Wszyscy dobrze wiemy, że w Świętach Bożego Narodzenia najważniejszy jest wymiar religijny oraz bliskość rodziny i przyjaciół. Prezenty są jedynie dodatkiem i "wymogiem" naszych konsumpcyjnych czasów, jednak wrosły już nieodwołalnie w świąteczną tradycję, a do tego cieszą i pokazują, że komuś na nas zależy. Dla mnie zawsze najważniejsze jest, by prezent był od serca, najlepiej własnoręcznie zapakowany (choćby nieudolnie) - pokazuje to bowiem wysiłek i uczucie. Czasem potrzebna jest odrobina inspiracji, gdy chcemy ofiarować komuś upominek, który będzie mu służył i dawał radość. Dlatego przygotowałam dla Was kilka książkowych inspiracji jako prezent "na szybko" - wiadomo, że Święta wiążą się również z brakiem czasu :)

Pięknie ilustrowane przez Michała Elwiro Androllego wydanie Pana Tadeusza na pewno ucieszy wielbicieli klasyki, naszych rodziców czy dziadków.

Dla kochających podróże i języki obce proponuję mały, skomponowany przez siebie (według uznania) zestaw - u mnie jest to kurs języka fińskiego + praktyczny przewodnik po tym państwie.

Historia rodziny, która stworzyła Maybelline na pewno ucieszy zarówno czytelniczki interesujące się makijażem, ale również te, które kochają sagi rodzinne!

Zainteresowane urodą kobiety na pewno docenią ten praktyczny przewodnik po świecie mody opracowany przez blogerkę Charlize Mystery.

A tu - coś dla wielbicielek sentymentalnych i romantycznych powieści z wojennymi czasami w tle.

Dla młodszych (ale nie tylko) wielbicieli literatury - piękna zimowa opowieść Kwadrans, idealnie wpisująca się w świąteczny czas!

A jakie są Wasze pomysły na prezenty książkowe last minute?

Autor: Brandon Mull

Tytuł: Łupieżcy Niebios

Cykl: Pięć Królestw, #1

Wydawnictwo: Egmont

Stron: 440

Typ literatury: Fantasy dziecięce

Cole chciał się tylko dobrze bawić z kolegami w Halloween. Wycieczka do nawiedzonego domu okazuje się jednak początkiem szalonej przygody. Chłopiec wraz z przyjaciółmi trafia na tajemnicze Obrzeża. A temu miejscu, które rządzi się swoimi magicznymi prawami, grozi wielkie niebezpieczeństwo! Cole chce wrócić do domu, ale najpierw będzie musiał… uratować Pięć Królestw.
(Egmont)

O autorze Baśnioboru słyszałam wiele, jednak jeszcze nie miałam okazji zetknąć się z jego twórczością. Pierwsza część nowego cyklu Pięć Królestw wydała się więc ku temu dobrą sposobnością.

Historia zaczyna się niewinnie: kilkunastoletni chłopiec wraz ze znajomymi postanawia w Halloweenowy wieczór odwiedzić dom strachów, który wygląda na profesjonalnie przygotowany obiekt mający na celu straszenie dzieciaków z okolicy. Szybko okazuje się jednak, że całe show jest przykrywką, a jej organizatorom zależy na schwytaniu dzieciaków i porwaniu ich do zupełnie innego świata. Tu opowieść traci swą "przyziemną niewinność" a wprowadza czytelnika w wir fantastycznych wydarzeń, pełnych magicznych miejsc, przedmiotów i zdolności.

