Waniliowe Czytadła: lutego 2013

Zapowiedź - "Tam gdzie śpiewają drzewa"

13:11

Share |

Jennifer Probst - "Układ doskonały"

6/10 21:15

Tytuł: Układ doskonały

Autor: Jennifer Probst

Wydawnictwo: Akapit Press

Stron: 302

I tom serii

Nick Ryan dowiaduje się, że stryj zawarł w testamencie zapis, który totalnie komplikuje całe jego życie, nie mówiąc o planach dotyczących prowadzonego biznesu. W ciągu tygodnia ma znaleźć żonę, z którą małżeństwo będzie trwało minimum rok. Dopiero wtedy dostanie resztę udziałów w firmie. A ponieważ praca architekta i kierowanie biznesem jest dla niego niezwykle ważne, musi coś wymyślić...

Aleksa McKenzie jest niepoprawną romantyczką, prowadzi księgarnię, maluje oraz pisze wiersze. Marzy o doskonałym mężu, z którym się dogada, który będzie kochał ją, zwierzęta i założy z nią szczęśliwą rodzinę. Na dodatek potrzebuje ogromnej sumy pieniędzy, aby uratować rodzinny dom, w którym mieszkają jej siostry, rodzice, brat, bratowa i bratanica. Siostra Nicka i zarazem jej serdeczna przyjaciółka Maggie, orientując się w problemach obojga, proponuje, aby poszli na pewien układ. Małżeństwo w stylu biznesowego kontraktu, który wygaśnie za rok. Aleksa dostanie tak bardzo potrzebne jej pieniądze, a Nick udziały w firmie. Po emocjonalnym uzgadnianiu szczegółów planu, mężczyzna i kobieta decydują się na ślub, który zmieni ich dotychczasowe życie.

Książka jest z gatunku tych, w których od samego początku wiemy, że "oni będą razem". Ma charakter bardzo lekkiego, kobiecego czytadła, pełnego zmysłowych, erotycznych scen. Ciekawym pomysłem było połączenie bohaterów z dwóch różnych światów. Aleksa (mimo wybaczonego już przez wszystkich odejścia od rodziny ojca) została wychowana w dużej rodzinie pełnej miłości. Nick natomiast nie wierzy w uczucia, nie jest nawet w stanie zliczyć kochanek i kochanków swoich rodziców. Każde z nich ma zupełnie inne oczekiwania względem przyszłości i życia, a także małżeństwa.

Fabuła książki jest prosta i dość liniowa, raczej nic mnie w niej nie zaskoczyło. Pożądanie w małżeństwie Ryanów pojawiło się już na samym początku i w końcu, mimo umowy o braku kontaktów fizycznych, musiało wziąć górę. Wydarzenia toczą się bardzo szybko. Zabolał mnie tu brak opisów sytuacyjnych a skupienie się głównie na dialogach i szybkim pchaniu akcji do przodu.

Nie można jednak książce odmówić dużego uroku. Prosty styl i żywy, często wręcz slangowy język, uprzyjemnia czytanie. Pozycja jest przyjazna czytelniczkom, erotyczne sceny nie są opisane w sposób zbyt wyuzdany. Bolesne doświadczenia Nicka z przeszłości to próba autorki dodania do pikantnego romansu melancholijnej, życiowej nutki - według mnie mogła te wątki rozbudować trochę bardziej i głębiej, co na pewno urozmaiciłoby lekturę i zachowania bohaterów wydawałyby się mniej szablonowe.

Na półce klasycznych, lekkich romansów - i oceniając przez ich pryzmat - "Układ doskonały" plasuje się naprawdę dobrze, głównie za sprawą postaci dumnej i bystrej Aleksy. Czytelniczki na pewno nie jeden raz się uśmiechną dzięki głównej bohaterce. Myślę, że taką kobietę - pragnącą prawdziwej miłości i rodziny, a jednocześnie umiejącej walczyć o swoje i dobro swoich bliskich - nosi gdzieś głęboko każda z nas. Może dlatego na niedociągnięcia w "Układzie" bardzo łatwo jest przymknąć oko :) Chętnie przeczytam kolejny tom, który tym razem będzie opowiadał o miłosnych perypetiach wspomnianej na początku recenzji Maggie.

6+/10

za możliwość przeczytania tej przyjemnej pozycji, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

Fiszkoteka - nowa metoda na naukę :)

fiszkoteka 22:59

Prev Next

Dziś mam dla Was recenzję inną niż zwykle, bo zajmę się stroną Fiszkoteka.pl , która jak sama nazwa wskazuje, jest interaktywnym portalem służącym nauce języków obcych. Przedsięwzięcie jest objęte patronatem Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Innowacyjnej Gospodarki, a także promowane przez TVP. Ideą strony jest nauka poprzez metodę interaktywnych fiszek, które tak jak w standardowych fiszkach zawierają dany zwrot po polsku, następnie jest on tłumaczony na...

Share |

Joanna Łukowska - "Wybory"

Debiutext 17:57

Tytuł: Wybory

Autor: Joanna Łukowska

Wydawnictwo: RW2010

Format: E-book / na stronie wydawnictwa cena: 7zł

Wybory Joanny Łukowskiej to zbiór siedmiu krótkich opowiadań – o nastolatkach dla nastolatków. Mimo że do tej grupy wiekowej od kilku lat się nie zaliczam, kiedy potrzebuję chwili wytchnienia i lekkiej książki lubię czytać młodzieżówki. Dawno nie sięgałam po formę literacką jaką jest opowiadanie, dlatego z chęcią zdecydowałam się przeczytać Wybory – dodatkową zachętą byli realistyczni bohaterowie, żadne wampiry czy wilkołaki, których mam ostatnio przesyt.

