Święta Wielkanocne to dla chrześcijan szczególny czas. Przeżywamy wspomnienie męki Pańskiej, śmierć Jezusa na krzyżu i Jego radosne zmartwychwstanie. Przypominamy sobie, że zginął za grzechy ludzkości, by otworzyć nam drogę do nieba. Na tę mękę ktoś Go skazał. Według przekazów biblijnych cały lud krzyczał "uwolnij Barabasza, a Tego ukrzyżuj". Ale czy rzeczywiście tak było?
Wielu współczesnych myślicieli, teologów, przywódców Kościoła, stara się załagodzić ten obraz, co wpisuje się w dążenia do prowadzenia lepszego dialogu między chrześcijanami, a żydami. Nie od dziś znane jest przekonanie, że antysemityzm swoje źródło ma w chrześcijaństwie, bo chrześcijanie widzą żydów jako winnych śmierci ich Zbawiciela. Ten antysemityzm, według wielu, był prostą drogą do holocaustu, obozów śmierci, gett. A więc za winne tak strasznej tragedii ludzkości uznaje się chrześcijaństwo.

Paweł Lisicki, redaktor naczelny tygodnika "Do Rzeczy", wybitny dziennikarz, w swojej trudnej i świetnie opracowanej książce, ukazuje nam różne punkty widzenia na to, co naprawdę działo się za czasów męki Chrystusowej i jakie to konsekwencje ma w dzisiejszym świecie. Znajdziemy tu wiele wątpliwości, pytań na temat tego jak to było naprawdę - za co, dlaczego, jak zginął Chrystus. Autor podjął się niełatwego zadania, ale według mnie wspaniale mu sprostał. Jego książka bazuje na wielu tekstach, poglądach wielkich teologów, myślicieli, uczonych, które pan Paweł potrafi dokładnie wyjaśnić, przeciwstawić sobie, uargumentować ich słuszność bądź wątpliwą wartość. Dodatkowo wpisuje biblijne wydarzenia w kontekst kulturowy i historyczny, co pozwala zrozumieć wiele niuansów, często pomijanych i ignorowanych nawet przez uczonych w Piśmie.

Nie ma wątpliwości, że pozycja "Kto zabił Jezusa?" to książka niezwykle potrzebna, ponieważ dąży do ukazania prawdy w jak najmniejszym szczególe. Jest to lektura wymagająca - należy ją czytać ze zrozumieniem i refleksją. Jest nie tylko wspaniale opracowaną biografią Jezusa dotkniętą niemal z każdej możliwej strony, ale także historyczną i duchową wędrówką, okazją do wielu przemyśleń i lepszego poznania własnej wiary. Mimo tego, że to książka niełatwa - wciąga bez reszty uważnego i ciekawego czytelnika.

Według mnie jest to pozycja obowiązkowa dla każdego chrześcijanina, szczególnie takiego, któremu nie wystarczą niedzielne kazania i filmy puszczane w telewizji w okresie wielkanocnym - a takiego, który chce wiedzieć i rozumieć więcej, być przez chwilę bliżej wydarzeń sprzed ponad 2 tysięcy lat, a także zdrowo spojrzeć na kwestię "winy" i "post-chrześcijańskiego antysemityzmu". Będzie to także idealna lektura dla niechrześcijan, którzy po prostu chcą poznać historię i polemiczne dyskursy na temat męki i śmierci Jezusa.

poza oceną

za możliwość przeczytania tej wspaniałej i niezwykle ważnej publikacji w okresie tak ważnym jak Wielkanoc, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Wiosna, rok 1791. Jenny Cooper przeżywa najszczęśliwsze chwile swego życia. W końcu jej ukochany kapitan Thomas Williams oświadczył się jej! Cieszy się wraz z nią cała rodzina Austenów. Niestety sielanka nie trwa długo. Brat Jenny, Edward John wraz ze swoją złośliwą żoną Augustą, nie wyrażają zgodny na ślub dziewczyny. Na nic prośby i przekonywania państwa Austenów, para jest nieprzebłagana, mimo, że kapitan jest dla Jenny naprawdę dobrą partią. Jednak Thomas obiecuje Jenny, że będzie walczył o ich ślub i nikt mu w tym nie przeszkodzi - ani brat narzeczonej, ani jego własny wuj.

Tymczasem pojawia się okazja, aby Jane i Jenny odwiedziły bezdzietne wujostwo w Bath. Wraz z nimi wybiera się pani Austen i kuzynka Eliza, która na miejscu spotyka się ze swoją krewną Philadelphią, okropnie złośliwym stworzeniem. Pobyt w Bath będzie dla dziewcząt ekscytującym przeżyciem - życie w mieście tak bardzo różni się od tego wiejskiego, jedynego, które dobrze znają. Czekają je wspaniałe bale, przyjęcia, ale także niespodziewane skandale. Wyjazd i bale ekscytują dziewczęta tym bardziej, że Jane wreszcie zaczyna się interesować chłopcami. Nie jednym!

Kolejna część pamiętnika Jenny Cooper autorstwa Cory Harrison, jest równie dobra jak poprzednia. Wciągnęła i skradła mi serce, tak samo jak "Byłam najlepszą przyjaciółką Jane Austen". Zmiana otoczenia dobrze robi fabule, a jest wskazana tym bardziej, że zgodna z faktami. Nota historyczna na końcu książki pozwoli czytelnikowi dowiedzieć się, skąd autorka czerpała inspiracje do naszkicowania literackich portretów swoich bohaterów oraz sytuacji, jakie ich spotykają. Jane Austen jest jedną z najbardziej znanych autorek na świecie, a poznanie jej przez lekką, zabawną i przyjazną opowieść, ułatwi czytanie dzieł, które wyszły spod jej palców.

Wbrew pozorom nie uważam, że książka jest odpowiednia jedynie dla nastolatek. Osoby, które nie lubią czytać topornych biografii, albo mają ochotę na coś lżejszego, również nie będą zawiedzeni! Cora Harrison w piękny, fabularyzowany sposób opowiada nam bowiem o całej rodzinie Austenów, ich perypetiach, życiowych zakrętach, a przede wszystkim o więzi jaka ich łączyła. Miłośnicy twórczości Jane będą zachwyceni, że mogą cofnąć się wraz z tą pozycją, w sposób zupełnie niezobowiązujący, do czasów jej dzieciństwa.

