codzienności - miłości i zdradzie, przemijaniu, odchodzeniu, życiu z bolesną raną, nadziei.  Książka uderza we wrażliwość i duszę czytelnika pozostawiając w nich trwały ślad, skłania do myślenia, wzrusza, ale też bawi. Serdecznie polecam. Obok tak znakomitej lektury nie można przejść obojętnie.

9/10