Tytuł książki to zarówno tytuł pierwszego opowiadania, jak i motyw przewodni całej pozycji. Poznajemy różnych bohaterów – nastolatków, borykających się z wszelakimi trudami dorastania. Mierzą się z problemami w szkole, wymaganiami rodziców, pierwszą miłością, istotą przyjaźni, a także obrazem siebie w oczach swoich i rówieśników. Walczą z kompleksami, swoimi słabościami – wszystko to dzieje się poprzez dokonywanie, często trudnych, życiowych wyborów. Spośród opowiadań najbardziej spodobały mi się dwa: Pyza oraz Smok i dziewica. Pierwsze traktuje o zjawisku bliskim wielu kobietom, nastolatkom (coraz młodszym) niestety również – odchudzaniu. Autorka w sugestywny sposób pokazuje, jak dieta może wpłynąć nie tylko na nasze ciało, lecz także na naszą psychikę, osobowość i relacje z bliskimi. Smok i dziewica natomiast to zabawna powiastka o niezłomnym dziadku, który za wszelką cenę stara się chronić swoją wnuczkę przed zalotnikami i amantami. Przerysowana i komiczna postać dziadka, zrezygnowanej Justyny i nieugiętego Gabrysia, który postanawia nie bać się starszego pana. Co z tego wyniknie?

Książka Joanny Łukowskiej niesie ze sobą wiele pozytywnych wartości. Pokazuje nastolatkom, że nie są osamotnieni w swoich problemach, a z każdej sytuacji znajdzie się wyjście, jeżeli pójdziemy właściwą, przemyślaną drogą. Wybory są opowiadaniami lekkimi w odbiorze, ciepłymi i niosącymi morał. Jedynym, co mogę autorce zarzucić jest – miejscami – silenie się na „młodzieżowy slang”, co czasem wypada sztucznie. W dobie młodzieżowych książek fantasy warto sięgnąć po pozycję traktującą o czymś realnym, co spotyka nastoletnich czytelników każdego dnia. Opowiadania Joanny Łukowskiej będą bardzo dobrym wyborem.

recenzja powstała dla czasopisma internetowego DEBIUTEXT

(http://debiutext.eu/4507,recenzja-wybory-joanna-lukowska.html)

Share |

Sabrina Jeffries - "Narzeczeni mimo woli"

7/10 01:05

Tytuł: Narzeczeni mimo woli

Autor: Sabrina Jeffries

Wydawnictwo: BIS

Stron: 356

Seria: Diablęta z Halstead Hall, #1

Oliver Sharpe, lord Stoneville, jest hulaką i rozpustnikiem, co nie jest tajemnicą ani dla jego najbliższych ani dla służby czy mieszkańców Londynu. Miasto i tak huczy od plotek na temat jego rodziny - kiedy miał szesnaście lat jego matka zastrzeliła swego męża po czym popełniła samobójstwo. Od tamtej pory nim i rodzeństwem opiekowała się babka, Hester Plumtree, a Oliver rzucił się w wir niegodnego stylu życia. Nikt jednak nie przypuszcza, że wspomnienie tragicznych wydarzeń z młodości zżera go od środka, a sam mężczyzna obwinia siebie o śmierć rodziców.

Seniorka rodu, babcia Plumtree, ma dość patrzenia jak jej wnuki marnują życie i nie widzi w żadnym z nich nadziei na przepisanie swego majątku - Oliver jest hulaką, Jarret zagląda do kieliszka, Gabriel to ryzykant, Minerva pisze rozpustne gotyckie powieści, a Celia kocha broń palną, jej pasją jest strzelectwo. Postanawia więc zebrać wszystkie wnuczęta w ich dawnym domu - Halstead Hall - i stawia im ultimatum. Albo każde z nich weźmie ślub i ustatkuje się w ciągu roku, albo nici ze spadku i jej pomocy finansowej. Jak łatwo można się domyślić, cykl Diablęta z Halstead Hall w każdej części będzie opowiadał o perypetiach jednego z rodzeństwa - w tym tomie najstarszego - Olivera.

Maria Butterfield przybyła z Ameryki do obcego Londynu po śmierci swego ojca. Musi odnaleźć zaginionego narzeczonego Nathana, bo jest on jedynym spadkobiercą pieniędzy i interesu. Niestety, jej ciapowaty kuzyn Freddy pakuje ich w nie lada kłopoty, a z opresji ratuje ich nie kto inny jak Oliver Sharpe. Chociaż ratuje to złe słowo. Za pomoc stawia warunek - Maria musi udawać jego narzeczoną, lord Stoneville nie ma bowiem ochoty spełniać żądań swej babki. Zadziorna i dzielna Maria jednak też ma swoje roszczenia. Oliver musi pomóc jej w odszukaniu Nathana Hyatta.

Romans historyczny rządzi się swoimi prawami, ale zawsze może iść w dwie strony - romansu lub tła historycznego. Tu zdecydowanie przeważa pierwsza opcja. Mimo że spotkamy wiele typowych dla tego gatunku scen przepełnionych erotyzmem, Sabrina Jeffries podołała trudnemu zadaniu otoczenia ich ciekawą fabułą i to dobrze prowadzoną. W tej książce uczucie między bohaterami nie rozwija się zbyt szybko, narracja cechuje się dobrym stylem i lekkością, a kluczowe postaci są zróżnicowane i mają wyraziste charaktery. Udało się tu również wpleść akcenty humorystyczne, chociażby samą postać niezdarnego obżartucha Freddy'ego, do którego od razu zapałałam sympatią. Na szczęście autorka oszczędziła scen przydługich, czytelnik nie nudzi się, a opowieść naprawdę potrafi wciągnąć i przykuć na długie godziny. Zdecydowanie nie jest to romans "płytki", bo ma do zaoferowania coś więcej niż miłosne sceny.