Jedna z najlepszych książek dla młodych odbiorców, z jakimi w całym życiu się zetknęłam. Gwarantuje godziny dobrej zabawy z Jenny, Jane i jej rodziną, pozwala poznać życie sławnej pisarki w sposób niezwykle przystępny i ciepły, na dodatek pisana z ogromną dbałością o język i poziom kulturalny. Dodatkowo urozmaicenie w postaci rysunków, cytatów z powieści Jane, listów. Polecam!

10/10

książka z wyróżnieniem

za niezwykłe przygody z Jenny Cooper i Jane Austen, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Tytuł: Czakry. Podróż w głąb siebie.

Autor: Dagmara Gmitrzak; Monika Worsztynowicz

Wydawnictwo: Filar

Podręcznik z kartami

Według religii dharmicznych oraz ezoteryki, człowiek posiada siedem ośrodków energetycznych zwanych Czakrami, które przekładają się na poziomy świadomości. Każda Czakra odpowiedzialna jest za inne obszary, np. Czakra sacrum reprezentuje świadomość emocjonalną, seksualność, doznania zmysłowe, a Czakra trzeciego oka jest odpowiedzialna za wewnętrzną mądrość, zdolności parapsychiczne. Czakry mogą cechować się niedoczynnością, lub nadczynnością - niektóre są słabsze, niektóre silniejsze. Występują też liczne blokady, które zaburzają pracę Czakr. Jednak można podjąć się pracy z Czakrami, która pomoże nam je harmonizować. Podręcznik i karty (których ilustratorką jest Monika Worsztynowicz) wskażą nam, z jakimi aspektami Czakr powinniśmy pracować, aby uzdrowić nasze relacje z innymi, wiedzieć na co zwrócić uwagę przy podejmowaniu nowych wyzwań, czy zacząć się samorealizować - więc pomogą nam uleczyć pewien obszar życia. Mogą też nam odpowiedzieć na konkretne pytania, albo być pomocne w procesie medytacji.

Podręcznik jest bardzo przejrzyście opracowany. Po pierwsze mówi nam dlaczego praca z Czakrami jest w życiu pomocna, dostarcza najważniejszych informacji na temat ośrodków energetycznych  człowieka, aż w końcu dokładnie prowadzi nas przez proces pracy z danymi aspektami Czakr - tu dostaniemy dokładne instrukcje i ćwiczenia do wykonania - i wyjaśnia znaczenie poszczególnych kart.

Karty można traktować też jako narzędzie skłaniające do refleksji i przemyślenie konkretnego obszaru życia, na który wskazują. W ich opisie możemy znaleźć wiele pytań do przemyślenia, a także afirmacje pomocne w samorealizacji i budowaniu dobrej relacji z samym sobą.

W kwestiach technicznych nie mogę tej pozycji nic zarzucić. Napisana jest językiem zrozumiałym i zadbanym. Opracowanie informacji "w pigułce" pozwoli dobrze zaznajomić się z tematem Czakr nawet laikom, którzy wcześniej nie mieli pojęcia o ich istnieniu. Ilustratorka - Monika Worsztynowicz - również zasługuje na pochwałę i miejsce w tej recenzji, ponieważ karty są naprawdę ciekawe graficznie, estetyczne i przyjemnie się z nimi pracuje.
Według mnie to pozycja obowiązkowa dla osób zainteresowanych tematami ezoterycznymi, a także dla tych, którzy dopiero w tą sferę pragną wkroczyć.

Szesnastoletnia Jenny Cooper, widząc swoją najlepszą przyjaciółkę (i zarazem kuzynkę) Jane, pogrążoną w wysokiej gorączce i pozbawioną podstawowej opieki (niestety szkoła z internatem, w której obie się uczą, to miejsce iście spartańskie) postanawia postawić wszystko na jedną kartę. Narażając swoją panieńską reputację wymyka się w środku nocy ze szkoły, by zdążyć na ostatni dyliżans pocztowy. Dziewczyna nie czuje się pewnie  co rusz spotykając na swojej drodze pijanych mężczyzn, jednak z opresji ratuje ją młody człowiek, kapitan Thomas Williams, który pomaga dziewczynie wysłać list do matki chorej Jane - pani Austen - a następnie bezpiecznie eskortuje ją z powrotem do szkoły.

Matka Jane przyjeżdża w samą porę. Zabiera do swego domu w Steventon obie dziewczynki - Jenny zaraziła się od kuzynki. Gdy obie dochodzą do zdrowia postanawiają nie wracać do szkoły, lecz zostać w Steventon wraz z dużą rodziną Austenów.

W książce poznajemy uroczy portret rodzinny znanej pisarki Jane Austen z lat jej dzieciństwa. Spotykamy wszystkich jej braci - małego Charlesa, dorastającego Franka, uroczego Henry'ego, zdystansowanego Jamesa, a nawet adoptowanego przez bogatych krewnych Edwarda, oraz starszą siostrę Cassandrę - do szaleństwa zakochaną w uczniu swego ojca, Tomie Fowle'u. Miejsce w powieści ma również ułomny i wychowujący się w ukryciu brat Jane, George. Rodzice tej wielkiej gromadki pozostali wspaniale przedstawieni - surowa, ale kochająca i czarująca matka, a przy jej boku wesoły i trochę skryty pastor. Skromna, osierocona w dzieciństwie Jenny, powoli odnajduje się w tej ekspresyjnej i niepowtarzalnej familii, chociaż onieśmiela ją obecność czarujących kuzynów (czytelnik powinien zapoznać się trochę z prawem panującym w XVIII wieku w Anglii i brać pod uwagę fakt, że wtedy małżeństwo mogli zawrzeć nawet kuzyni pierwszego stopnia).

Autorka w posłowiu wyjaśnia, które zdarzenia miały miejsce, co trochę zmieniła, a co wymyśliła - opierając się na korespondencji Austenów i faktach z ich biografii, więc nie są to wydumane i oderwane od rzeczywistości "wymysły".

Dom Austenów jest pełen życia, ciepły i czarujący. Ukazana rzeczywistość pomaga czytelnikowi zapoznać się z pisarką, jej życiem, tym, co kształtowało ją i przełożyło się w późniejszym życiu na słynne powieści. Jane jest niezwykle barwną bohaterką, o ogromnej wyobraźni, podkradającej strzępki otaczającego ją życia do swoich pierwszych opowiadań, szkiców literackich, zapisków. Jest też pyskata i szalona, śmiała i ruchliwa. Całej rodziny nie sposób nie pokochać.

