Pierwsza część serii Denazen, mimo kilku niuansów, podobała mi się. Była to jedna z pierwszych powieści z motywem ponadludzkich możliwości dotyku bohatera z jakimi się spotkałam, stąd pomysł wydał mi się oryginalny i ciekawy. Na dodatek klimat, choć dostosowany do języka i zachowań dzisiejszej młodzieży, całkiem przypadł mi do gustu. Z chęcią więc sięgnęłam po Toksynę, by dowiedzieć się, jak dalej potoczyły się losy bohaterów.

Deznee i inne szóstki trzymają się razem. Dziewczyna cieszy się z bliskości ukochanego Kale'a. Oboje próbują nie przejmować się myślą o tym, co może knuć Denazen. Pewnego dnia jednak wszystko staje na głowie. Dez traci odporność na dotyk Kale'a, chłopak staje się dla niej śmiertelnym zagrożeniem.

Na horyzoncie pojawia się piękna Jade, która ma dar niwelowania umiejętności szóstek. Jej zadaniem jest pomoc Kale'owi, by potrafił okiełznać swoją moc. Bliskość Jade działa Dez na nerwy, czuje w niej konkurencję o uczucie Kale'a. Kale również ma powody do zazdrości, Alex trzyma się niebezpiecznie blisko Dez i nawet udaje mu się ratować ją z opresji. Co więcej - on bez problemu może dotykać dziewczynę.

Deznee natomiast skrywa przed wszystkimi potworną tajemnicę. Ojciec, chcąc odzyskać swoją największą broń jaką jest ukochany córki, otruł ją i obiecał antidotum w zamian za doprowadzenie do Denazen utraconej szóstki...

O ile w pierwszej części polubiłam wyszczekaną Dez, tak w drugiej dała mi się nieco we znaki. Denerwowały mnie jej nieracjonalne wybory, wątek zazdrości o Jade również był nieco ciężki do strawienia. Autorka jeszcze bardziej naznaczyła bohaterkę buntowniczym charakterkiem, a tekst starała się jeszcze mocniej "wymłodzieżowić". Dziwne, niby slangowe zwroty typu bezpieczniki mu wywalały (w kontekście Kale'a, który się zdenerwował), są w moim odczuciu częstsze i mniej przemyślane niż w pierwszym tomie Denazen.

Jus Accardo nieco zwolniła też z akcją. Momenty pogoni i walki z agentami Denazen były dość chaotyczne i jakby na siłę przeciągane. Książka obfituje jednak w mniej lub bardziej niespodziewane zwroty wydarzeń oraz silnie emocjonalne momenty. Nie czułam się znudzona czytając Toksynę, a brnięcie przez kolejne strony było doświadczeniem przyjemnym.

Nie mogę też nie zwrócić uwagi na momenty bliskości między bohaterami. Książka jest kierowana do młodzieży i sama nie wiem, czy takie ujmowanie związku i cielesności powinno znaleźć się w powieści dla nastolatków.

Według mnie cała seria Denazen jest możliwością do przeżycia ciekawej i dynamicznej przygody z jej bohaterami. Czyta się ją szybko i bez znudzenia, wyraziste postaci nadają jej charakteru, wydarzenia wciągają, a zamykając Toksynę przychodzi niedosyt i oczekiwanie na część trzecią.

6+/10

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Tytuł: Świat Marii

Autor: Graziano Versace

Wydawnictwo: Bernardinum

Stron: 348

O Marii krążą słuchy, że jest opętana. Dziewczyna nękana jest przez ataki, które dla postronnych obserwatorów wydają się przerażające. Jej matka, Vincenzina, otaczając córkę ogromną miłością, wierzy, że w końcu uda się jej pomóc, dlatego nadziei upatruje w powrocie do Cittanova psychiatry Giovanniego Buscemiego. Mężczyzna podejmuje się trudnej próby odkrycia jakie demony z przeszłości dręczą Marię i przywrócenia jej beztroskiej młodości. Powrót do rodzinnych stron i dla niego łączy się z nadzieją na przyszłość - Livia Antonietta, mimo, że już nie tak młoda i piękna jaką pamięta, na nowo rozbudza w nim dawne uczucia. Lekarza, jego pacjentkę i bliskich czeka niełatwy czas zmierzenia się z przeszłością, nienawiścią, bólem i okrutnymi plotkami...