Muszę przyznać, że styl autorki bardzo przypadł mi do gustu. Jest lekki, przyjemny, przyjazny czytelnikowi. Jedyne czego mi brakowało, a co w romansie historycznym powinno być wyeksponowane, to barwniejsze opisy strojów, obyczajów czy architektury - oczywiście takowe się znalazły, ale były bardzo skąpe. Mimo to przygodę z pierwszą częścią cyklu Diabląt z Halstead Hall zaliczam do bardzo udanych i mam nadzieję, że kolejne części dorównają jej stylem, a perypetie kolejnych wnuków Hetty Plumtree nie będą szablonowe. Zdecydowanie polecam - jeżeli potrzebujecie lekkiej książki, przy której odprężycie się, pośmiejecie i miło spędzicie czas, "Narzeczeni mimo woli" będą świetnym wyborem.

7+/10

za wspaniałą londyńską przygodę dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

Doreen Virtue - "Zachcianki pod kontrolą"

8/10 14:24

Tytuł: Zachcianki pod kontrolą

Autor: Doreen Virtue

Wydawnictwo: Illuminatio

Stron: 336

Czekolada, żelki (zależnie od nastroju kwaśne lub słodkie), pikantne lub warzywne chipsy, chleb z czekoladą, grzanki z serem i ketchupem, słone paluszki, orzeszki w papryce - to tylko niektóre przekąski na które mam czasami aż tak ogromną ochotę, że potrafię wstać z łóżka (mimo że planowałam cały dzień przeleżeć) i pędzić do sklepu lub - co gorsza - wysłać na zakupy tatę lub chłopaka. Z miłości do mnie przecież nie odmówią, chociaż widzą i zwracają uwagę na przyrastające do mnie kilogramy. Na początku postu powiedziałam STOP i do obrony licencjatu w czerwcu mam zamiar solidnie schudnąć, dlatego stwierdziłam, że książka Doreen Virtue przyda mi się w tej trudnej drodze.

Zacznijmy od tego, że "Zachcianki pod kontrolą" traktują o przyczynach nieposkromionych chęci na różnego typu smakołyki, upatrując się ich głównie w naszych stanach fizyczno-emocjonalnych. Autorka opiera się tu na własnych długoletnich badaniach i pracy z kobietami i mężczyznami (choć więcej znajdziemy tu o i do tych pierwszych), ale także na rezultatach pracy innych badaczy i uczonych w dziedzinie odżywiania i psychologii. Jako, że nie ma tu standardowych przypisów dolnych, wszystkie odniesienia do prac, artykułów naukowych, badań itp. znajdziemy z tyłu książki z dokładnymi danymi - to bardzo pomocne dla osób, które chciałyby zgłębić temat.

Autorka nie tylko ukazuje przyczyny "nałogowego" objadania się i bezmyślnego sięgania po przekąski kiedy nie jesteśmy głodni, ale także stara się je dokładnie wyjaśnić i podać pewne rozwiązania, które pomogą w przełamaniu niezdrowych nawyków. Przeczytamy tu nie tylko o zachciankach spowodowanych wstydem, stresem, nudą, zmęczeniem, napięciem, ale też o tych kreowanych przez media i - co dla wielu kobiet bardzo uciążliwe - typowo kobiecych, przedmiesiączkowych. Rozwiązania jakie podaje Doreen Virtue są różne. Znajdziemy tu już słyszane i znane porady typu "jedz powoli", "pij dużo niskokalorycznych napojów" - czyli praktycznych czynności, które możemy stosować na co dzień (moja mama znalazła tu bardzo potrzebną radę dla siebie - czyli co robić, aby nie podjadać w trakcie gotowania). Dowiemy się też czym możemy zastąpić nieposkromioną zachciankę - jakim pokarmem lub czynnością. Duża część książki jest też poświęcona afirmacjom. Są ich zwolennicy i przeciwnicy, jednak ja w wielu życiowych sytuacjach przekonałam się, że są one bardzo pomocne, dlatego na pewno z większości tych wymienionych w książce postaram się korzystać.

Ciekawą i praktyczną stroną książki są testy, dzięki którym możemy dowiedzieć się wiele na temat swojej sytuacji w dziedzinie "podjadania", np. jaki jest nasz stosunek do czekolady. Robiłam ten test na sobie i swoim chłopaku - o dziwo pokazał prawdę. Z tyłu książki znajdziemy też przydatną, skondensowaną tabelkę z typami przekąsek, stanem emocjonalno-fizycznym z jakiego wynika zachcianka na to konkretne pożywienie i krótkie afirmacje, które pomogą nam pozbyć się nieopanowanej ochoty zjedzenia. O ile z afirmacji można korzystać lub nie, o tyle w wielu wypadkach przyczyny zachcianek są trafne, nawet jeśli na pierwszy rzut oka sobie tego nie uświadamiamy - sprawdzałam na sobie i chłopaku.

Od strony technicznej książka jest bardzo dobrze przygotowana. Jasne rozgraniczenie na rozdziały, podrozdziały, schludne tabelki i wypunktowania, kursywa przy cytowaniu i przytaczaniu "zachciankowych historii". Do tego przyjazny czytelnikowi lekki styl autorki, za którym przepadam od pierwszego spotkania z nią. Ładna okładka również zachęca do sięgnięcia po pozycję.

Najważniejsze jest aby zrozumieć co dzieje się z naszą psychiką i organizmem kiedy bardzo pragniemy jakiejś konkretnej przekąski - wtedy będzie nam łatwiej walczyć z pokusami. Nie ukrywam, że często miewam na coś ochotę bez powodu. Ale chrupanie ze stresu czy z nudów też nie jest mi obce! Dlatego rady Doreen Virtue pomogły mi przejrzeć na oczy i przeliczyć ile niezdrowych paskudztw wrzucam w siebie by zaspokoić potrzeby... emocjonalne, a nie żywieniowe! Ta książka to prawdziwa lekcja, potrzebna osobom odchudzającym się lub tym, którzy chcą odzyskać kontrolę nad swoimi zachciankami, swoim ciałem, wagą. Będzie wspaniałym towarzyszem w drodze do zdrowszego życia - polecam.