Cora Harrison wspaniale wprowadza czytelnika w klimat XVIII wiecznej Anglii, ukazuje codzienne obyczaje, opisuje cudowne bale, ubiory, tańce... przy czym nie spotkamy się tu z wystylizowanym językiem, bo ten jest całkiem współczesny, co jest dla młodego odbiorcy niezwykle przyjazne. Książka wzbudza niezwykłe wrażenia estetyczne, jest pełna dawnej kurtuazji i panieńskiej nieśmiałości. Całości dopełniają przeurocze rysunki w pamiętniku Jenny.

Pomysł na taką właśnie powieść dla młodzieży, zawierającą wszystko co powinna, a więc pierwsze miłosne uniesienia, sekrety, problemy dojrzewania, osadzonej w tak niekonwencjonalnych realiach, czyli rodzinie Austenów, rodzinie jednej z najsłynniejszych pisarek na świecie, to krok odważny, ale i bardzo udany! Książka skradnie serca nie tylko osób zakochanych w osobie Jane Austen i jej powieściach, ale też przybliży jej postać i życie czytelnikom, przed którymi jeszcze daleka droga do "Dumy i uprzedzenia" i innych dzieł autorki, dzięki czemu oswoją się z nią i - możliwe, że szczerze pokochają.

Mnie osobiście książka skłoniła do głębszego zapoznania się z biografią Jane, oraz poskutkowała planami ponownej lektury jej najsłynniejszych książek. A tymczasem - przede mną druga część sekretnego pamiętnika Jenny Cooper - "Jane Austen ukradła mi chłopaka"!

10/10

książka z wyróżnieniem!

za możliwość przeczytania tej niesamowitej powieści, przeżycia kilku cudownych tygodni wraz z rodziną Austenów w Steventon, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Po książkę Wszystko dla Ciebie sięgnęłam głównie za sprawą pięknej okładki sugerującej, że jest to powieść pełna uroku i ciepła. Poza tym autorka – Joanna Sykat – znana jest z krótkich form literackich i pozycja ta to jej powieściowy debiut, a ja bardzo lubię polską prozę kobiecą. 

Agata Leśniak jest typową kociarą z długim warkoczem, ma trzydzieści pięć lat i jak się okazuje zaraz na początku powieści – niewiernego męża. Życie kobiety przechodzi trzy istne trzęsienia ziemi. Pierwsze – gdy przypadkiem odkrywa na komputerze gorącą rozmowę męża z niejaką KatJą. Drugie – gdy Kuba postanawia się wyprowadzić, wykrzykując jej w twarz, że jest nudna i od dawna jej nie kocha. Trzecie – gdy dowiaduje się, że jest w ciąży. Pozostały jej tylko dwie powierniczki tajemnic: Monika, również ciężarna przyjaciółka, oraz ciotka. 

Wszystko dla Ciebie to lekka, kobieca powieść o trudnych problemach: zdradzie, rozwodzie, oswajaniu samotności i przyszłego macierzyństwa. Joanna Sykat z niezwykłą dozą humoru opisuje przeżycia Agaty, która próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Książka przybiera rozmaite formy – poprzez opowieść wszechwiedzącego narratora, maile Agaty do Moniki, ich rozmowy na komunikatorze, zapiski bohaterki w dzienniku, listy do nienarodzonego jeszcze dziecka. Przez karty powieści obserwujemy jak Agata oswaja nową sytuację, przeżywa okres ciąży i odkrywa rodzinne sekrety. 

Powieść Joanny Sykat ma niezwykły klimat. Wydarzenia toczą się szybko, a oprócz brutalności sytuacji, gdzie bez żadnego uprzedzenia mąż porzuca zdezorientowaną żonę, przewija się uroczy portret ciotki, a także prozaicznych uśmiechów życia – ot, chociażby okocenie się ukochanej kotki Agaty, Tofi. 

Na koniec muszę przyznać: wielkim plusem książki jest fakt, że nie jest na siłę rozwleczona i można ją bez wyrzutów sumienia pochłonąć w jeden wieczór, który – zapewniam – nie będzie stracony. Biorąc do rąk Wszystko dla Ciebie, przygotujcie się na historię o uczuciach zranionej kobiety i jej dojrzewaniu do nowej życiowej roli, jaką jest macierzyństwo. Po raz kolejny okazuje się, że proste i życiowe, wręcz banalne, historie mają ogromny urok i siłę.

"Dotyk Gwen Frost" pozostawił mnie w stanie niedosytu, co w moim przypadku oznacza, że książka podziałała tak jak powinna. Nie mogłam się doczekać na kontynuację, co stanie się w kolejnej części, dlatego skwapliwie pochłonęłam "Pocałunek Gwen Frost" w jeden marcowy wieczór.

Gwen ledwo zdążyła ochłonąć po ostatnich wydarzeniach, kiedy to stoczyła śmiertelną walkę ze żniwiarzem chaosu w osobie Jasmin Ashton, została wybranką bogini Nike i otrzymała mówiący miecz o imieniu Wiktor, a jej spokojne, dotychczasowe życie przestało być bezpieczne. Na dodatek nadal ciężko było jej znieść ból odrzucenia, którego doznała ze strony Spartanina Logana Queena. Złośliwość losu chciała, że Logan i dwóch jego przyjaciół - Kenzie i Oliwier - zostali wyznaczeni by trenować Gwendolyn w walce i pomóc jej nadrobić stracone lata, co w razie śmiertelnego niebezpieczeństwa bardzo by się jej przydało. Jej dar psychometrii - poznania historii przedmiotu, który dotyka, a także uczuć i emocji z nim związanych, na pewno nie uratowałby jej w zażartej walce. Dziewczyna często jest skazana na widok ukochanego Logana z jego nową dziewczyną Savannah, co doprowadza ją do szału. Zimowy festyn, na który wybiera się cała Akademia Mitu oraz jej nowojorski oddział, może być dla Gwen ciekawą przygodą i możliwością odetchnięcia po męczących wydarzeniach. Staje się to tym bardziej prawdopodobne, że zgodnie z przeczuciem jej przyjaciółki, walkirii Daphne, uwagę Gwen przyciąga pewien uroczy nowojorczyk - Preston - również zainteresowany dziewczyną.

Jednak noce pełne imprez i dnie wypełnione radosnym jeżdżeniem na nartach to zbyt idylliczny obrazek. Ktoś depcze Cygance po piętach i z całą pewnością stara się ją zabić. Tylko kto, skoro kurort narciarski jest zamknięty dla obcych, a wstęp mają tylko uczniowie i nauczyciele? Czyżby wśród nich czaił się kolejny żniwiarz?