Byłam świadoma, że Brandon Mull słynie z niesłychanej wyobraźni, którą z powodzeniem wykorzystuje do tworzenia światów, stworzeń, a także ich nazw, historii i zasad, którymi się rządzą w swoich powieściach. Świadomość, a przekonanie się o tym to jednak zupełnie inna sprawa. Autor zaprasza czytelnika do zupełnie nowej rzeczywistości, która niebezpiecznie wciąga. Lekkość z jaką buduje zdania, współgrająca ze sobą ilość dialogów, opisów i akcji sprawia, że pozycję - mówiąc czytelniczym slangiem - zwyczajnie się pożera. Nie odkrywa jednak wszystkich asów, które kryje w rękawie. Powieść nabiera tempa, odkrywamy nowe tajemnice, a po przeczytaniu ostatniej strony nie pozostaje nic innego jak ze zniecierpliwieniem czekać na kolejny tom. Jest to jedna z niewielu fantasy kierowanych do młodych odbiorców, która porwała mnie na tyle, że nie byłam w stanie odłożyć lektury.

W mojej recenzji nie może zabraknąć miejsca na pochwałę tłumaczenia. Przystosowanie anglojęzycznych nazw (język angielski jest bardziej plastyczny jeśli chodzi o słowotwórstwo) tak, aby polski (a do tego młody) czytelnik mógł poczuć specyficzny klimat stworzony przez autora jest nie lada wyzwaniem. Rafał Lisowski mu podołał.

Po tak udanym spotkaniu z twórczością Mulla jestem zdecydowana przeczytać Baśniobór i inne jego cykle jak najszybciej. Mimo, że nie należę do targetu, w który autor celuje, jestem zachwycona światem Obrzeży, który wykreował na potrzeby Pięciu Królestw i jestem przekonana, że i inne są niepowtarzalne i niezwykle ciekawe, a co więcej pozwolą mi się w sobie zupełnie zatracić i zapomnieć choć na chwilę o problemach codzienności. Młody czytelnik dostanie porcję niesamowitej przygody, która na pewno zachęci go do czytania i przeżywania innych, a starszy upragnione oderwanie od szarości życia i dozę lekkiej, acz niebanalnej fantastyki.

8/10

Nie chciałabym, by ta recenzja była naznaczona faktem, że autora znam osobiście od dwudziestu kilku lat, jednak nie sposób mi patrzeć na nią typowo z boku, jak ktoś niezaangażowany. Dlaczego? Paweł, dlaczego dopiero teraz pokazujesz swój wspaniały talent pisarski?!

Główną bohaterkę, Ce'Seline Di Votte z Kalivali, poznajemy gdy czeka na wyrok za morderstwo, a co więcej, za morderstwo z użyciem magii. Srebrnookiej dziewczynie udaje się jednak uniknąć kary śmierci, a jest to początek pełnej niesamowitych zwrotów akcji, barwnych postaci i fantastycznych przygód podróży.

Zacznijmy od tego, że książka jest nie tylko debiutem Pawła Atamańczuka, ale także zapowiedzią trylogii. Została wydana własnym nakładem (moim skromnym zdaniem nie powstydziłoby się tej książki dobre wydawnictwo! Czekam na wznowienie pod egidą znanego domu wydawniczego ;)), a włożoną w nią pracę i serce widać od razu. Paweł nie tylko napisał tekst, ale także opracował mapę świata, w którym rozgrywa się akcja, oraz jego historię. Zaprojektował okładkę, okrasił powieść rysunkami i grafikami swojego autorstwa, a do tego skomponował klimatyczną muzykę (tak, nie mylicie się, MUZYKĘ) dodaną do książki na płycie CD.

Przechodząc do meritum, a więc mojego odbioru książki - jestem pod ogromnym wrażeniem! Inspiracje i miłość Pawła do fantastyki widać gołym okiem, jednak stworzył historię zupełnie nową, z nowym światem i bohaterami. Postaci spotykane w kolejnych rozdziałach są niesamowicie barwne i wyraziste, a sam autor nie stroni też od chwytów humorystycznych. Na pochwałę zasługuje fakt, że autor nie rozckliwia się nad sprawami, które spokojnie można pominąć. Zamiast tego porywa czytelnika w wir akcji, nie dając mu nawet chwili na oddech - tu wszystko dzieje się szybko, dynamicznie i co najważniejsze - ciekawie i często zaskakująco.