8/10

za możliwość przeczytania tej świetnej pozycji i zastosowania się do rad w niej zawartych, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

Ewa Przybylska - "Most nad Missisipi"

9/10 00:56

Tytuł: Most nad Missisipi

Autor: Ewa Przybylska

Wydawnictwo: Akapit Press

Stron: 140

Bardzo trudno jest mi się zabrać za napisanie recenzji "Mostu nad Missisipi". Okładka niepozorna, objętość zapowiadająca krótki wieczór z książką, klasyfikacja jako "powieść młodzieżowa" wydaje się wróżyć tekst lekki i przyjemny. Nic bardziej mylnego.

Nastoletni Kuba jest w fazie silnego buntu spowodowanego nie tylko jego wiekiem, ale też sytuacją rodzinną. Był świadkiem próby samobójczej swej matki od chwili której opiekuje się nim babcia - Rzekoma Babka - której nigdy nie znał. Dysfunkcyjne jest nie tylko jego otoczenie rodzinne, ale też osiedle (jak mówi Rzekoma: ulica, która go wychowuje). Nie trudno tu spotkać wścibskie sąsiadki czy rodziny wielodzietne z problemem alkoholowym - ot, choćby rodzinę Chudzielca, któremu słowo "ukraść" wcale nie jest obce. Jednak pojawia się ktoś kto przełamuje samotność chłopca i zdaje się go rozumieć i akceptować, nawet z zielonym irokezem. Jest to starsza pani Teodora, nazywana przez Jakuba "Lete".

Wszystko komplikuje się gdy Teodora nagle znika, a jej dom zostaje przetrząśnięty przez osoby łase na jej majątek. Kuba dawno opracował krótką drogę do swojej starszej przyjaciółki - kładkę, którą przerzuca przez balkon. Mimo młodego wieku rozumie, że dzieje się coś bardzo niedobrego i postanawia działać, aby dowiedzieć się gdzie jest Lete i chronić ją.

Fabuła zarysowana przeze mnie może wydawać się niepozorna. Ot, nastolatek rozwiązujący zagadkę. Nie. Ta książka ma różne oblicza. Jest to powieść o ludzkich dramatach, trudach dorastania, łaknieniu akceptacji. Jest to historia o przyjaźni, o szukaniu siebie, o proszeniu o pomoc i przyjmowaniu jej. Metaforyczna przepaść - w którą chciała skoczyć matka Kuby, a także którą on przekraczał za każdym razem gdy pędził kładką między balkonami - może być interpretowana w różny sposób. Jako lęk, strach, niepewność, słabość.

Autorka genialnie wykreowała wszystkich bohaterów książki, także tych drugoplanowych. Rzekoma Babka ze swoim zachowawczym i zdystansowanym podejściem do wnuka, najpierw odrzucana i znienawidzona przez Kubę, potem powoli zmieniająca swój obraz w jego oczach. Złodziejaszek-sprzątacz Chudzielec i jego wiecznie podpita Wesoła matka. Dresiarz ze złamanym sercem i obiekt jego westchnień, hakerka Monika, pracująca na niskim stanowisku, dzięki któremu może opłacić studia. I na koniec czarne charaktery - Edi i Zamorzona. Przedstawiając relacje jakie rodzą się między Kubą i mieszkańcami osiedla, książka uczy bardzo ważnej rzeczy. Ktoś, kto na złego wygląda wcale nim w głębi duszy nie musi być. Dresiarz, który kiedyś sprawiedliwość wymierzał pięścią także ma uczucia, a zarówno on jak i Chudzielec próbują Jakubowi pomóc w jego rozpaczliwych działaniach.

Kuba na stronach powieści dojrzewa i przechodzi dramatyczne chwile mierzenia się z rzeczywistością. Dopiero po czasie zaczyna pojmować pewne sprawy, rozumieć jak funkcjonuje świat, odkrywa też swoją trudną sytuację rodzinną i patrzy na nią z zupełnie innej perspektywy.

Nie sposób nie zwrócić uwagi na mistrzowską narrację, oscylującą na granicy jawy i snu, fantazji, równocześnie tak brutalnie prawdziwej. Nie jest to narracja prosta i wymaga od czytelnika skupienia i uwagi, bo łatwo tu coś zgubić; jednak tworzy niepowtarzalny klimat i zmusza do refleksji nad wieloma aspektami życia.

Wrażenia z "Mostu nad Missisipi" mogę określić tylko jednym słowem: mocne. Powieść ta jest dla mnie totalnym zaskoczeniem i powiem szczerze, że była niemałym wyzwaniem. Jest to książka, która po przeczytaniu zostawia nas w stanie "literackiego kaca", który zapewne dla wszystkich czytelników będzie czasem refleksji i dosłownego odurzenia twórczością Ewy Przybylskiej i tym, jakie struny w duszy czytelnika autorka poruszyła. POLECAM!

(Warto wspomnieć, że książka została dofinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego)

9+/10

za możliwość przeczytania tej NIESAMOWITEJ książki, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Wyzwanie: Polacy nie gęsi

Share |

Coleen Paratore - "Kroniki Amora"

8/10 20:50

Tytuł: Kroniki Amora

Autor: Coleen Paratore

Wydawnictwo: Akapit Press

Stron: 207

Czasami widzę smugę sosu na stronie, na której opisana jest jakaś śmieszna scena. Wtedy myślę sobie, że może osoba, która czytała tę książkę przede mną, jadła pizzę, kiedy roześmiała się w tym momencie. Albo widzę plamkę wielkości łzy na stronie ze smutną sceną i myślę o osobie, która czytała ten fragment i wzruszyła się do łez tak jak ja.