Niełatwo czytało mi się tę fascynującą książkę, dlatego też napisanie tej recenzji jest dla mnie sporym wyzwaniem. Książka nie jest pozycją łatwą z wielu powodów. Przede wszystkim dotyka bardzo trudnych i bolesnych tematów, nie tylko kwestii cierpienia jakie wpędziło młodą Marię w chorobę duszy. Mówi o wielu obliczach miłości, przemijaniu... Na dodatek styl, którym posługuje się autor nie należy do najprostszych. Wymaga od czytelnika skupienia i poświęcenia lekturze w całości. Nagromadzenie włoskich imion i nazwisk z początku może wprowadzać lekki zamęt, jednak w ciągu lektury wszystko staje się klarowne. Rozdziały, mimo, że krótkie, mogą się czytelnikowi wydać nieco chaotyczne - przeskakujemy przez różne miejsca, bohaterów, spojrzenia na ujęte w książce problemy. Wraz z rozwojem wydarzeń i głębszym poznaniem postaci występujących w powieści, układają się w spójną całość.

"Świat Marii" mówi o rzeczach pięknych - jak miłość, poświęcenie, dobro, ale również o rzeczach złych i brzydkich, bolesnych, trudnych. Stąd nie jest to lektura lekka. Prowadzi czytelnika do bardzo głębokich refleksji, stawia przed ważkimi pytaniami. Pozostawia we wrażliwej czytelniczej duszy trwały ślad. Jest to zdecydowanie pozycja godna przeczytania, jednak też taka, do której odbioru trzeba dojrzeć.

Tytuł: Łowca Demonów

Autor: Agnieszka Michalska

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Stron: 198

Seria: Kroniki Ciemności #1

Sama opowieść była z początku inspirowana serialem z mojej młodości - Czarodziejki. Agnieszka sama przyznaje, że jako 13-latka pod wpływem serii pisała do szuflady, a finalną wersję zmieniła, dopracowała i ulepszyła, budując na pierwowzorze zupełnie nową historię.

Łowca Demonów opowiada o Katy, która od dziecka była wychowywana przez trzy piękne kuzynki - Phoebe, Piper i Paige. W dniu jej piętnastych urodzin ją i dwójkę jej przyjaciół - Chrisa i Wyatta - postawiono przed niecodziennym faktem. Wszyscy troje mają magiczne moce, które niedługo mają się ujawnić. Muszą się nauczyć nimi władać, żeby przetrwać - demony depczą im po piętach, żądne zemsty za dawne zadry. Jednak na szczęście nie będą z tym sami - na ich drodze wkrótce stanie Łowca Demonów.

Pomysł na opowieść wydał mi się ciekawy. Agnieszka pokusiła się o stworzenie pewnej mitologii, podwaliny tłumaczącej świat i okoliczności, jakie dotykają Katy w wieku piętnastu lat. Bohaterowie dają się lubić, mają swoje indywidualne cechy, więc na pewno Chris nie pomyli nam się z Wyattem, a profesor Hurley potrafi sprawić, że zaśmiejemy się serdecznie pod nosem.

Niestety bardzo mocno czuć, że jest to debiut i to debiut bardzo młodej osoby. Autorka jest jeszcze w trakcie poszukiwania swojego stylu, chwilami pisze dość nierówno. Męczyły mnie bardzo dokładne opisy wyglądu bohaterów, pomieszczeń - chociaż dla niektórych może to być plusem, mnie przywodziły one na myśl fan fiction o zepołach muzycznych, które czytałam (i pisałam...) wiele lat temu. Chwilami akcja i wydarzenia idą nienaturalnym tokiem - nastolatkowie przeżywają atak demonów, przechodzą spokojnie obok walczących istot, spędzają noc z dala od domu i rodziców, dowiadują się, że są czarodziejami ... i tak naprawdę przechodzą nad tym do porządku dziennego.

Książka była jednak na tyle ciekawa, że chętnie sięgnę po kolejne tomy, wierząc, że styl autorki będzie się rozwijał, a każda kolejna część będzie coraz lepsza. W Agnieszce drzemie duży potencjał i wiele pomysłów, a przede wszystkim w jej powieści czuć ogromną miłość do pisania, co już dobrze rokuje na przyszłość. Nie pozostaje mi nic innego jak polecić Wam lekturę Łowcy i życzyć Agnieszce wiele sukcesów i spełniania literackich marzeń.