Na samym końcu książki znajdziemy opis bohaterów, a także Historyczną rozprawę o Federacji Terilandu, która nie tylko wprowadza nas w świat, który wymyślił autor, ale (tak przypuszczam) będzie świetnym wprowadzeniem i poukładaniem faktów przed sięgnięciem po drugi tom (zginę jak nie przeczytam!).

Błędy, które w książce się znalazły na szczęście nie rzutują na całość powieści, choć co wybredniejszych czytelników mogą odrobinę zniechęcić. Cały czas jednak miałam w pamięci, że autor wydał książkę własnym nakładem - wiąże się to ze sporymi kosztami - a również działał pod presją czasu. Gdyby popracował nad książką nieco dłużej na pewno uniknąłby większości z nich. O czym mówię? O pojawiających się miejscami błędach interpunkcyjnych, stylistycznych i ortograficznych. Prawem debiutu jest rozwijający się dopiero styl autora i tu też tego doświadczymy - często mógłby niektóre zdania skrócić, lub rozbić na dwa, użyć odrobinę innych słów lub sformułowań (tak z samego początku: powtórzenie słowa lecz; bluzka wsadzona do spódnicy - jakoś mi nie pasuje...) - nic jednak nie stoi na przeszkodzie by przed wznowieniem (a jak już pisałam liczę, że jakieś dobre wydawnictwo pochyli się nad tym świetnym debiutantem) te niedociągnięcia poprawić.

Książka trafi najbardziej do wielbicielki typowej fantastyki, ale czytelnik wielbiący akcję i przygodę również nie będzie zawiedziony. Z niecierpliwością czekam na drugi tom i wierzę, że trylogia otworzy Pawłowi drzwi do pisarskiej kariery. Kto wie, może za rok-dwa spotkamy go na Krakowskich Targach Książki, już w roli autora?

Korzystając z okazji zapraszam w miejsca, gdzie Pawła można spotkać:

http://www.atamanczuk.com.pl/

https://www.youtube.com/user/atamantv

https://www.facebook.com/patamanczuk?fref=ts

nie daję książce oceny punktowej ze względu na długoletnią znajomość z autorem, jednak po uważnej lekturze recenzji na pewno wiecie jak ją oceniam :)

Dlaczego warto w nią zagrać? Powodów jest wiele. Ma ona stosunkowo proste i pomysłowe zasady, a także klimatyczne ilustracje. Każda gra jest dynamiczna i emocjonująca. Dodatkowo zróżnicowane karty sprawiają, 

że poszczególne rozgrywki są niepowtarzalne.

Kiera i Denny są parą idealną - zakochani w sobie do szaleństwa, okazujący sobie uczucia na każdym kroku, szczęśliwi. Kiedy mężczyzna dostaję nową pracę w odległym Seattle jego dziewczyna bez wahania decyduje się jechać z nim i zacząć nowe życie. Wynajmują więc skromny pokój w domu znajomego Denny'ego, gwiazdy rocka - Kellana.

Początkowo życie trójki w studenckich warunkach układa się dobrze, nieodparty urok Kellana niebezpiecznie działają na Kierę. Emocje obojga dochodzą do głosu gdy Denny postanawia wyjechać korzystając z oferty nie do odrzucenia z punktu widzenia jego kariery. Z biegiem dni miłosny trójkąt gmatwa się coraz bardziej...

Co myślę?

Bezmyślna? O tak. To określenie idealnie pasuje do głównej bohaterki. Wiecznie niezdecydowana, targana emocjami, nie próbująca nawet przez chwilę na zimno ocenić sytuacji, w której się znalazła. Jej "wybory", których tak naprawdę dokonać nie potrafi, były denerwujące i ze szczerym zniecierpliwieniem czekałam, aż jej romans wyjdzie na jaw. Potem wcale nie było lepiej.

Inni bohaterowie mogliby również być nieco dopracowani - najlepiej zarysowaną osobowość ma chyba drugoplanowy bohater, członek zespołu D-BAGS, Griffin.