"Kroniki Amora", str. 94

Willa Havisham jest zwariowaną nastolatką. Mieszka w Bramble na Cape Cod wraz z mamą Stellą i jej nowym mężem - Samem - których sama wyswatała. Wszyscy razem prowadzą Gospodę Brambleriańską, gdzie można nie tylko wspaniale zjeść (za co odpowiada Sam), ale też zatrzymać się i spędzić miłe chwile. Willa dba o to, by codziennie przed gospodą na wielkiej tablicy gościł nowy cytat - preferuje Szekspira. Jej ukochanym miejscem na ziemi jest Słodka Książka - cukiernio-księgarnia, którą prowadzą jej dziadkowie - Nana i Dziadzio Tweed. Dziadzio co piątek zostawia dla Willi książkę do przeczytania i zawsze celuje w gust nałogowej czytelniczki. Przy cytrynowej herbacie rozprawiają o literaturze. Nic więc dziwnego, że Willa postanowi walczyć do końca kiedy dotrze do niej druzgocząca wiadomość, że Blambreliańska biblioteka zostanie zamknięta! Ale oprócz tego tak wiele spadnie jej na głowę - powrót Josepha Kennely'ego, w którym jest szaleńczo zakochana i próbująca jej go odbić piękna cheerleaderka Ruby...

"Kroniki Amora" to bardzo przyjazna młodzieżówka, pełna humoru i ciepła. Autorka przenosi nas do Bramble, małego miasteczka, gdzie widzimy świat oczami dorastającej Willi. Nie sposób nie pokochać Dziadzi Tweeda i jego przeuroczej cukiernio-księgarni. Pozycja obfituje w odniesienia do ciekawych książek, prawdziwych, po które zaintrygowany czytelnik będzie mógł sięgnąć po przeczytaniu "Kronik". Każdy rozdział opatrzony jest cytatem z różnych utworów Williama Shakespeare'a. Willa jako miłośniczka książek stała mi się bardzo bliska i rozumiałam jej wybory. Mimo wielu aspektów komediowych bohaterowie przeżywają realne emocje, rozterki i sytuacje. Znajdziemy tu dopiero dojrzewającą miłość, ale także tą już dorosłą i świadomą; czułość, zazdrość, przyjaźń i zwyczajną ludzką serdeczność.

Byłam przekonana, że książka ta będzie do końca wesołą i optymistyczną opowieścią, jednak autorka postanowiła zmierzyć czytelnika z dramatem i bolesną stratą.

"Kroniki" są napisane prostym językiem, nie znajdziemy tu na siłę wprowadzanego młodzieżowego slangu. Książkę czyta się płynnie i szybko, wciąga jak diabli. Brawa należą się też tłumaczce, która stanęła na wysokości zadania, nie spolszczała nazw własnych, zastosowała gdzie trzeba odpowiednie przypisy i w większości posługiwała się przekładem Shakespeare'a, który uwielbiam, czyli Stanisława Barańczaka.

"Kroniki" są drugim tomem w serii "The Wedding Planner's Daughter"; pierwszy tom w Polsce został wydany nakładem Akapit-Press pod tytułem "Powiedz Tak" (koniecznie muszę go przeczytać!). Równie dobrze książkę można czytać osobno - jak ja - nie pogubimy się; jest napisana w taki sposób, by to czytelnikowi umożliwić (wszystkie wydarzenia z poprzedniego tomu są niezobowiązująco streszczone w pierwszych rozdziałach).

Należy też zwrócić uwagę na staranne i wręcz "słodkie" wydanie polskie - okładka jest urocza, a wszystkie kartki opatrzone grafiką serduszek i gwiazdek; przy tytułach rozdziałów również znajdziemy różne obrazki.

Według mnie książka ta, choć lekka i utrzymana trochę w konwencji "Pamiętnika Księżniczki", jest bardzo wartościową lekturą. Przekazuje dobre wzorce i wartości, uczy patrzeć na świat pozytywnie nawet w obliczu chwil dla młodego człowieka bardzo trudnych. Wybory, których dokonuje główna bohaterka zwykle są przemyślane i właściwe, zawsze może też liczyć na radę życzliwych jej osób. Poruszenie kwestii "książki jako najlepszego przyjaciela" jest godne podziwu, przede wszystkim dlatego, że w historii przewijają się naprawdę zacne tytuły. Z tyłu książki znajdziemy całą listę książek, które pojawiły się w toku historii i które poleca nam przeczytać Willa (wraz z autorami; ja na pewno po kilka z nich sięgnę!).

"Kroniki" są napisane z niesamowitą lekkością, bez silenia się na zbędną patetyczność. To świat, który spodoba się nastolatkom - mnie osobiście książka wręcz zaczarowała.

Polecam! Zarówno młodzieży jak i starszym czytelniczkom - jeśli potrzebujecie odskoczni od codzienności, to Coleen Paratore Wam ją zapewni.

8+/10

za możliwość przeczytania tej świetnej powieści młodzieżowej, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

Ferie z Książką - promocja wydawnictwa Siedmioróg :)

Promocja 15:45

Wydawnictwo Siedmioróg zaprasza na promocję, dzięki której możecie zakupić wybrane tytuły z 15% rabatem! :) Zachęcam do przejrzenia oferty, bowiem znajdziecie tam naprawdę piękne wydania fajnych tytułów ;) Dodatkowo do zamówienia na minimum 100zł możecie wybrać sobie książkę gratis z poniżej wymienionych: Encyklopedia Przedszkolaka: Zwierzęta Encyklopedia Przedszkolaka Pojazdy Encyklopedia Przedszkolaka: Dinozaury Mała Encyklopedia Miłości 101 sposobów aby powiedzieć Kocham Cie Aby otrzymać gratisowy egzemplarz...

Share |

Top 10: lektury obowiązkowe każdego nastolatka

dla młodzieży 23:22

Prev Next

Top 10 to akcja, przy okazji której raz w tygodniu na blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu na dany tydzień. Mam lat 23, ale nadal pamiętam co czytałam jako nastolatka, co najbardziej mnie poruszało i nadal do tych książek wracam....