6+/10

Alex i Jenny są zwyczajnymi nastolatkami. Dzieli ich tysiące kilometrów - Alex mieszka w Mediolanie, Jenny natomiast w Melbourne; łączy ogromna pasja do sportu: chłopak jest kapitanem szkolnej drużyny koszykówki, Jenny zdobywa medale pływając. Ale jest jeszcze coś wspólnego między nimi. Oboje miewają dziwne napady omdleń, podczas których mogą... telepatycznie komunikować się ze sobą. Dzieląc ze sobą te niezwykłe momenty, kiedy w realnym świecie są zwyczajnie nieprzytomni, stają się sobie coraz bliżsi, a pewność, że istnieją naprawdę, a nie wymyślili siebie nawzajem, coraz mocniejsza. W końcu chłopak podejmuje decyzję o spotkaniu z Jenny. Jednak to, co spotyka go w Australii jest dalekie od jego wyobrażeń. Skołowany, z pomocą przyjaciela odkrywa, że istnieją równoległe wszechświaty i to właśnie one były płaszczyzną, na jakiej komunikował się z dziewczyną...

Nie można odmówić tej pozycji stopniowego zaciekawienia jakie wzbudza w czytelniku. Z każdą kolejną stroną opowieść staje się coraz bardziej enigmatyczna, niezwykła. Bohaterami są niczym niewyróżniający się (może prócz swoich osiągnięć sportowych) dorastający ludzie, mający swoje zwyczajne, przyziemne problemy, ale okoliczności jakie ich otaczają i zdarzenia, których będą udziałem są niecodzienne i osobliwe - często czytając miałam wrażenie, że tak naprawdę Alex i Jenny są tłem dla rozgrywającej się historii.

Język powieści jest prosty, jednak barwny i atrakcyjny dla młodego czytelnika. Z perspektywy odbiorcy nieco starszego wyłapywałam jednak niuanse mające "zjednać sobie" współczesnego nastolatka - wszędobylskie iPody, MacBooki... według mnie zabiegi takie są niepotrzebne, a zarówno młodszemu jak i starszemu czytelnikowi wystarczyłyby określenia typu "laptop" czy "odtwarzacz mp3".

Autorowi trzeba przyznać umiejętność budowania tajemnicy, niejasności, które ma się ochotę jak najprędzej rozwikłać - a co za tym idzie powieść zwyczajnie wciąga. Pomysł na fabułę również wydaje mi się oryginalny, a doskonale wpasowujący się w gusta literackie dzisiejszej młodzieży.

Książka pozostawia po sobie uczucie niedosytu i zaciekawienia, sięgnięcie po kolejną część będzie więc nieuniknione. Sama z napięciem czekam na to, co wydarzy się dalej.

Na koniec parę słów o wydaniu. Okładka jest wprost zachwycająca, natomiast sama powieść spisana jest na bardzo grubym papierze, co jest dość niecodzienne.

Na dzisiejszym rynku powieści dla młodzieży książka Patrignaniego zdecydowanie się czymś odznacza. Nie dziwię się więc, że uzyskała tytuł "Najlepszej książki na jesień 2013". Dla młodych czytelników Wszechświaty z pewnością będą wciągającą, niesamowitą przygodą, a dla odbiorców nieco starszych miłym oderwaniem od rzeczywistości, w którym - co zaskakujące - można znaleźć niezwykle prawdziwe  i głębokie refleksje.

7+/10

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję z całego serca wydawnictwu

Tytuł: Królowa traci głowę

Autor: Elizabeth Massie, Michael Hirst

Wydawnictwo: Mira

Ilość stron: 340

Seria: Dynastia Tudorów, #2

Recenzja #1

Całkiem niedawno prezentowałam Wam swoje zdanie na temat pierwszej części książkowej adaptacji serialu (brzmi nieźle, prawda?) "Dynastia Tudorów", którą możecie przeczytać tutaj (klik). Kolejną odsłonę serii napisała Elizabeth Massie, autorka znana głównie z horrorów i krótkich powieści.

Henryk VIII, wierząc, że Anna Boleyn da mu upragnionego męskiego potomka, rozważa sposoby, w jakie mógłby zakończyć małżeństwo z Katarzyną Aragońską. Kwestią czasu staje się doprowadzenie do rozłamu w kościele i stanięcie króla na jego czele. Miejsce "Starej Królowej" zajmuje nowa, jednak jej życie nie będzie usłane różami. Próby spłodzenia syna są bezowocne, a sytuacja Anny z dnia na dzień się pogarsza...