Książka to istna cegła - około 700 stron. Na szczęście druk w polskim wydaniu jest dość duży. Historia miłosnego trójkąta, bicia się z myślami, podejmowania decyzji i... porannego picia kawy (w pewnym momencie już przestałam liczyć ile razy scenariusz się powtarzał) mogłaby być spokojnie krótsza o połowę.

Ogólnie książka jest typowym babskim czytadłem z małymi elementami erotyki i idealnie spełnia tę funkcję - na długi zimowy wieczór w sam raz. Nadzieją napawa mnie fakt, że jest to pierwszy tom trylogii, a do tego debiut autorki, więc być może w drugiej części coś żywszego się podzieje.

O dziwo przeszkadzało mi najbardziej... tłumaczenie. Niektóre dobrane przez tłumaczkę słowa, również (a może szczególnie?) w scenach intymnych zbliżeń były dość toporne i ciężko było mi się przebić przez tekst. Zastanawiam się czy to właśnie nie spolszczenie ujęło wartości oryginałowi - na Goodreads Thoughtless ma bowiem ocenę bardzo wysoką - 4,19 na 91,148 ocen (i ponad 7 tysięcy recenzji)...

Mimo dużej ilości stron książkę przeczytałam bardzo szybko. Jest lekkim oderwaniem od literatury, która więcej wymaga od czytelnika.

Niedługo wrócę do Was z wrażeniami z tomu drugiego.

6/10
z nadzieją na lepszy tom drugi

Z 18. Targami Książki w Krakowie wiązałam duże nadzieje. Nowe miejsce, pierwsze spotkanie blogerów, ciekawi i różnorodni wystawcy... Zeszłoroczne, tłumne wydarzenie kojarzę z dobrą atmosferą ale i też kiepską organizacją. Jak było tym razem?

1. Logistyka

Na miejsce dotarłam przed godziną 10.00. Już wtedy ruchem kierowała policja, jednak dojazd graniczył z cudem. Zdążyłam na szczęście przed utworzeniem się gigantycznej kolejki do drzwi wejściowych. Niestety nieźle zmarzłam czekając na Sophie Carmen :)

Lokalizacja eventu (nowo wybudowana hala EXPO) dawała nadzieje na lepsze rozplanowanie stoisk w przestrzeni, a co za tym idzie większy komfort zwiedzających. Mimo, że alejki w wielu miejscach były rzeczywiście nieco szersze, układ i kształt niektórych stoisk oraz stale napierający tłum (który zwykle nie patrzył jak i gdzie zmierza) skutecznie utrudniały poruszanie się, a co za tym idzie udział w targach stawał się zdecydowanie mniej przyjemny.

2. Blogerzy

W tym roku blogerzy, którzy zarejestrowali się wcześniej na stronie Targów, wchodzili bezpłatnie przez wszystkie 4 dni jako goście branżowi. Była to miła niespodzianka i tu należą się duże podziękowania dla organizatorów.

O godzinie 13.00 w sali Wiedeń A rozpoczęło się spotkanie dla wszystkich piszących blogi. Osoby zarejestrowane otrzymały miły upominek - targową torbę, przypinkę i lizak w kształcie logo eventu. Niestety organizacyjnie wyszło... gorzej niż marnie. Pan prowadzący nie wiedział co ma czynić, ponieważ zaproszeni goście nie dotarli. Nie przyszli nawet laureaci konkursu eBuki po odbiór swoich nagród (poza jedną z nich - Pisaninką). W końcu - po lekko żenującym przedstawianiu się pierwszego i drugiego rzędu blogerów wyglądającego jak spotkanie Anonimowych Książkoholików, mikrofon zatrzymał się na mnie (dosłownie :D) - po mojej wypowiedzi i pozdrowieniach skierowanych na drugi koniec sali (bez szaleństwa nie ma Wanilii) mikrofon powędrował do laureatki nagrody, a potem przejęły go trzy blogerki próbując ratować sytuację. Ratowanie to miało jednak dwa oblicza - z jednej strony coś zaczęło się dziać, z drugiej strony kontrowersyjne wypowiedzi sugerujące, że nikt recenzji czytać nie chce, a blogi powinny być bardziej okołoliterackie i popkulturalne zostały odebrane w różny sposób.

Wisienką na torcie, a raczej końcówką kija wbitego w mrowisko, była kłótnia przedstawicieli niszowego i wielkonakładowego wydawnictwa... Większość blogerów ze spotkania wyszła zniesmaczona - przynajmniej takie było moje odczucie.

3. Promocje, wystawcy, konkursy

Jak zwykle można było odwiedzić stoiska wydawnictw słynnych i wielkich, niszowych, nowych, katolickich, dziecięcych, a nawet komiksowych czy specjalizujących się w wydawaniu gier planszowych. Targi odwiedziło też wielu autorów (nie tylko z Polski) i osobistości. Słowem - dla każdego coś miłego.

Akcję Książka za Książkę w tym roku oceniam dwojako - wybór ebooków, które mogliśmy darmowo odebrać z Publio.pl był znikomy (rok temu zdecydowanie większy!). Kody zdecydowałam się rozdać moim czytelnikom poprzez facebooka . Oprócz kuponów i dodatkowych zniżek do wybranych wydawnictw, dostawaliśmy też ekologiczne torby - i tu zdecydowanie przyznaję akcji plus :)

Na Targach minęłam wiele miejsc, gdzie mogły pobawić się dzieci, bookcrossing (nie wiem dokładnie kto go organizował, gdyż tylko obok się przecisnęłam - cieszył się dużą popularnością), kawiarenkę (ceny - OLABOGA! prawie jak na lotnisku w Balicach :)). Wzięłam udział w kilku konkursach, głosowaliśmy też na ulubionych polskich autorów współczesnych i dawnych (czy tak jak ja wskazaliście Mickiewicza?).

Co do promocji cenowych - jak zwykle na Targach trzeba kierować się dewizą "kupuj z głową". Nie zawsze to co na tanie wygląda takie jest naprawdę i poza Targami można znaleźć te same pozycje w niższej cenie.

Zanim przejdę do podsumowania zapraszam Was na krótką filmową relację i wywiad z debiutującym autorem, Pawłem Atamańczukiem

Podsumowując...

Targi Książki w Krakowie to wspaniałe wydarzenie podczas którego czytelnicy mają okazję wręcz dotknąć swoich ukochanych wydawnictw, wziąć autograf od uwielbianego autora i poczuć się jak jedna wielka czytelnicza rodzina. Jest to też okazja dla nas - blogerów - aby spotkać się nawzajem, porozmawiać z ludźmi, z którymi na co dzień współpracujemy, poznać nowe wydawnictwa.

Mimo wszystkich wad i uchybień udział w tegorocznych Targach był kolejnym niezapomnianym przeżyciem. Mam nadzieję, że za rok znowu się spotkamy!

Czy jesteś psychopatą?

Nowa książka Jona Ronsona trafia do polskich księgarń

Już 10 września na półki polskich księgarń trafi nowa książka znanego brytyjskiego dziennikarza i prezentera Jona Ronsona „Czy jesteś psychopatą?”. To druga – po „Człowieku, który gapił się na kozy” – wydana w Polsce książka Ronsona.

„Czy jesteś psychopatą” to opowieść o obłędzie. O psychopatach. Tych najbardziej niebezpiecznych, z zakładów zamkniętych, tych na szczytach władzy i biznesu, oraz tych, których niegroźne szaleństwo jest pożądane przez media.

Wszystko zaczęło się spotkania Jona Ronsona z pewną specjalistką z zakresu neurologii. Podobnie jak wielu innych kolegów z branży, otrzymała ona pocztą od anonimowego nadawcy dziwną zaszyfrowaną książkę. O pomoc w odkryciu jej tajemnicy poprosiła Jona. Ten zaś zupełnie niespodziewanie odkrył, że w poszukiwaniu rozwiązania zagadki zawędrował do fascynującego świata obłędu.