Share |

Kerstin Gier - "Czerwień Rubinu"

9/10 13:33

Tytuł: Czerwień Rubinu

Autor: Kerstin Gier

Wydawnictwo: Egmont

Stron: 344

Seria: Trylogia Czasu, tom 1

Gwendolyn jest zwyczajną szesnastolatką. Chodzi do szkoły, plotkuje z przyjaciółką, robi wszystko to, co nastolatka robić powinna. Ale za fasadą normalności kryją się dziwne tajemnice. Zwariowana rodzina Gwen absolutnie nie jest "normalna". Wśród jej członków przekazywany jest gen odpowiedzialny za... podróżowanie w czasie. Wszyscy w napięciu oczekują aż kuzynka Gwen, Charlotta, wreszcie po raz pierwszy zniknie i pojawi się w innej epoce. Wszystkie symptomy już się pojawiły - nudności, zawroty głowy. Na szczęście Charlotta jest starannie przygotowywana do niełatwej roli podróżniczki w czasie. Gwen ma normalne życie (no, może oprócz tego, że widzi duchy, a gargulce z budynków ożywają na jej oczach) i nie musi się niczym przejmować... czyżby?

Wszystko komplikuje się, gdy pewnego dnia dziewczyna niespodziewanie przeskakuje w czasie. Na szczęście te niekontrolowane podróże są krótkie, i udaje jej się nie wpaść w kłopoty (choć robi przy tym niemałe zamieszanie). Jednak jej rodzinie ciężko jest przyjąć do wiadomości, że to właśnie ona, a nie Charlotta, jest posiadaczką genu. Na dodatek okazuje się, że z podróżami w czasie wiąże się pewna bardzo ważna misja, którą Gwen musi wypełnić wraz z towarzyszącym jej - aroganckim i nadętym - Gideonem de Villiers.

Bohaterowie książki są dobrze skonstruowani i bardzo dobrze prowadzeni. Nie są wyidealizowani, mają zarówno zalety jak i wady, przeżywają uczucia takie jak każdy człowiek. Oprócz dziwnej przypadłości podróżowania w czasie są realni i nieprzerysowani, co bardzo mi się podoba. Osoby, które oczekują wątku miłosnego nie zawiodą się, ale również czytelnicy, dla których miłość bohaterów nie stanowi najważniejszego punktu w powieści, będą zadowoleni. Autorka na szczęście nie starała się na siłę stworzyć kolejnego paranormalnego romansu :), a uczucia nie wchodzą ciągle na pierwszy plan. To bardzo dobrze, bo akcja i przygody bohaterów są tak zajmujące, że spłaszczenie ich ogromnym romansem byłoby wielką krzywdą dla powieści i czytelników.

Pomysł na fabułę jest niesamowicie ciekawy! W dobie literatury młodzieżowej dosłownie wysianej wampirami, wilkołakami i czarodziejami, mamy tu do czynienia z zupełnie inną fantastyką - podróżami w czasie. I to do realnych epok, z tłem prawdziwych, historycznych wydarzeń. Autorka poradziła sobie z trudnym zadaniem przeskakiwania z klimatu w klimat - tworzy zupełnie inną atmosferę w różnych epokach, do których przenoszą się bohaterowie. Duże brawa dla tłumaczki - język jest wspaniale zbudowany, książka wręcz "bawi się nim", zależnie od czasów, w których aktualnie znajdują się Gideon i Gwen. Kerstin Gier nie zapomniała też o takich szczegółach jak wystroje wnętrz i obowiązujący kanon ubioru; opisy potrafią pobudzić wyobraźnię.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie - nie tylko ze względu na przystępny język, ale też ze względu na brak dłużących się i nużących momentów. Wszystko dzieje się w odpowiednim tempie, powieść wciągając nas nie pozwoli, byśmy zatrzymali się gdzieś za długo, lub przebiegli tekst wzrokiem zbyt szybko. Jest to powieść, którą zadowolony czytelnik smakuje i czerpie z niej przyjemność, nie mogąc doczekać się kontynuacji.

Jestem absolutnie zachwycona pierwszą częścią Trylogii Czasu. Wciągnęła mnie bez reszty, przyniosła nie tylko "relaks z dobrą książką", ale też wspaniałe wrażenia estetyczne - o co ostatnio ciężko, szczególnie na półce powieści młodzieżowych. Dlatego polecam książkę szczególnie młodzieży, która ma ochotę na coś innego niż "zmierzchowate" twory, ale również starszym czytelnikom. Zapewniam, że odnajdziecie w tej książce świetną przygodę i piękny, absorbujący klimat.

Mam tylko nadzieję, że kolejne tomy nie spuszczą z tonu i poprzeczki, narzuconej im przez pierwszy.

9/10

Share |

Izabela Janczarska - "Zaklinacz Dusz"

6/10 20:59

Tytuł: Zaklinacz Dusz

Autor: Izabela Janczarska

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Stron: 216

Rozważania o śmierci i tym, co czeka ludzi "po tej drugiej stronie" towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Różne są co do tego teorie, jak i różne są przekonania o tym, czy dusza od razu trafia do przeznaczonego sobie miejsca, czy czasem coś się nie udaje i zostaje uwięziona między światem ludzi, a "Drugą Stroną".

Izabela Janczarska, obok innych swoich specjalizacji (jak np. fizjo czy radioterapia), jest zaklinaczką dusz, czyli ich przewodnikiem i pomocą w drodze w Zaświaty. W przedstawianej dziś przeze mnie pozycji, pani Izabela opisuje swoje doświadczenia związane z kontaktem z duszami i przeprowadzaniem ich na Drugą Stronę, w czym pomagał jej, nieżyjący już, radiesteta i badacz paranormalnych zjawisk - Tomasz Stefan Gregorczyk.