Styl książki pozostaje niezmienny, pomimo innej autorki. Dialog góruje nad opisami i narracją, dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko, akcja przebiega wartko, a całość odwzorowuje poszczególne sceny z drugiego sezonu serialu Michaela Hirsta. Po raz kolejny historia zostaje nam podana w sposób ciekawy, nieprzytłaczający, lekki. Dla tych, którzy produkcję HBO oglądali, żaden rozdział nie będzie wielkim zaskoczeniem, jednak nie sądzę, by i taki czytelnik się znudził. Książkę bowiem, tak jak jej poprzedniczkę, wręcz się "pożera".
Można mieć niedosyt w kwestii przedstawienia bohaterów, a także oddania klimatu czasów i miejsca, które są tłem powieści. Nie mogę jednak postawić tu serii zarzutu, ponieważ jak wiemy z założenia jest ona tekstowym opracowaniem serialu, być może propozycją dla jego fanów, być może dla osób, które za szklanym ekranem nie przepadają. Od takiej formy nie ma co oczekiwać cudów i mocno historycznego klimatu na miarę Philippy Gregory, więc nijak nie mogę uznać tego za minus. Co więcej, uważam, że przedstawienie pewnych faktów wręcz w przysłowiowej "pigułce" ma swoje plusy, szczególnie dla osób, które w powieściach historycznych na co dzień nie gustują, bądź dopiero zaczynają z nimi przygodę.

Reasumując - druga część "Dynastii Tudorów" podtrzymała moje pochlebne zdanie o pomyśle przełożenia serialu na papier, nie odbiegła, a może nawet lekko przewyższyła poziomem pierwszą. Królowa traci głowę wciąga, intryguje, a po zamknięciu tomu pozostaje ten niedosyt, który - mam nadzieję - zaspokoi tom trzeci.

Już 6 listopada nowa książka Reginy Brett, autorki bestsellera „Bóg nigdy nie mruga”. Jesienną premierę 50 nowych, niezwykłych felietonów docenią nie tylko czytelniczki poprzedniej książki autorki, która swoimi opowieściami potrafi zdziałać cuda – obudzić natchnienie i zainspirować do działania.

Jej pierwsza książka wydana w Polsce "Bóg nigdy nie mruga. 50 lekcji na trudniejsze chwile w życiu" spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem polskich czytelników i do tej pory cieszy się ogromną popularnością Trafiła na listy bestsellerów m.in. New York Timesa.

W listopadzie ukaże się kolejna jej książka "Jesteś cudem. 50 lekcji jak uczynić niemożliwe możliwym". To zbiór inspirujących lekcji o tym, jak niewiele trzeba, by zmienić coś na lepsze. To 50 felietonów, które budzą natchnienie. Choć każdy z nich to zupełnie inna historia, zebrane razem tworzą przewodnik pomagający dostrzec i docenić siłę zmian na lepsze.

Regina Brett prowadzi swój własny talk-show w Stanach, pisze książki oraz stale wspomaga organizacje non profit (http://www.reginabrett.com/) W promocji książki będzie uczestniczyć sama Regina Brett, wieloletnia dziennikarka, doświadczona przez los uważna obserwatorka życia. Autorka odwiedzi nasz kraj w dniach od 12 do 18 listopada.

Zombie to coraz popularniejszy motyw w mainstreamowych serialach i filmach, przedzierający się również do literatury. Alicja w krainie Zombie, książka kierowana do starszej młodzieży, jest pierwszą powieścią o takiej tematyce z jaką miałam - prawdziwą - przyjemność się spotkać.

Alicja Bell jest z pozoru zwyczajną nastolatką. Z pozoru, bo jej życie naznaczone jest wieczną kontrolą i zakazami ze strony ojca, który twierdzi, że za specjalnie zabezpieczonymi drzwiami jego domu czają się potwory. Alicja i jej młodsza siostra Emma widzą w strachu rodzica jedynie paranoję wynikającą z problemu alkoholowego. Dziewczynkom nigdy na nic nie pozwalano - nocowanie poza domem, imprezy do późna... o tym mogły zapomnieć. W dniu szesnastych urodzin Alicji, zmęczone tym stanem rzeczy córki postanawiają przekonać rodziców, by pozwolili Em wziąć udział w szkolnym przedstawieniu i całą rodziną spędzili ten wieczór. Wieczór, który zmieni życie Alicji Bell na zawsze.

Książka, oprócz swojej fantastycznej, mrocznej i brutalnej natury dotyka też problemów dorastających nastolatek. Nowa szkoła, przyjaźń, zauroczenia, fascynacje, miłość, radzenie sobie z bólem po utracie bliskich - jest to coś, co potrafi porwać młodego czytelnika i przykuć jego uwagę od samego początku aż do ostatniej strony. Istotne jest, by w jakikolwiek sposób umieć utożsamić się z bohaterami - tu zdecydowanie jest to możliwe.

