Sylwia Zientek wprowadza nas w świat warszawskiego, prawniczego blichtru, pogoni za pozycją i doczesną uciechą. W tym wszystkim bohaterowie gubią sens swojego życia, nie umiejąc odnaleźć się w sprzecznych uczuciach i pragnieniach, nie wiedząc do końca za czym pędzą, czego szukają i czego oczekują od przyszłości.

Przewodnimi postaciami powieści są Diana i Penny, młode, obiecujące prawniczki mocujące się z codziennością, która przecieka im przez palce. Prócz nich poznajemy całą feerię barwnych postaci z krwi i kości, o różnych charakterach, przejściach, wyrazistych, konkretnych.

Powieść nie ma jednej linii fabularnej. Składa się ona z przemyśleń, retrospekcji, analiz sytuacji, w których znajdują się bohaterowie. Dowiadujemy się o postaciach bardzo wiele, z urywków ich codzienności, wspomnień, relacji - często zawiłych - ze współpracownikami czy rodziną. Ta struktura narracji wymaga od czytelnika skupienia i cierpliwości, jednak wszystko wynagradza lekkie pióro autorki i jej wręcz przepyszny styl - Próżna to istny deser wśród natłoku obojętnych smakowo książek, trzeba jedynie jej zaufać i spróbować dostrzec to, co niewypisane, a jedynie zasygnalizowane. Opowieść o ludziach, którzy gdzieś po drodze zatracili samych siebie i swoje podstawowe pragnienia nie raz skłoni nas do refleksji nad własnym życiem - to nic, że bohaterowie na pewno są bogatsi i lepiej sytuowani od przeciętnego odbiorcy książki - wciąż zjadają ich te same bolączki, których próba przykrycia sukcesem i dobrym wyglądem nie jest wcale rozwiązaniem.

Z początku ciężko było mi się przekonać do braku spójności książki - do skakania od wydarzenia do wydarzenia, braku jednego logicznego ciągu; jednak w miarę czytania zostałam oczarowana przez styl Pani Sylwii i oddałam się bez reszty tej relaksującej i przynoszącej, często gorzkie, przemyślenia lekturze.

-7/10