Według relacji Izabeli Janczarskiej bardzo wiele dusz ma problem z przejściem w Zaświaty. Najczęściej doświadczają tego np. osoby tragicznie zmarłe, których śmierć zaskoczyła w zupełnie nieoczekiwanym momencie. Dusze błąkają się wśród nas szukając pomocy - i z tą przychodzą im ludzie podobni pani Janczarskiej. Według niej człowiek przychodzi na ziemię wiele razy, ma wiele wcieleń, inkarnacji, co więcej - niektórym osobom w podświadomości mogą tkwić fragmenty uczuć i wspomnień z poprzednich egzystencji... Przeprowadzanie dusz do Zaświatów wcale nie jest proste. Tego typu praca wymaga mocnych nerwów, siły woli i wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami. Autorka przytacza swoje spotkania ze Złem, które nękało ją, prześladowało i trapiło w różny sposób. Ponadto podaje wiele przykładów mających być dowodem jej prawdomówności oraz tego, że życie nie kończy się wraz ze śmiercią, a energia związana z duszą może się zagubić lub nie móc pokonać barier dzielących jej od Drugiej Strony.

W przytoczone nam historie można wierzyć lub nie - o tym zadecyduje sam czytelnik. Autorce trzeba jednak przyznać dar opowiadania - książkę czyta się bardzo dobrze, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że amatorów nadprzyrodzonych zjawisk może szybko wciągnąć.

Sama mam mieszane odczucia związane z pozycją, może dlatego, że doświadczyłam śmierci bliskich osób, w tym tych z kategorii "tragicznych", więc książka wywołała we mnie pewne obawy i poruszenie.

Abstrahując od wszelkich poglądów egzystencjalnych i religijnych (osobiście nie jestem wyznawczynią teorii o reinkarnacji), oraz wiarygodności, historie, które opowiada pani Izabela Janczarska są ciekawe i w większości można z nich wynieść jakiś morał czy przemyślenia. Dlatego też książka mi się podobała, a czytało się ją naprawdę dobrze. Jeżeli interesujecie się sprawami nadprzyrodzonymi, to na pewno nie będziecie żałować, jeśli przeczytacie tę książkę.

6/10

za możliwość przeczytania książki dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

STOSIK miszmaszowy :)

blog 17:58

Prev Next

Bardzo dawno nie zamieszczałam stosików i nie mam w planach robić tego regularnie, ale stwierdziłam, że uchylę większego rąbka tajemnicy niż zapowiedzi recenzji z lewej strony bloga :) Tak więc oto czego możecie się spodziewać w najbliższych dniach :))) A więc idąc od góry :) Sarah Dessen - Bezsenność we dwoje . Kupiona w taniej książce za - bagatela - 9zł :) Tahereh...

Share |

Krystyna Siesicka - "Dziewczyna Mistrza Gry"

5/10 01:32

Tytuł: Dziewczyna Mistrza Gry

Autor: Krystyna Siesicka

Wydawnictwo: Siedmioróg lub Akapit Press

Stron: 144

Krystyna Siesicka jest moją UKOCHANĄ autorką - niezależnie od jej politycznej przeszłości. Za sprawą jej książek pokochałam słowo pisane i do dziś potrafię bez reszty zatopić się w lekturze, a większość powieści tej autorki odrywa mnie od rzeczywistości i przenosi w lepszy, barwniejszy świat, który ma własne zapachy, faktury....

W książce poznajemy Florę - kobietę dorosłą, stateczną - która zatrzymuje się w mieszkaniu swojej kuzynki Juty pod jej nieobecność. Ma nadzieję, że tam będzie się jej lepiej pracowało, musi przygotować scenografię do pewnej sztuki. Juta ostrzega ją, że jeden pokój udostępnia synowi swojej koleżanki i jego kolegom. Za jego zamkniętymi drzwiami opatrzonymi fantazyjną klamką chłopcy grają w grę RPG. Ale czy tylko chłopcy? Na scenę wydarzeń wkracza tajemnicza Pia Gizela, którą Kamil jest bez reszty zafascynowany. Jest taka inna od wycofanej, delikatnej i kruchej Mariany, baletnicy, z którą teraz się spotyka...

Flora nie przypuszcza jak dziwnych zdarzeń będzie świadkiem i jakie niespodziewane ich sploty szykuje najbliższa przyszłość. Kot Seweryn też będzie miał w tym swój mały udział.

Powieść, jak zwykle u Siesickiej, dotyka różnych wątków, w różnym stopniu. Miłość, dojrzewanie, pierwsze poważne wybory, relacje z rodziną, priorytety i - w wypadku tej książki - pomieszanie gry, iluzji, marzeń, hobby z rzeczywistością.

Jak zwykle - specyficzny styl autorki potrafi zaczarować. Narracja w książce jest różna. Siesicka bawi się nią, pokazując zdarzenia z różnych punktów widzenia, przede wszystkim jednak Flory, która czasami nadzwyczajnie posiada cechy narratora wszechwiedzącego. To momentami mnie drażniło. Flora według mnie jest bohaterką specyficzną, sama nie wiem jaki mam do niej stosunek - ale układy kilkunastolatków z dwa razy starszą od siebie kobietą niezbyt mi się widzą.

Mimo tego, że książka w tajemnicy miała trzymać czytelnika do samego końca, ja zagadkę rozwiązałam bardzo wcześnie. Muszę jednak przyznać, że jak zwykle czytało się przyjemnie, a klimat książek Pani Krystyny zdecydowanie kocham - i ta nie odbiegała bardzo od tego, czego się spodziewałam.

Książkę urozmaicają reprodukcje obrazów, oraz trafnie dobrane fragmenty utworów Stanisława Grochowiaka. To kolejne magiczne posunięcie wykorzystane przez pisarkę.