Wszechobecny motyw walki dobra ze złem wykorzystany został w sposób dość innowacyjny. Dość - bo niewiele jest książek dla młodzieży traktujących o walce z Zombie, ale zarówno dość - bo jednak temat staje się coraz bardziej "na fali". Nie brakuje również książek o wielkiej nastoletniej miłości wśród otaczającego zewsząd zagrożenia. Jednak styl autorki jest niesamowicie przyjazny i zawiera swego rodzaju "polot", który niesie nas z łatwością przez strony powieści.

Bohaterowie są odpowiednio zarysowani i trafiają w różne czytelnicze emocje. Można ich lubić, można mieć ich dosyć, można się na nich denerwować, a przecież o to właśnie chodzi, by nie mieć do czynienia z bohaterem płaskim, który nic nas nie będzie obchodził.

Nawiązania do "Alicji w krainie czarów" są bardzo lekkie, płynne, uważny czytelnik jednak szybko je wychwyci. Cieszy mnie, że autorka nie zrobiła z książki drugiej "Cinder", która mimo swojego ultranowoczesnego wydźwięku, była mocno osadzona na fabule pierwowzoru.

Daję Alicji w krainie Zombie wysoką notę, bo wśród książek dla młodzieży oscylujących na granicy realności i fantastyki, które przyszło mi czytać, jest jedną z lepszych. Jako, że jest to pierwszy tom Kronik Białego Królika, z niecierpliwością czekam na kolejny. A wam polecam - jeżeli chcecie przeczytać coś porywającego, z nutą grozy i goryczy, ale i lekkiego i przystępnego.

8/10

za możliwość przeczytania książki dziękuję z całego serca wydawnictwu

Tytuł: Zaprzysiężeni. Skarb Attyli.

Autor: Robert Low

Wydawnictwo: Książnica

Stron: 320

Powieści historyczne muszą być pisane nie tylko na podwalinach wiedzy i faktów, ale również z wielką pasją. Autor nowego cyklu o walecznych wikingach, Robert Low, posiada zarówno ogromną wiedzę jak i miłość do historii, którą opisuje. Hobbystycznie działa w grupie rekonstrukcyjnej, osadzonej właśnie w realiach wikingów. Dobrze, kiedy autor potrafi się wczuć w to, co przekazuje - była to pierwsza rzecz, która zachęciła mnie do lektury Zaprzysiężonych. I nie myliłam się, że będzie warto.

Orm Ruryksson był wychowywany przez stryja, jego ojciec wybrał życie podróżnika, woja i łupieżcy. Ich drogi jednak na nowo się splotły, gdy Orm pokonał - a przynajmniej tak wydaje się jego kompanom - morderczą bestię, białego niedźwiedzia, zyskując przydomek jego Zabójcy. Młodzian, przekonany, że wuj wysłał go w góry by zagarnąć część jego majątku dla swych synów, bez większego zastanowienia, za namową ojca wstępuje do grupy wojów pod dowództwem Einara Czarnego - Zaprzysiężonych. Wkrótce wyruszają szukać legendarnego skarbu Attyli, władcy Hunów - jednak Orm szybko przekonuje się, że wyprawa wcale nie będzie wolna od intryg i problemów. Lojalność wyznawców nordyckich bogów zostaje zachwiana, gdy zaczyna szerzyć się wiara w "Białego Chrystusa".

Książkę tę określiłabym mianem mocnej i męskiej beletrystyki historycznej, choć przyjaznej również dla czytelniczek - czytaj: spotkałam się z pozycjami dużo bardziej krwawymi i brutalnymi w opisach. Zaskoczyła mnie natomiast pierwszoosobowa narracja, która znacznie uprzyjemnia odbiór powieści, czyta się ją dzięki temu zdecydowanie szybciej i płynniej. Rozbudowane opisy sytuacyjne to jeden wielu z walorów książki Roberta Lowa. Autor przykłada ogromną wagę do zgodności z historycznym okresem, mamy więc okazję przenieść się do zupełnie innego świata, ale przecież świata, który kiedyś istniał i takimi prawami się rządził.
Bohaterowie są bardzo porządnie zbudowani, dobrze prowadzeni, charakterystyczni i różnorodni. Łatwo się do niektórych przywiązać.

Czytając "Skarb Attyli" przeżyjemy niesamowitą przygodę pełną momentów mrożących krew w żyłach, walki i męskiego humoru. Już teraz z niecierpliwością wyczekuję możliwości przeczytania kolejnych części, gdyż jak na ten gatunek, książka plasuje się naprawdę wysoko. Nie pozostaje mi nic innego jak serdecznie ją polecić miłośnikom klimatu.