Tym razem autorka postanawia oderwać czytelników od antycznego klimatu murów Akademii Mitu i przenosi nas wraz z bohaterami do luksusowego kurortu narciarskiego. Na upartego można by się w tym zabiegu doszukiwać osłabienia mitologicznego klimatu, ale postaci z powieści Jennifer Estep żyją w czasach współczesnych, używają najnowszych technologii i noszą designerskie ciuchy - w zamierzeniu mitologia przeplata się tu z życiem takim, jakim je dziś znamy, więc taka zmiana otoczenia według mnie działa na plus, możemy tym razem śledzić losy bohaterów w bardziej "realnych" warunkach.

Już w poprzedniej recenzji chwaliłam autorkę za ciekawy pomysł na historię i jej podłoże, ale zrobię to raz jeszcze. Połączenie różnych mitologii, zbudowanie klimatu fantasy na starożytnych przekazach (w Akademii Mitu spotkamy Spartan, Amazonki, Wikingów, Walkirie, Rzymian, Ninja, itp.), a równocześnie osadzenie ich we współczesności jest strzałem w dziesiątkę, młody czytelnik dostaje to co zna - a więc telefony komórkowe, laptopy, imprezy i buntowniczych nastolatków, a równocześnie tak ulubiony ostatnio fantastyczny wydźwięk. Nie mogę też nie ulec wrażeniu, że autorka grała w jedną z moich ukochanych gier RPG (co również znacznie ociepla mój odbiór książki) - Baldur's Gate - Wiktor i jego odzywki niebywale kojarzą mi się z gadającym mieczem z tej legendarnej pozycji!

Nie było tutaj też doskwierających mi w pierwszej części ciągłych powrotów do śmierci matki Gwen czy dotknięcia szczotki koleżanki - jest to poruszone na początku książki, gdzie mamy opisane wydarzenia z poprzedniej części w pigułce, dla odświeżenia; oraz w miejscach odpowiednich.

To co mogłabym zarzucić tej części to dość spora przewidywalność wydarzeń. Nie wiem jak inni czytelnicy, ale ja dość szybko zorientowałam się "kto i co", chociaż na szczęście ciężej było się domyślić "dlaczego". Wątek miłosny (ale czy to już rzeczywiście miłosny?) mógłby z kolei rozgrywać się odrobinę wolniej.

Druga część opowieści o Gwen Frost i jej mitycznych przygodach znów mnie porwała i wybiegam już myślami do kolejnych wydarzeń. Jestem bardzo ciekawa co stanie się w kolejnych tomach i na pewno po nie sięgnę, bo znów czuję doskwierający niedosyt. "Pocałunek" czyta się lekko, szybko i z prawdziwą przyjemnością.

8/10

za możliwość przeżycia kolejnych fascynujących przygód z uczniami Akademii Mitu, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Dagmara Gmitrzak to absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, socjolog, dziennikarka, trenerka rozwoju osobistego i terapeutka technik holistycznych. Chciałabym przybliżyć Wam jedną z jej książek - "Inteligencja Serca - Jak otworzyć serce i doświadczać miłości?".

Publikacja jest podzielona na trzy części. W części pierwszej dowiemy się wielu informacji na temat serca, jego pola elektromagnetycznego oraz poznamy odkrycia naukowe, które pozwolą nam zrozumieć jak organ ten powiązany jest z emocjami, miłością, mózgiem i myślami. W tej sekcji autorka przybliża nam też obraz i zachowanie serca zranionego, zamkniętego, radzi co zrobić, by zaleczyć jego ból po rozstaniu z kimś dla nas bliskim. Przeczytamy tu też co nieco o relacjach międzyludzkich i tych z samym sobą, jak również poznamy siłę negatywnych i pozytywnych emocji.

Druga część to informacje bardziej praktyczne. Zawiera ona bardzo ciekawy zbiór porad dotyczących pracy z samym sobą prowadzącej do rozwoju inteligencji własnego serca, relaksu i sposobów na pokochanie i budowanie zdrowej relacji z samym sobą. Sekcja ta zawiera również bardzo ciekawy rozdział o czakrach i pracy z nimi, również urozmaicony kilkoma ćwiczeniami.

Trzecia część książki to nauka wykorzystywania inteligencji serca na co dzień. W części tej bardzo podkreślana jest potrzeba harmonii i szacunku na wielu poziomach życia, kierowania się sercem i miłością.

Na sam koniec otrzymujemy listę trzydziestu podstawowych afirmacji otwartego serca.

Do publikacji jest dołączona płyta audio CD z trzydziestoma afirmacjami i medytacją serca, którą prowadzi sama autorka. Kojąca muzyka i spokojny głos Pani Dagmary to idealna kombinacja wspomagająca relaks czy medytację.

Od strony technicznej "Inteligencja serca" to niewielka książeczka z ciekawym układem graficznym. Mamy tu wyraźny podział na odpowiednie sekcje, rozdziały, ćwiczenia. Ważne informacje są umieszczone w ramkach, często spotkamy wypunktowania, rysunki. Publikacja jest urozmaicona, dzięki czemu stymuluje koncentrację i uwagę czytelnika.

Pozycja jest bogata w wiele cytatów znanych myślicieli, filozofów, pisarzy, dotyczących serca i miłości.

Wielkim plusem książki jest jej prosty język, zrozumiały dla każdego odbiorcy, a jednocześnie ciekawy i absorbujący styl autorki sprawiający, że od pozycji nie sposób się oderwać - a co więcej - chce się do niej wracać.

Serdecznie polecam "Inteligencję serca" osobom, które chcą zrozumieć siebie, swoje relacje z innymi, nauczyć się życia w harmonii z własnymi emocjami i potrzebami serca.

7/10

za egzemplarz recenzencki dziękuję z całego SERCA wydawnictwu Studio Astropsychologia, oraz autorce książki, Pani Dagmarze Gmitrzak

Sylvie Woodruff jest żoną senatora i zdążyła już przyzwyczaić się do swojego życia i nawet je polubić. Kocha swojego męża, ma dwie córki - Dianę i Lizzie, pierwsza jest lekarzem, a druga... jest zbuntowana i niepoukładana. Sylvie jest wiecznie na diecie, już dawno zapomniała, że jako studentka miała obfity biust, miękki brzuch i pełne biodra. Musi przecież być ozdobą senatora Richarda, pięknie wyglądać i wdzięcznie towarzyszyć mu na konferencjach. Wszystko jednak zmienia się, a jej poukładane szczęście burzy się jak domek z kart, gdy dowiaduje się, że Richard miał romans z dużo młodszą asystentką o bujnych kształtach, której na dodatek załatwił ciepłą posadę. Rozpacz kobiety potęguje fakt, że o romansie huczą wszystkie tabloidy, poranne programy i wieczorne wiadomości... W końcu oszukana Sylvie ma tego dość i postanawia rzucić całe swoje dotychczasowe życie i wyjechać, aby poważnie przemyśleć zaistniałą sytuację, spojrzeć z dystansu na swoją przeszłość i spróbować pogodzić się z tym, co zgotował jej los, a zarazem wyjść mu na przeciw i wprowadzić pewne zmiany.