Jon spotyka pensjonariusza zakładu zamkniętego Broadmoor, który zaklina się, że symulował chorobę psychiczną w celu złagodzenia wyroku, a teraz utknął tu, bo nikt nie chce uwierzyć, że jest normalny; rozmawia z osobami zajmującymi się katalogowaniem schorzeń psychicznych i tymi, którzy zaciekle się im sprzeciwiają; kontaktuje się z wpływowym psychologiem, twórcą stosowanego powszechnie testu na psychopatę, przekonanego, że wielu prezesów i polityków to w rzeczywistości psychopaci.

To właśnie od niego Jon uczy się rozpoznawać osoby o skłonnościach psychopatycznych. Wyposażony w tę wiedzę zmierza ku domenie wpływów i władzy. Przeprowadza wywiad z niesławnym dowódcą szwadronów śmierci i rozmawia ze znanym prezesem, którego domniemana psychopatia doprowadziła do sporych fluktuacji na giełdzie. Ale Jon nie spotyka się wyłącznie z psychopatami; kontaktuje się też z tymi, których działalność zawodowa w jakiś sposób związana jest z szaleństwem i którzy dzięki niemu zarabiają na życie. Odkrywa przy tym niepokojącą prawdę, że wielu ludzi ze szczytów tej branży jest na swój sposób tak samo szalonych jak ci, którzy są przedmiotem ich badań.

Charakterystyczne poczucie humoru, urok osobisty Jona i jego wrodzona dociekliwość sprawiają, że książka „Czy jesteś psychopatą?” wciąga od pierwszych stron. Ta pozornie rozrywkowa lektura wydobywa na światło dzienne niewygodne prawdy i zachęca do stawiania pytań o to, jak definiować normalność w świecie, w którym coraz częściej ocenia się nas po naszych najbardziej skrajnych zachowaniach.

Zdarza mi się przeczytać książki, które z jakiegoś powodu nie wywołują u mnie chęci napisania dużej recenzji. Nie są zbyt dobre lub nie są wystarczająco złe, nie mam weny, czasu, inne recenzje wyprzedzają je w hierarchii wartości, nie podoba mi się tekst, który napisałam - powodów jest tysiące. Dlatego postanowiłam (zainspirowana TYM postem Karolki z Papierowy Azyl) co jakiś czas w poniedziałki zaprezentować Wam krótkie refleksje na temat takich właśnie pozycji.

Historię January Schofield śledzę odkąd obejrzałam program dokumentalny o jej walce ze schizofrenią. Od momentu, w którym rodzina Schofieldów podzieliła się ze światem swoimi zmaganiami z codziennością naznaczoną chorobą dziecka, wokół sprawy narosło wiele kontrowersji. Schofieldowie dostrzegają te same symptomy u młodszego dziecka, Bodhiego, podczas gdy internauci podążając za każdym newswem i analizując nagrania dzieci, twierdzą, że synek pary ma jedynie objawy autyzmu, a wszystko, co robią rodzice dzieci jest pędem za pieniądzem i sławą. 

Nie oceniając moralnie i nie mówiąc Wam o moich prywatnych przemyśleniach na temat całej sprawy: jeżeli ktoś lubi książki z gatunku non fiction, szczególnie o ciężkich i smutnych barwach, ale także dające odrobinę nadziei i pokazujące siłę i zawziętość człowieka - jest to książka dla niego. Czyta się ją szybko, choć czasem szokuje.

Pozycja ostatnio niesłychanie popularna w światowej book-blogosferze za sprawą sprawnie i ciekawie prowadzonej kampanii medialnej. Po tym thrillerze spodziewałam się więc nieco więcej. Świetny pomysł na formę prowadzenia narracji - maile, zapisy wywiadów, rozmów, wspomnień, artykuły - jednak sama historia według mnie niewykorzystana. Zakończenie mnie rozczarowało.

Kolejna książka z gatunku non fiction, opowiadająca o zbrodni, która niestety zdarzyła się naprawdę. Nastoletnia Skylar Neese została zamordowana przez... swoje własne przyjaciółki. Daleen Berry oddaje fakty w sposób niezwykle ciekawy, czytając "Pretty Little Killers" można pomyśleć, że czyta się po prostu dobrze napisaną fikcję literacką - niestety - Sheila i Rachel naprawdę z zimną krwią zamordowały Skylar, a dziś odsiadują karę więzienia. Podążamy tropem tweetów, wspomnień, dzień za dniem, przez burzliwą przyjaźń dziewczyn, aż po ukrywanie prawdy i doprowadzenie dwóch nastolatek przed wymiar sprawiedliwości. 

Już jutro, we wtorek 26 sierpnia, o godzinie 18.00 rusza nowa księgarnia internetowa Erido.pl , której wystrój i funkcjonalność zostały oparte na sugestiach nas - blogerów. Z założenia ma być to księgarnia dla czytelników niezwykle przyjazna i taka, w której czytający internauci świetnie się odnajdą, będą mieli wpływ na promocje i funkcjonowanie serwisu. Poniżej zamieszczam oficjalną informację dla Was, od księgarni. Jako posiadaczka Kindle nie mogę się doczekać! :)

Szanowni Czytelnicy,

Mamy zaszczyt i największą przyjemność poinformowania Was o otwarciu nowej księgarni e-bookowej ERIDO.PL, która swoje internetowe podwoje otworzy przed Wami już w ten wtorek, 26 sierpnia, o godzinie 18.00. ERIDO.PL to projekt stworzony przez ludzi takich jak Wy, dla których książki, odkąd tylko pamiętają, stanowiły nieodłączną część ich życia, natomiast w dobie dzisiejszego pośpiechu, gdy nie można nawet strony wściubić na chodniku, postanowili zmienić książkę papierową na jej wersję elektroniczną.Chcemy, żeby ERIDO.PL stało się miejscem, do którego wszyscy będą wracali jak do ulubionej, zacisznej księgarni. Dlatego też o pomoc w dekorowaniu wnętrza poprosiliśmy najlepszych polskich blogerów książkowych. Ich fachowe rady, nasze doświadczenie, a przede wszystkim łącząca nas pasja do książek dały efekt w postaci powstania księgarni, którą możecie odwiedzić od wtorku pod adresem ERIDO.PL. ERIDO to pierwsza księgarnia w Polsce, w której to Wy, Czytelnicy jesteście administratorami. To Wy decydujecie na przykład, które książki są warte dodatkowej promocji i polecenia. My natomiast robimy to, co umiemy najlepiej, czyli wspieramy Wasze wybory odpowiednio wysokim rabatem. By czytało się lepiej, WSZYSTKIM. Tysiące książek zapraszają do odwiedzenia na ERIDO.PL. ERIDO – czytaj wszędzie.

Niestety dla mnie wakacje się już skończyły - spędziłam piękne 2 tygodnie w Windsorze w Wielkiej Brytanii, udało mi się odpocząć, zobaczyć kawałek Londynu (jest wiele powodów by wrócić!) i doświadczyć mnóstwa rzeczy, których w Polsce nie ma - chociażby zakochać się w chipsach Walker's (Lay's) o smaku soli i octu.

Sklep Harry'ego Pottera i wózek w ścianie na platformie 9 i 3/4 był tak oblegany, że weszłam tylko na moment po czekoladową żabę (wylosowałam kartę Voldemorta) i przypinkę Gryffindoru za funta.

Nie omieszkałam jednak przywieźć sobie kilku książkowych smaczków (oprócz paru kosmetyków i wymarzonego onepiece!). Padło na The Fault In Our Stars Greena oraz Gone Girl Gillian Flynn, chociaż długo zastanawiałam się nad The Longest Ride Sparksa.

Po powrocie moja bratowa podarowała mi swoją Wołanie Kukułki J.K. Rowling (pod pseudonimem Robert Galbraith) - chyba nie była zachwycona :)

Krakowscy blogerzy wiedzą jak się integrować. To w naszym mieście możecie uczestniczyć w panelach Blog Expert, my mamy epickie spotkania na i po-targowe (już w październiku!), a tym razem wyszła inicjatywa śniadaniowego pikniku w Parku Jordana, czyli jednym z piękniejszych zielonych miejsc Krakowa. Jak ja trafiłam na to wydarzenie? Przeglądając facebooka zauważyłam, że Gosiarella ma zamiar wybrać się na tę nieskromną ucztę - dołączyłam, a poza mną dołączyła Nadine oraz Marta . Wspaniale było zobaczyć je wszystkie i zrobić im generalny "update" co do mojego życia :D

Poznałyśmy blogerki urodowe, piszące o podróżach i designie. Na spotkaniu znaleźli się także dwaj panowie! Jedzenia było tyle, że nie daliśmy mu rady, a gorąca pogoda nie sprzyjała obciążaniu brzuszków. Tematy przewodnie: w parku są wiewiórki, hejterzy na wizażu (i nie tylko), ile czasu zajmuje nam pisanie notek, kim w ogóle jesteśmy (?!), krowa utopi się dopiero gdy zamokną jej uszy, fajnie jest być blogerem!

Dobrze było zobaczyć swoje bffsy (#friendsforlife - wybacz Gosia, ale # to też moja miłość :D) i poznać nowe osoby :) Relaks w cieniu pod drzewkiem, na trawce, w świetnym towarzystwie i otoczeniu niezliczonych smakołyków to coś co Waniliowa lubi najbardziej :)

Mam nadzieję, że to nie ostatnia taka inicjatywa w naszym pięknym mieście! A jeżeli chcecie wiedzieć o co chodzi z wiewiórkami i dlaczego nie chciałam jeść tostów Gosi... obejrzyjcie króciutką relację z naszego BlogoŚniadania (polecam w Youtubie i opcji HD)! Linki do blogerów biorących udział w spotkaniu znajdziecie w opisie filmiku :)

 za egzemplarz recenzencki dziękuję

Przez problemy zdrowotne i osobiste musiałam odsunąć się od prowadzenia bloga i vloga na jakiś czas. Myślałam, że uda mi się powrócić wcześniej, jednak wrzucona w głęboką wodę sesji (ostatni egzamin już w piątek) musiałam z tych planów zrezygnować. Wracam do prowadzenia bloga i vloga już w sobotę!

Przepraszam wszystkich obserwatorów jak i osoby, z którymi współpracuję za długie milczenie.

Nie jestem fanką gatunku paranormal romance, co możecie wywnioskować nawet z mojego bloga. Recenzuje je rzadko, czytam raczej dla zabicia czasu niż dla samej przyjemności pochłaniania lektury. Jednak kiedy od portalu upadli.pl padła propozycja zrecenzowania "Nocy Świetlików", zauroczona okładką podjęłam się tego wyzwania. I... co myślę? Przekonajcie się oglądając poniższą recenzję :)
Zachęcam do subskrypcji kanału Waniliowe Czytadła na Youtube :)

Parę słów o czytniku Kindle Paperwhite 2, który użytkuję od Bożego Narodzenia 2013 ;)

Trzynastoletnia Elena Weiland odkąd pamięta kocha konie. Jej rodzina od pokoleń prowadzi stadninę, ojciec bierze udział w zawodach jeździeckich – miłość do tych zwierząt płynie w krwi dziewczynki. Sielskie dotąd życie Eleny wkrótce dotkną pierwsze dramaty i problemy. Nie dość, że przyszłość dobytku rodziny oraz ukochanych koni Eleny stanie przed znakiem zapytania z powodu ogromnych długów, to jeszcze na horyzoncie pojawia się kuszący, zakazany owoc w postaci Tima Jungbluta. Rodziny Weilandów i Jungblutów nienawidzą się jak szekspirowskie rody Montekich i Kapuletów. Nie od dziś jednak wiadomo, że to co zakazane smakuje najlepiej, a ponadto z pierwszą miłością wygrać się po prostu nie da. Jeśli wydaje się wam, że to jedyne problemy Eleny – jesteście w błędzie.