Tytuł: "Sztuka uprawiania róż z kolcami" 

Autor: Margaret Dilloway

Wydawnictwo: M 

Liczba stron: 440

Galilee Garner z zawodu jest nauczycielką biologii, z zamiłowania hoduje róże, a na co dzień zmaga się z ciężarem długoletniej choroby. Gal przypomina kwiaty, które kocha - ich delikatność skrywa się za fasadą ostrych, raniących cierni. Kobieta jest zgorzkniała, wyniosła, ciężko jej wykrzesać z siebie serdeczność, ciężko zaufać. W efekcie ludzie trzymają od Gal "bezpieczny" dystans. Przewrotne życie chce jednak coś zmienić - niespodziewanie kobieta zostaje opiekunką swojej dorastającej siostrzenicy, a to tylko pierwszy krok do powolnego zrzucania kolców.

To książka z gatunku refleksyjnych i wzruszających, ważnych, które nie powinny zostać pominięte przez wrażliwych czytelników. Nie jest ona jedynie lekkim czytadłem, a treścią, która wnosi wiele do życia człowieka. Napisana prostym, przyjemnym stylem, a jednak pełna emocji i mimo wszystko ciepłego klimatu. Główna bohaterka i jej życiowe porażki i błędy są bardzo wiarygodne. Czytelnik ma okazję przyglądać się powolnemu procesowi przemiany jaka zachodzi w Galilee, przemiany wcale nie prostej i banalnej.
Książka rozwija się jak pąk róży. Z początku nie porywa, jednak z każdą stroną staje się coraz dojrzalsza, lepsza, pełniejsza.
Umilaczem i swoistym "oderwaniem" od trudnego tematu są ciekawostki o gatunkach róż i ich hodowaniu.

Warto wspomnieć, że autorka historię tę oparła na faktach. Bliska jej osoba zmagała się z ciężką chorobą nerek i po wielu latach walkę przegrała.

Po przeczytaniu książki "Sztuka uprawiania róż z kolcami" nieco inaczej patrzę na życie i swoje relacje z bliskimi. Ta pozycja dała mi do myślenia, dostarczyła wielu emocji, refleksji i wzruszeń. Prawdy życiowe, rachunki sumienia podane w niepretensjonalny, nienachalny sposób - to wszystko zamknięte jest właśnie w tej niepozornej książce.

Powieści historyczne wprost uwielbiam. Są dwa typy tego gatunku. Pierwszy, to bardzo dobrze opracowane, napchane wręcz szczegółami i wydarzeniami historycznymi, trzymające się faktów, języka, mające powieściowo-naukowy klimat. Drugi - skrócony, wydelikacony i przystępny dla każdego czytelnika. Pierwsza część cyklu książek "Dynastia Tudorów" zdecydowanie pasuje do typu drugiego, szczególnie, że została napisana na podstawie kultowego serialu.

Książka opowiada o Henryku VIII, który nade wszystko pragnąc syna, swoją szansę na potomka widzi w Annie Boleyn, młodziutkiej i niewinnej. Rozwód z królową Katarzyną Aragońską wisi na włosku, król do urzeczywistnienia swoich zamierzeń potrzebuje zgody papieża. Wokół dworu zawisły niebezpieczne, polityczne knowania i intrygi.

Jestem niezwykle pozytywnie zaskoczona tą powieścią. Czyta się ją niezmiernie szybko i przyjemnie. Akcja jest wartka, nie ma czasu na niepotrzebne przestoje, opisy nie są rozwlekane, a język prosty i nie stylizowany na siłę. Książka nadaje się dla każdego czytelnika, nawet tego, który literatury historycznej zazwyczaj nie czyta. Widać ogromny wpływ serialu na powieść - co więcej, czytając ją ma się wrażenie, że ogląda się świetny film. Podano w niej to, co najważniejsze, skondensowano do niezbędnego minimum, a jednak książka jest po brzegi wypełniona odpowiednim, historycznym, nieco mrocznym klimatem. Nie brakuje obrazowych scen oraz niewybrednych zwrotów.

Osoby, które serial oglądały bez problemu rozpoznają znajome dialogi, które w tekście przeważają (czyniąc go jeszcze bardziej wartkim). Nie jest to jednak jego wierne odbicie, bo wiele rzeczy zostało dopowiedzianych. Wciąż jednak jest to książka "na podstawie", a ja jako koneserka tekstu, wolę jednak czytać niż oglądać - wyobraźnia działa cuda, a to co podano nam na tacy w serialu nie każdego zadowala.

Zdecydowanie polecam lekturę tej książki. Historia zostaje nam tu podana w odpowiedni sposób i bez zbędnego patosu. Każdy odnajdzie się w tym klimacie i z wypiekami na twarzy będzie śledził wydarzenia, które jak wiemy - miały miejsce naprawdę.

8/10

za możliwość przeczytania tej świetnej powieści dziękuję z całego serca

Ukryte wodospady to czwarta odsłona serii Barbary Freethy o urokliwej Zatoce Aniołów. Tym razem główną bohaterką jest Isabella Silveira. Brzmi znajomo? Oczywiście, bo to siostra znanego nam z poprzednich części policjanta Joe Silveiry, o którym wątek, mimo, że poboczny, ogromnie przypadł mi do gustu.

Isabella kierowana silnym przeczuciem, że zdarzy się coś złego, postanawia jak najprędzej odwiedzić swojego brata Joe w Zatoce Aniołów. Na drodze dochodzi do groźnego wypadku, jednak kobieta ma szczęście - z opresji ratuje ją jeden z mieszkańców miasteczka, Nick. Mężczyzna zaczyna czuć do Isabelli niejasne przywiązanie, coś go do niej przyciąga, jak magnes. Między dwójką rodzi się nieodgadniona więź, której sami nie potrafią zrozumieć, a los wcale im tego nie ułatwia. Nick boryka się z życiowymi problemami, a konkretnie z dorastającą córką, z którą relacje nie układają mu się najlepiej. Czym było niejasne przeczucie pchające Isabellę do Zatoki i jaka tajemnica kryje się w książce tym razem?

Barbara Freethy jest mistrzynią nienachalnych romansów oplecionych wątkami obyczajowymi. Wiele razy w recenzjach "Zatoki" wspominałam o patchworku, który jest swoistym symbolem serii. Każda książka jest częścią wielkiej układanki życia, a nie dość, że mamy w niej główny wątek, który poznajemy od początku do końca, to na dodatek dzieje się wiele wokół bohaterów drugoplanowych, a ich historie śledzimy stopniowo, rozwijają się powoli w każdej z części. Jest to największy @tajny urok całej "Zatoki". Fakt, że zaprzyjaźniamy się z postaciami przedstawionymi w powieści i możemy część po części śledzić ich losy, a główny wątek - zawsze z miłością w tle - wcale ich nie przyćmiewa.

Kolejnym plusem serii jest - wspominany już - wątek miłosny który nigdy nie jest "typowy", ani przytłaczający. Miłość jest tylko jednym z wielu ważnych aspektów.

Jak zwykle mamy do czynienia z barwnym językiem, lekkim stylem, ciepłem i urokiem, niepowtarzalnym klimatem nadmorskiego miasteczka, oraz nutką tajemnicy. Za to kocham Barbarę Freethy.

Książka idealna na wakacje. Po raz kolejny polecam zdecydowanie tę serię wszystkim, którzy lubią czytać o miłości i o życiu - różnych jego barwach.

8/10

Za kolejną niesamowitą przygodę w uroczej Zatoce Aniołów dziękuję z całego serca wydawnictwu:

WSZECHŚWIATY, Leonardo Patrignani - premiera 20 sierpnia

Według teorii wieloświatów, istnieje nieskończona liczba światów, jak i nieskończone są możliwości naszego w nich istnienia. Przypuszcza się, że te rzeczywistości nie komunikują się wzajemnie.

Alex mieszka w Mediolanie, a Jenny w Melbourne. Cienka nić od zawsze wiąże losy tych dwojga – telepatyczne rozmowy, które odbywają bez uprzedzenia, w stanie nieświadomości. Aż do chwili, gdy zdecydują się na spotkanie i odkrycie prawdy, która całkowicie zmieni ich egzystencję, niszcząc wszelkie pewniki świata, w którym żyją. 

– ALEX, DLACZEGO NIE PRZYSZEDŁEŚ? PROSZĘ CIĘ, NIE MÓW MI, ŻE NIE ISTNIEJESZ.

– JENNY, JESTEM NA MOLO. JESTEM TUTAJ!

Ilość stron: 272

Oprawa: miękka + obwoluta

Autor: Leonardo Patrignani

Tłumaczenie: Bożena Topolska

ISBN: 978-83-63579-29-6

Format: 148 x 215

Data wydania: Sierpień 2013

LEONARDO PATRIGNANI, urodził się w Moncalieri w roku 1980. Kompozytor, aktor dubbingujący i lektor zafascynowany powieściami Stephena Kinga; opowiadania zaczął pisać, kiedy miał sześć lat. Multiversum jest jego powieścią debiutancką

www.leonardopatrignani.com

PASSWORD, Mirjam Mous - premiera 25 lipca

Mick, wchodząc do pokoju swego najlepszego przyjaciela Jerro, dostrzega, że ten leży nieprzytomny. Szybko powiadamia pogotowie. Ponieważ nie należy do rodziny, nie wolno mu towarzyszyć w karetce. Lecz gdy chwilę później w szpitalu chce się czegoś o nim dowiedzieć, spotyka go coś osobliwego.

Na Stefana czeka pod szkołą nieznany mężczyzna. Chłopiec mu nie ufa, więc odchodzi. Czego ten facet od niego chce? Stefan rozpaczliwie próbuje zgubić śledzącego go człowieka.

Życiorysy trzech chłopców splatają się ze sobą w szczególny sposób. Przedziwne wydarzenia następują jedno po drugim, a Jerro i Stefan znajdują się w wielkim niebezpieczeństwie. Natomiast Mick  dochodzi do szokującej prawdy...

Budynek szpitala składał się z szarych kamieni i mnóstwa szkła. Mick przemknął niepostrzeżenie obok portiera i skierował się w stronę recepcji. Przed ekranem komputera siedziała kobieta. Na jej przednim zębie z prawej strony migotał diamencik.

– Dzień dobry – powiedziała. – W czym mogę pomóc?

– Przed chwilą przywieziono tu karetką mojego przyjaciela – Mick wciąż nie mógł złapać tchu po szaleńczym pędzie na rowerze. – Jerro Prins. Chciałbym się dowiedzieć, jak się czuje.

– Hmmm –  kobieta kliknęła coś na komputerze. – Jerro Prins mówisz?

– Tak –  Mick skinął głową tak mocno, że miał wrażenie, jakby mu miała odpaść.

– Przykro mi, nikogo o tym imieniu i nazwisku do nas nie przywieziono.

Ilość stron: 328

Oprawa: miękka + skrzydełka

Autor: Mirjam Mous

Tłumaczenie: Anna Stolarczyk

ISBN: 978-83-63579-27-2

Format: 140 x 205

Data wydania: Lipiec 2013

Cena: 37 zł

Dajcie znać, czy chcielibyście też przeczytać recenzję pisaną tej książki :)

Recenzja powstała dla portalu UPADLI.PL

książkę oceniam na 6+/10

Osobiście uwielbiam poradniki. Dlaczego? Dlatego, że zawsze wynoszę z nich coś dobrego. Może nie udaje mi się stworzyć "idealnego życia" z zastosowaniem wszystkich porad zawartych w książkach, jednak muszę przyznać, że zawsze, ale to zawsze coś się w moim życiu zmienia na lepsze.

Książka Nawyk wytrwałości jest pozycją bardzo krótką, zwięzłą, ale chyba jest to jej największy plus. Dostajemy bowiem skondensowany zestaw konkretnych porad, strategii, wyjaśnień, a znalazło się też miejsce na inspirujące cytaty. Autorka nie rozwleka problemów, nie rozpisuje się do granic możliwości - pisze prosto, jasno i rzeczowo.

Według autorki największym problemem w realizacji celów jest zbyt mała lub zbyt wielka motywacja oraz bariery, które sprawiają, że się poddajemy. Z poradnika dowiemy się jak sobie z nimi poradzić, jak nie przecenić, ani nie zbagatelizować naszych możliwości. Metoda małych kroków zakłada powolne, stopniowe osiąganie celów. W zależności od możliwości możemy wybrać strategie szybsze lub powolniejsze, jednak to co najważniejsze - konsekwencja.

Sama książka jest podzielona na kilka ważnych części. Jak w ogóle wygląda metoda małych kroków i czego możemy się spodziewać, jak wyjść z nałogu, jak efektywnie się odchudzać, jak zdobyć wymarzoną pracę oraz w jaki sposób żyć w szczęśliwych związkach międzyludzkich. Przyznam szczerze, że każdy z tych rozdziałów mi pomógł, a najbardziej chyba ten dotyczący nałogów. Odniosłam też zasadę małych kroków do innych, nieopisanych tu sfer życia i muszę przyznać, że widzę coraz lepsze efekty.

Od razu czuć, że książkę napisał ktoś wysoce wykwalifikowany - autorka jest psychologiem po Uniwersytecie Jagiellońskim. Dlatego nie skłamię jeżeli powiem, że ta niepozorna książeczka jest małą, "domową terapią" dla osób próbujących się poukładać i zorganizować.

Polecam. Jest to jeden z lepszych poradników o realizacji celów jaki czytałam.

10/10

za możliwość przeczytania tej inspirującej pozycji dziękuję z całego serca wydawnictwu