Historia nie skupia się tylko na zranionych uczuciach Sylvie. Ta rozbudowana powieść obyczajowa jest bardzo kompleksowa. Książka jest podzielona na rozdziały, a w każdym z nich poznajemy wydarzenia z perspektywy trzech kobiet rodziny Woodruffów - Sylvie i jej córek, Diany oraz Lizzie. Każda z kobiet przeżywa swoje problemy, ma swoje mroczne sekrety, a życie żadnej z nich nie jest usłane różami. Diana jest na życiowym rozdrożu. Ma męża oraz sześcioletniego syna, ale jej serce, dusza i ciało pragną innej miłości, dlatego wplątała się w romans z młodszym od siebie mężczyzną. Mimo, że dosyć świadomie zdecydowała się na ten krok, nadal nie umie odnaleźć się w tej sytuacji. Lizzie natomiast zawsze była zbuntowana i niepokorna, rodzice załamywali nad nią ręce patrząc na zakolczykowane ciało, czy jej narkotyczne i alkoholowe uzależnienie. Młoda kobieta uciekała w ten sposób od traumatycznych wydarzeń z przeszłości, postanowiła jednak wziąć się poważnie za swoje życie...

Opowieść o trzech kobietach i ich okaleczonym życiu, Jennifer Weiner opisuje ze skrupulatnością, co owocuje rozbudowaną fabułą. Jednak autorka wprowadza do książki dużą dozę humoru, a trudne i delikatne sprawy potrafi opisać z niebywałą lekkością. "Z dala od domu" jest powieścią o wielu odcieniach, brak tu prostych rozwiązań, za to pełno emocji i walki z losem.

Autorka wspaniale kreuje bohaterów, umie opisać jeden problem z kilku punktów widzenia. Nie sili się na patetyczne opisy, a stara się ukazać życie takim jakie jest - trudne, skomplikowane i poplątane, ale również pełne chwil dobrych i przynoszących uśmiech. Jednocześnie dokładnie wie, kiedy wprowadzić elementy humorystyczne, by wyrwać czytelnika z poważnego tonu.

Dawno nie czytałam tak rozbudowanej powieści obyczajowej, traktującej o tak wielu sprawach. Jest to powieść o bólu i jego przezwyciężaniu, o przeszkodach, miłości, rodzinie, poświęceniu, wybaczeniu, odnajdywaniu siebie i własnego miejsca. Polecam wszystkim kobietom, które chcą przeczytać coś o prawdziwych barwach życia, lekkiego, ale nie leciutkiego i banalnego.

7/10

za możliwość spędzenia wielu chwil z powieścią Jennifer Weiner, dziękuję z całego serca wydawnictwu

W wielu religiach świata mówi się o istotach-opiekunach, czy nawet wprost aniołach, które roztaczają troskę nad ludzkim istnieniem. Wychowywani w tradycji katolickiej już od dziecka wiemy, że każdy człowiek ma własnego anioła stróża, który w wielu sytuacjach mu pomaga.

W niniejszej publikacji autor próbuje pokazać sposoby w jakie można się zbliżyć do swoich Aniołów bądź Duchowych Przewodników - ludzi, którzy są już po drugiej stronie i osiągnęli tak wielki rozwój duchowy, że interesują się losami świata i ludzi.

Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej jest mowa tylko o aniołach. Autor na początek przytacza w jaki sposób przedstawiane są anioły w literaturze - głównie w Biblii, pismach niebiblijnych, a także w historii świata. Prezentuje hierarchię anielską, przedstawia najważniejszych archaniołów, a także ukazuje doświadczenia anielskiej pomocy i obecności z Biblii i nie tylko.

Później rozpoczyna się już właściwa część na temat przywoływania i kontaktu z aniołami (a sposobów jest wiele - od modlitwy po pisanie listów), pracy z archaniołami. Dowiemy się jakie kamienie szlachetne, znaki zodiaku itp. odpowiadają danemu aniołowi; przytoczonych jest też wiele świadectw ludzi, którzy z istotami tymi mieli kontakt.

W rozdziale o Duchowych Przewodnikach jest już typowo spirytualistycznie i ezoterycznie. Mowa tu będzie o wirującym stoliku, wahadełkach, paranormalnych widzeniach i kontaktach z duszami zmarłych, a także o tym jak takie dusze mogą nam dopomóc w trudnościach.

O ile w anioły i "życie po życiu" wierzę - o tyle na niektóre sposoby przywoływania pozaziemskich istot, a szczególnie te spirytualistyczne, patrzę bardzo przez palce. Niemniej jednak książka pana Richarda Webstera, a szczególnie jej pierwsza część, jest ciekawym zbiorem informacji na temat przekazów o aniołach w Biblii; dowiedziałam się wielu rzeczy, na które wcześniej nie zwróciłam uwagi lub po prostu o nich nie słyszałam.

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, jest napisana ciekawym językiem, prowadzona jak dialog z czytelnikiem, co również jest bardzo dużym plusem tej pozycji. Dodatkowo jest dobrze opracowana - zawiera rozbudowane przypisy, system wyróżniania cytatów i słowniczek na końcu. Kilka pięknych ilustracji dopełnia całości.

Mogę książkę polecić wszystkim zainteresowanym tematyką aniołów, ezoteryki, a także tym - którzy tak jak ja - chętnie dowiedzą się o biblijnych przekazach z pierwszej części książki. "Anioły i Duchowi Przewodnicy" to ciekawa pozycja na oderwanie się od codzienności i literatury fabularnej.

za egzemplarz recenzencki dziękuję z całego serca wydawnictwu

Autorka książki jest czarownicą. Tak, prawdziwą czarownicą, wyznającą Wiccę. Może to być dla potencjalnych czytelników informacja zaskakująca i niepokojąca, dlatego autorka w pierwszych słowach książki spieszy wyjaśnić kim są czarownice, czym jest magia i przekonuje, że nie należy się jej obawiać. Kieruje specjalny rozdział do rodziców, ponieważ odbiorcami tej pozycji mają być ich nastoletnie dzieci. W rozdziale tym mówi o prawie do poszukiwania własnej tożsamości, odpowiedzi na fundamentalne pytania i sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Uspakaja też, że dzieciaki po przeczytaniu tej książki na pewno nie staną się satanistami ;), ale wybór czy przekazać książkę dziecku pozostawia sumieniu rodziców.

Sama książka jest głównie opisem magicznych praktyk, rytuałów czy zaklęć w postaci słownych afirmacji. Nastolatki dowiedzą się z niej jak ważne jest dbanie o swoje otoczenie i swoją własną psychiczną higienę, jakie kolory odpowiedzialne są za pewne życiowe sytuacje (co można połączyć z magią świec i paląc świece w danym kolorze, by doprowadzić do pożądanego efektu). Książka ta jest też skarbnicą wiedzy na temat historii Wicci i życia współczesnych czarownic, a także porad jak zachować się w sytuacji, gdy nastolatek nie umie znaleźć płaszczyzny porozumienia z rodzicami, a jego zainteresowania czy kształtujące się "inne" poglądy religijne spotykają się z nietolerancją (choć nie do wszystkich sposobów opisanych przez autorkę jestem do końca przekonana).

Książka jest opracowana w sposób rzetelny, a jednocześnie przyjazny młodemu odbiorcy. Język jest prosty i klarowny, acz sugestywny, autorka pisze w konwencji bezpośredniego przekazu, jakby "listu" do swojego czytelnika. Dodatkowo książka zawiera wiele schematów, ramek uporządkowujących informacje czy symboli.

Osobiście książkę czytało mi się bardzo lekko i przyjemnie, gorzej z pisaniem tej recenzji. Długo ją odkładałam nie wiedząc, jak tak naprawdę ją ocenić. Jako rzetelna recenzentka postaram się nie patrzeć na nią z punktu widzenia własnych, osobistych przekonań, dlatego nie zamieszczę punktowej oceny. Uważam, że pozycja ta będzie świetna dla osób zainteresowanych tematem Wicci, czarownic i magii i takim czytelnikom serdecznie ją polecam.

za egzemplarz recenzencki dziękuję z całego serca wydawnictwu

"Szeptem" wypożyczyłam z biblioteki ciekawa, dlaczego zbiera tak dobre opinie na LC, a równocześnie dlaczego niektóre z moich czytelniczek mi serię Becci Fitzpatrick odradzały. Już po przejrzeniu kilku stron, zaznajomieniu się z czcionką i marginesami byłam pewna, że szykuje się bardzo leciutkie czytadełko. I nie pomyliłam się.

Nora Grey straciła ojca, ale razem z matką postanowiły postawić wszystko na jedną kartę by nie stracić swojego pięknego, starego domu, w którym pełno było wspomnień po szczęśliwych dniach. Konsekwencją tej decyzji jest niemal ciągłe życie osobno - matka w służbowych rozjazdach, a Nora w domu, czasem w towarzystwie gosposi.

Pewnego zwyczajnego dnia, ku jej zbulwersowaniu, Nora zostaje przesadzona od przyjaciółki Vee, do ławki z nowym, małomównym chłopakiem. Patch zdaje się czytać w jej myślach, bardzo wiele o niej wiedzieć, jest ironiczny, sarkastyczny i bardzo irytuje Norę. A zarazem zaczyna niesamowicie pociągać. Dzień, w którym zaczęła rozmawiać z Patchem, był początkiem lawiny dziwacznych i niewyjaśnionych zdarzeń. Dziewczyna czuła się śledzona, napadnięta w samochodzie koleżanki, co później wytłumaczyła sobie halucynacjami, gdyż zbita szyba cudem pojawiła się z powrotem na swoim miejscu... A to dopiero początek...

Już od spotkania Nory z Patchem przeczuwałam, że książka zamieni się w lekko ckliwy paranormal romance, no i się nie pomyliłam. Bohaterowie są dobrze przedstawieni i zbudowani, chociaż wieje mi tu pewną stereotypowością. Vee jako typowa blondynka, Patch zbuntowany i tajemniczy.

Całą historię poznajemy z perspektywy Nory i muszę przyznać, że bardzo dobrze się ją czyta. Jest napisana przystępnym i barwnym językiem, akcja jest wartka i nie ma tu miejsca na zbyteczne "rozwodzenie się" nad sytuacjami. Zdarzają się, a po nich zaraz następne. Na szczęście, bo to chyba największy plus tej książki.

Denerwowały mnie pewne aspekty, których nie wyobrażam sobie przełożyć na codzienne życie. Matka z dala od nastoletniej córki, wychodzenie w nocy nie wiadomo gdzie i po co, wizyty policjantów, którzy powinni zaraz zawiadomić matkę, a po prostu jakby nigdy nic wychodzą i wracają do swoich zajęć... Ale taki urok tej powieści.

Ogólnie spodziewałam się czegoś gorszego, choć muszę przyznać, że autorka miała fajny pomysł, który mógł być trochę lepiej wykorzystany i opisany. Mimo, że to dość płytka i lekka historia dla nastolatków, Becca Fitzpatrick wprowadza czytelnika w ciekawy klimat, który trzyma w objęciach aż do ostatniej strony. Jestem bardzo ciekawa jaki poziom prezentują kolejne części, dlatego na pewno niedługo o nich przeczytacie na moim blogu :)

-7/10

Oto kolejny tom przygód pięknej i dobrej Katarzyny Legoix. Znienawidzona i znów odrzucona przez miłość swego życia - Arnolda de Montsalvy, młoda kobieta cierpi niewyobrażalnie w narzuconym jej siłą małżeństwie z Garinem de Brazeyem. Mężczyzna jest wobec niej oschły, nieraz brutalny, lecz mimo wiążącej ich przysięgi, nie dąży do skonsumowania małżeństwa. Katarzyna podejrzewa, że zawarł układ z księciem Filipem, który robi wszystko, aby uczynić z niej swą kochankę. Kobieta trzyma księcia na dystans, kryjąc w sobie miłość i tęsknotę do Arnolda. W końcu jednak ulega, ale honor i duma zadziornej Katarzyny dają o sobie znać. Czysta miłość do Montsalvy'ego poprowadzi ją w wir nieoczekiwanych i niebezpiecznych wydarzeń.

Fabuła w książkach o Katarzynie jest niezwykle żywa i nieprzewidywalna. Nagłe zwroty akcji i nieoczekiwane wydarzenia, intrygi, pościgi, bitwy, fortele, miłosne spotkania, rozterki, a wszystko to w niesamowitych realiach późnego średniowiecza. Autorka wspaniale oddaje klimat tamtej epoki oraz miejsca - Francji - zwracając dużą uwagę na ubiór, codzienne zwyczaje, język i architekturę. Ogromne oklaski należą się tłumaczce, która zadbała o oddanie niepowtarzalnego nastroju książki w naszym rodzimym języku.

Niezwykła jest też dbałość o historyczne szczegóły. Jest to powieść historyczna (osobiście zaklasyfikowałabym jako przygodową), a więc rozgrywa się na tle prawdziwych wydarzeń. Spotkamy tu nie tylko Filipa Dobrego, ale również Joannę d'Arc, będziemy obserwować polityczne i zbrojne rozgrywki pomiędzy zwolennikami Henryka VI, a Karola VII.

Bohaterowie są wykreowani i prowadzeni w sposób według mnie iście mistrzowski. Są różni, wyraziści, barwni i co najważniejsze budzą w czytelnikach emocje, przywiązując ich do siebie.

Druga część przygód Katarzyny obfituje w wydarzenia bardziej brutalne i trudne niż poprzednio, jednak napisane zostały tak, że czytelnika nie odstraszą. Brak tu zbędnych dosadnych opisów, również sceny intymnych zbliżeń są pozbawione wulgaryzmu, a przedstawione w sposób pobudzający wyobraźnię i zapewniający dobre wrażenia estetyczne. Nasza silna i dobra bohaterka jest już starsza, przeżywa poważne problemy i rozterki dotyczące swojej miłości, i beznadziejnej sytuacji w jakiej się znalazła - pomiędzy brutalnym i oschłym mężem, którego w jakiś sposób nie potrafi osądzać, a delikatnym i zakochanym w niej księciem - nie widząc nigdzie swojego miejsca. Nie raz dozna też samotności i opuszczenia, gdy nagle odwróci się od niej jej powierniczka Sara lub podczas nieoczekiwanego spotkania ze starym, znanym nam już przyjacielem Landrym, a przede wszystkim gdy odtrąci ją ukochany Arnold.

II tom kończy się dość optymistycznie i daje nadzieję na szczęście Katarzyny. Ale przecież całość ma tomów VII! Jestem niesamowicie ciekawa jakie przygody czekają waleczną bohaterkę w kolejnych częściach!

9/10

za kolejne niesamowite przygody z odważną Katarzyną i jej przyjaciółmi, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Magda jest najlepszą uczennicą w klasie, ale nie ma łatwego życia. Ukochany ojciec zmarł, a od tego czasu jej złe stosunki z matką jeszcze bardziej się pogorszyły. Obie kobiety żyją obok siebie - córka stara się nie wchodzić matce w drogę, wypełniać swoje obowiązki i nie wchodzić w głębsze tematy rozmów, by nie doprowadzić do kolejnej awantury lub rękoczynów. Sytuacja Magdy staje się jeszcze bardziej skomplikowana gdy jej podejrzenia o konsekwencjach pierwszej, letniej miłości sprawdzają się. Jest w ciąży. Długo sama żyje z tą tajemnicą, a jej jedynym powiernikiem staje się Dżordż - stary PC na dyskietki, w którym zaczyna prowadzić swój dziennik.

Czytelnik przenosi się we wczesne lata 90 - prawie nikt nie ma dostępu do internetu, nie mówiąc o telefonach komórkowych, ale problemy nastolatków wciąż są takie same. Nieplanowana ciąża to temat trudny, ale niestety wciąż powszechny. Forma dziennika, w konwencji którego autorka utrzymuje całą powieść, pozwala nam obserwować etapy oswajania się Magdy z wiedzą, że jest w ciąży, powolnym akceptowaniem tego faktu, godzenia się z nim i odczuwania go. Poza swoim stanem, Magda jest zwyczajną nastolatką, tegoroczną maturzystką, która kocha się uczyć, czytać książki i chodzić do teatru. Jednak jej życie stopniowo ulega zmianie, a czytelnik ma wgląd do jej przemyśleń, obaw, a także małych codziennych radości.

Skomplikowana i toksyczna relacja z matką nie jest tu bez znaczenia. Magda próbuje poznać jej przyczyny podczytując w tajemnicy pamiętniki swej rodzicielki z okresu, gdy była w jej wieku - tu przenosimy się do lat 60 i odkrywamy zaskakujące podobieństwa między obiema kobietami.

Szokująca dla mnie była reakcja matki na wieść o ciąży Magdy, a także ojca Łukasza - chłopaka, dla którego Magda latem straciła głowę. Myślę, że autorka chciała ukazać dwa różne, skrajne podejścia rodziców do tego trudnego tematu. Nasza bohaterka z jednej strony znalazła się w sytuacji bez wyjścia, ale z drugiej ktoś przyszedł jej z pomocą. W prawdziwym życiu rzadko się tak zdarza. Jednak ta pozycja ma zmusić do refleksji i wszechstronnego przemyślenia problemu.

Magda jest bohaterką silną, upartą i doświadczoną przez życie, dlatego jest w stanie pewne rzeczy kalkulować na chłodno i dogłębnie przemyśleć. Jest również postacią, z którą łatwo przyjdzie się czytelniczkom identyfikować - jak wiele z nas ma problemy w domu, nieszczęśliwie się zakochuje, nie ma z kim szczerze porozmawiać o swoich sprawach?

Styl autorki jest bardzo naturalny i przystępny, zapiski Magdy mają charakter spontanicznego toku myśli - a to odbiorcę wciąga i porywa tak, że ciężko się od książki oderwać. Język jest zadbany, niestylizowany na przesadnie młodzieżowy, adekwatny do czasów, w których rozgrywa się historia.

Urozmaiceniem dla czytelnika są przedruki wyników badań Magdy, a także biletów wstępu do teatru, kina, itp.

"Magda.doc" to pozycja niebanalna, pozwalająca na trudny problem nastoletniej ciąży spojrzeć z wielu aspektów - z punktu widzenia zawiedzionej matki, zatroskanego dziadka, zobojętniałego ojca dziecka,  oddanego przyjaciela, instytucji państwowej jaką jest szkoła, przestraszonej, ale pewnej siebie przyszłej mamy. Książka zmusza do refleksji, a co najważniejsze jest napisana w sposób odpowiedni dla młodzieży - interesujący, nieprzesadzony i możliwie lekki. Według mnie powinna być to lektura obowiązkowa dla każdej dojrzewającej dziewczynki, jak również i chłopca.

8/10

za egzemplarz recenzencki tej wartościowej pozycji, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Wyzwanie: Polacy nie gęsi

Nastoletnia Irmina ma jeden ogromny problem. Jest niesamowicie nieśmiała. Ta wada staje murem na drodze do jej marzeń - oczarowania Andrzeja, aktora ze szkolnego kółka teatralnego. Na domiar złego obie jej przyjaciółki są śmiałe i przebojowe: wybuchowa i bezpośrednia Fretka uganiająca się za Nowym chłopakiem z klasy i rezolutna Gośka, która straciła głowę dla koszykarza z innego gimnazjum. Po niedającej jej spokoju wpadce jaką zaliczyła przed Andrzejem, Irmina nie ma już nadziei, że kiedykolwiek go pozna. Na "pomoc" przychodzi jej Gosia z planem imprezy andrzejkowej - akurat dobrze się złożyło, że rodzice Irminy wyjechali i zostawili jej wolną chatę... Razem z Fretką we trzy zaproszą swoich "niedoszłych lubych" i jakoś się wszystko poukłada! Pech chciał inaczej i o andrzejkowej imprezie dowiaduje się cała klasa, chętna do wzięcia w niej udziału.

Książka z gatunku lekkich i typowo dla młodszej młodzieży (choć starszej też z czystym sumieniem mogę ją zarekomendować), kryje jednak w sobie niezwykłą siłę. Trzy bohaterki mają zupełnie odmienne charaktery, a co za tym idzie różne słabości i mocne strony. Autorka zręcznie ukazuje "uroki" dorastania z różnej perspektywy. Fretka jest tak przebojowa, że aż odstrasza swojego wybranka, chociaż pewność siebie często jej wychodzi na dobre. Irmina drży na samą myśl o ustnej odpowiedzi, a co dopiero o Andrzeju, ale jej nieśmiałość pozwala kalkulować pewne sprawy na chłodno i z dystansu. Niby prosta fabuła i lekka książka, a jednak niesie ze sobą psychologiczną analizę życia nastolatków.

Kolejnym nieocenionym plusem tej pozycji jest ukazanie młodzieży zdrowej, z wadami, wzlotami i upadkami, ale inteligentnej i radzącej sobie z problemami. Dawno nie czytałam książki dla młodzieży i o młodzieży, w której nie byłoby tematów typu alkohol, narkotyki, seks. Tutaj jest to zupełnie niepotrzebne.

Następną mocną stroną książki jest JĘZYK. Nie jest wyszukany i trudny, jest naprawdę prostym, łatwo przystępnym językiem, jednak jego siłą jest to, że jest zadbany, pełny pięknych, polskich wyrażeń, które często w książkach zastępowane są slangiem lub zapożyczeniami z języków obcych. Ida Pierelotkin zadbała, aby młody czytelnik miał możliwość przeczytania książki w naszej rodzimej mowie, tak często przecież spychanej na najpłytsze dno. Co więcej, autorka bawi się językiem, tworząc ciekawe i humorystyczne, trafne nazwy czy nazwiska (np. skryty i tajemniczy Damian Sekrecki).

Z perspektywy odbiorcy nieco starszego, uważam, że "Tylko nie impreza" to bardzo wartościowa lektura dla młodzieży. Czytelnik spotka się tu z prawdziwymi bohaterkami, z problemami, których możliwe, że sam już doświadcza, a ponadto czytanie tej - lekkiej przecież - powieści, będzie prawdziwym obcowaniem z kulturą.

9/10

za możliwość przeczytania tej pięknej i wartościowej książki, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Wyzwanie: Polacy nie gęsi

W zasadzie nie wiem jak zabrać się za recenzję tak znakomitej książki jak "Sklepy Cynamonowe" Brunona Schulza. O ile przez tych kilka lat odkąd skończyłam liceum nic się nie zmieniło z jego twórczością można się już spotkać przed maturą, choćby w krótkim fragmencie przytoczonym w podręczniku. Takie było moje pierwsze spotkanie ze "Sklepami Cynamonowymi" i przyznaję, że w języku autora zakochałam się już jako siedemnastolatka. Tym bardziej nie mogłam odpuścić sobie przyjemności ponownego przeczytania niesamowitych opowiadań w nowym wydaniu zawierającym ilustracje samego autora.

"Sklepy Cynamonowe" to kilkanaście opowiadań połączonych narratorem - dorastającym w toku historii chłopcem Józefem pochodzącym z galicyjskiej rodziny z małego miasteczka. Józef opisuje wydarzenia, których jest świadkiem, miejsca, które widzi, życie jakie go otacza. Nie będziemy tu jednak mieli do czynienia z poukładaną, fabularną historią, bo w twórczości Brunona Schulza chodzi o styl i to, w jaki sposób bawi się przekazem treściowym. Mamy tu do czynienia z wielkim arcydziełem literackim.

Opowiadania są utkane z poetyckich metafor, miękkich słów i opisów, które mogłabym porównać do impresjonistycznych obrazów. Świat w oczach narratora jawi się jak malowany zapachami, dźwiękami, kolorami, smakami... Trudno mi pisać o "Sklepach" jak o prozie, bo odbieram je jak wyszukaną poezję. Twórczość Schulza jest trudna i wymagająca, czytelnik musi wykazać się maksymalnym skupieniem i doszukiwać się drugiego dna, w przeciwnym razie książka zostanie odebrana jako zlepek dziwacznych słów niemających żadnego sensu i przełożenia na jakąkolwiek historię. Dlatego po "Sklepy" powinien sięgać czytelnik dojrzały, gotowy na niecodzienne literackie wyzwanie, a wtedy zaczarowany świat Schulza stanie przed nim otworem.

To konkretne wydanie jest o tyle wartościowsze od innych, że zawiera szkice samego autora, który był nie tylko uzdolnionym pisarzem, ale także plastykiem. Taki dodatek do malowniczej treści książki, gdzie  kwitną mitologiczne metafory, jest prawdziwą wisienką na torcie.

10/10

za możliwość ponownego spotkania ze "Sklepami Cynamonowymi" Brunona Schulza, a pierwszego z jego talentem plastycznym, dziękuję z całego serca wydawnictwu