Niestety, muszę przyznać, że autorka przyzwyczaiła mnie do mistrzostwa w tym co robi ("Zapałka na zakręcie", "Jezioro Osobliwości", "Falbanki", "...? Zapytał Czas", "Nie ma z kim tańczyć..." i długo by wymieniać moje ulubione jej książki), dlatego "Dziewczyna Mistrza Gry" mnie rozczarowała, choć nie jest to najgorzej odebrana przeze mnie powieść Siesickiej. W porównaniu do tych, które mnie porwały, zaczarowały i rzucił na kolana - ta jest zdecydowanie przeciętna. Mimo to cieszę się, że mam ją w swoich zbiorach (dzięki wymianie z Małą Mi), brakuje mi jeszcze tylko kilku :)

5/10

W związku z tym, że Siesicka jest moją literacką miłością, a jej książki - mimo, że mieszczące się w bardzo różnych okresach (pisarka jest aktywna zawodowo od 1966 roku, aż do teraz - pisze właśnie kolejną powieść) - są ponadczasowe i wartościowe, według mnie dzisiejsza młodzież powinna zapoznać się z jej twórczością, a nie tylko z gatunkiem fantasy czy paranormal romance :) Dlatego postanowiłam co jakiś czas recenzować jej powieści - chętnie wrócę do czasów dzieciństwa, znów przeżyję tą niedającą się ująć w słowa magię i chociaż spróbuję Wam o niej opowiedzieć...

książkę przeczytałam w ramach wyzwania: POLACY NIE GĘSI

Share |

M. Jankowska, M. Rodak - "Sięgnij po swoje marzenia! Alchemia zmian dla kobiet"

8/10 17:02

Tytuł: Sięgnij po swoje marzenia! Alchemia zmian dla kobiet

Autor: Monika Jankowska, Magda Rodak

Wydawnictwo: Samo Sedno

Stron: 168

Często chcemy wprowadzić w życie jakieś ważne zmiany. Zająć się intensywniej swoim hobby, poświęcić czas na naukę nowych języków, podjąć kurs nowych umiejętności, schudnąć, zmienić postępowanie w określonej sprawie. Jednak nie zawsze się to udaje, 80% planów nie wypala, po prostu brak nam motywacji, "powera", aby coś zrobić. Noworoczne postanowienia powtarzamy co roku, bo poprzedniego niestety (znów) się nie udało.

Książka Moniki Jankowskiej i Magdy Rodak jest idealną pomocą dla tych, którzy naprawdę chcą coś zmienić, ale idzie im to opornie i szybko się zniechęcają. Napisana w oparciu o warsztaty dla kobiet, które autorki prowadzą, jest poradnikiem praktycznym, mającym moc sprawczą :)

Pozycja ta to sześcioetapowy program, który nauczy w jaki sposób podejść do planowanych zmian odpowiedzialnie i z głową, jak krok po kroku zabrać się do ich realizacji. Znajdziemy wiele ćwiczeń, które nauczą nas planować działania prowadzące do pożądanych efektów, zmuszą do refleksji i przemyśleń, które zaowocują w trakcie całego programu. W kolejnych etapach dowiemy się jak radzić sobie z chwilami słabości, wątpliwościami, jak wzmocnić swoją motywację i jak wreszcie zrealizować marzenia, nie odrzucając ich w kąt po przejściowych trudnościach.

Oprócz praktycznych porad i ćwiczeń znajdziemy trochę wątków teoretycznych - naukowych badań, odniesień do pracy innych osób zajmujących się tematem, oraz świadectwa kobiet, które same przeszły warsztaty zmian. Dowiemy się jak proces wprowadzania swoich marzeń w życie przebiegał u nich, co warsztaty zmieniły w ich życiu - dzięki temu dowiemy się też na co powinnyśmy zwracać największą uwagę.

Trzeba też zwrócić uwagę na walory graficzne i rozwiązania zastosowane w książce. Sama okładka przyciąga wzrok - typowo kobiece kolory, aż kusi by ją otworzyć. Liczne rubryczki, schematy, rysunki - ułatwiają odbiór tekstu, urozmaicają go, pomagają w wykonywaniu ćwiczeń. To nie jest książka, którą czytamy dla przyjemności. To podręcznik, z którym należy pracować i poświęcić mu czas.

Jak zwykle poradnik z serii Samo Sedno nie rozczarował mnie. Jest rzetelny, naprawdę zmusza do refleksji i pracy nad sobą, pomaga zrozumieć samego siebie i swoje potrzeby. A to jest to, czego potrzebuje każda - nie tylko młoda - kobieta. Zrozumieć siebie, swoje pragnienia i zrealizować je, na przekór wszystkiemu. Ta książka Wam w tym pomoże. Koniec z niezrealizowanymi planami zapisanymi w kalendarzu. Czas na owocne działanie!

8/10

za możliwość pracy z poradnikiem i wprowadzenia ważnych zmian w swoje życie, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Share |

Zapowiedź - "Tam gdzie śpiewają drzewa"

Jennifer Probst - "Układ doskonały"

Fiszkoteka - nowa metoda na naukę :)

Joanna Łukowska - "Wybory"

Sabrina Jeffries - "Narzeczeni mimo woli"

Doreen Virtue - "Zachcianki pod kontrolą"

Ewa Przybylska - "Most nad Missisipi"

Coleen Paratore - "Kroniki Amora"

Ferie z Książką - promocja wydawnictwa Siedmioróg :)

Top 10: lektury obowiązkowe każdego nastolatka

Kerstin Gier - "Czerwień Rubinu"

Izabela Janczarska - "Zaklinacz Dusz"

STOSIK miszmaszowy :)

Krystyna Siesicka - "Dziewczyna Mistrza Gry"

M. Jankowska, M. Rodak - "Sięgnij po swoje marzenia! Alchemia zmian dla kobiet"

About me

Social Media

Obserwatorzy

Blog Archive

Labels

Wyświetlenia Mojego Bloga: